Μέγας Πανηγυρικός Εσπερινός των Θεοφανίων στον Ναό των Αγίων Αναργύρων Βεροίας - Χειροθεσία πρωτοπρεσβύτερου και Αναγνώστη

Το απόγευμα της Κυριακής 5 Ιανουαρίου 2025, παραμονή της Δεσποτικής Εορτής της Βαπτίσεως του Κυρίου, ο Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε στον Μέγα Πανηγυρικό Εσπερινό της Δεσποτικής Εορτής στο Ναό των Αγίων Αναργύρων Βεροίας.

Στον Εσπερινό συμμετείχαν οι Ιερείς της πόλεως, ενώ τον θείο λόγο κήρυξε ο Αρχιμ. Αιμιλιανός Προδρομίτης.

Στο τέλος του Πανηγυρικού Εσπερινού ο Μητροπολίτης κ. Παντελεήμων χειροθέτησε σε Πρωτοπρεσβύτερο τον π. Ανδρέα Γαλανάκη, εφημέριο του Ιερού Ναού Αγίου Αθανασίου Βεροίας. Επίσης χειροθέτησε Αναγνώστη τον ιερόπαιδα Μάριο και ευλόγησε τη βασιλόπιτα της ενορίας.

ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΘΕΟΦΑΝΕΙΩΝ

† ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΩΝ

ἐλέῳ Θεοῦ Ἐπίσκοπος καὶ Μητροπολίτης

τῆς Ἱερᾶς καί Ἀποστολικῆς Μητροπόλεως Βεροίας, Ναούσης καί Καμπανίας

ΠΡΟΣ

τόν ἱερὸν κλῆρον καί τόν εὐσεβῆ λαόν τῆς καθ’ ἡμᾶς θεοσώστου Ἐπαρχίας. 

Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,

«Πῶς σε Χριστέ, δοῦλοι τόν Δεσπότην ἀξίως τιμήσωμεν; ὅτι ἐν τοῖς ὕδασιν, πάντας ἡμᾶς ἀνεκαίνισας».

Ἐάν κατά τήν ἡμέρα τῆς Βαπτίσεως τοῦ Κυρίου μας στόν Ἰορδάνη ὁ τίμιος Πρόδρομος ἐξέφρασε τήν ἀπορία πῶς εἶναι δυνατόν ὁ Δεσπότης νά κλίνει τήν κεφαλή του στόν δοῦλο του προκειμένου νά τόν βαπτίσει, σήμερα, ἑορτή τῶν Θεοφανείων καί τῆς ἐν τῷ Ἰορδάνῃ βαπτίσεως τοῦ Χριστοῦ, ὁ ἱερός ὑμνογράφος, ὁ ἅγιος Γερμανός, πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, ἐκφράζει τή δική του ἀπορία. «Πῶς σε Χριστέ, δοῦλοι τόν Δεσπότην ἀξίως τιμήσωμεν; ὅτι ἐν τοῖς ὕδασιν, πάντας ἡμᾶς ἀνεκαίνισας».

Πῶς εἶναι δυνατόν, λέγει, ἐμεῖς οἱ δοῦλοι νά τιμήσουμε ἐπάξια ἐσένα, Χριστέ μου, ὁ ὁποῖος μέ τή βάπτισή σου στά ὕδατα μᾶς ἀνεκαίνισες ὅλους;

Ὄντως εἶναι ἀδύνατο νά τιμήσουμε ἐπάξια τόν Χριστό, ὁ ὁποῖος ταπεινώθηκε γιά χάρη μας γιά δεύτερη φορά, προκειμένου νά ἀνακαινίσει μέ τή δική του βάπτιση τή δική μας ἀνθρώπινη φύση πού εἶχε μολυνθεῖ ἀπό τήν ἁμαρτία, ἀλλά καί προκειμένου νά ἀνακαινίσει ὁλόκληρη τήν κτίση, ἡ ὁποία ὑπέμενε τίς συνέπειες τῆς ἁμαρτίας καί τῆς πτώσεως τοῦ ἀνθρώπου.

Ὄντως εἶναι ἀδύνατο νά τιμήσουμε ἐπάξια τόν Δεσπότη Χριστό, ὁ ὁποῖος μέ τή βάπτισή του μᾶς ἀξίωσε νά ἀκούσουμε τή φωνή τοῦ Θεοῦ-Πατρός καί νά δοῦμε τό Πνεῦμα τό Ἅγιο «ἐν εἴδει περιστερᾶς», νά δοῦμε δηλαδή τήν Τριαδική Θεότητα, τήν ὁποία μᾶς φανερώνει ὁ Χριστός.

Ἄν ὅμως εἴμαστε ἀδύναμοι καί πτωχοί γιά νά τιμήσουμε ἐπάξια μέ τούς λόγους καί τούς ὕμνους μας τόν ἀνακαινιστή τῆς ζωῆς μας καί τοῦ κόσμου Χριστό, καθώς τίποτε ἀνθρώπινο δέν εἶναι ἱκανό νά ἐκφράσει τήν εὐγνωμοσύνη καί τήν τιμή πού ὀφείλουμε στόν Σωτήρα καί Λυτρωτή μας, ὑπάρχει ὡστόσο κάτι τό ὁποῖο μποροῦμε νά τοῦ προσφέρουμε καί τό ὁποῖο θά εἶναι εὐάρεστο στόν Κύριό μας. Καί αὐτό δέν εἶναι τίποτε ἄλλο ἀπό τό νά μιμηθοῦμε τήν ταπείνωσή του.

Ἐκεῖνος εἶναι Θεός καί Δεσπότης, καί ὅμως δέν διστάζει γιά τή δική μας σωτηρία, γιά τή σωτηρία τῶν ἀνθρώπων πού ἀπείθησαν στήν ἐντολή του καί ἀπομακρύνθηκαν ἀπό κοντά του, ὄχι μόνο νά γεννηθεῖ ὡς βρέφος σέ ἕνα ταπεινό σπήλαιο τῆς Βηθλεέμ, ἀλλά καί νά κλίνει τόν αὐχένα ἐνώπιον τοῦ Προδρόμου καί Βαπτιστοῦ του, γιά νά λάβει τό βάπτισμα καί νά καθάρει δι᾽ αὐτοῦ καί τίς δικές μας ψυχές καί τά δικά μας σώματα ἀπό τόν ρύπο τῆς ἁμαρτίας καί νά μᾶς ἁγιάσει.

Ἄν, λοιπόν, καί ἐμεῖς θέλουμε νά τόν τιμήσουμε, ὅσο μᾶς τό ἐπιτρέπουν οἱ ἀσθενεῖς μας δυνάμεις, θά πρέπει νά προσπαθήσουμε νά οἰκειωθοῦμε τή δική του ταπείνωση, ἀρχίζοντας ἀπό τήν παραδοχή τῶν σφαλμάτων καί τῶν ἁμαρτιῶν μας. Ἄν δέν συνειδητοποιήσουμε καί ἄν δέν παραδεχθοῦμε τίς ἁμαρτίες μας ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, μέσα στό μυστήριο τῆς ἱερᾶς Ἐξομολογήσεως μέ ταπείνωση καί μετάνοια, δέν θά μπορέσουμε νά ἀξιοποιήσουμε τή δυνατότητα τῆς ἀνακαινίσεως τῆς ψυχῆς ἀλλά καί τοῦ σώματός μας, τήν ὁποία μᾶς προσφέρει ὁ Χριστός.

Ἄν δέν συνειδητοποιήσουμε ἀκόμη ὅτι τά δικά μας σφάλματα καί ἡ ἀνθρώπινη πλεονεξία καί ἀδιαφορία μας ἀποτελοῦν τήν αἰτία τῆς ὑποβαθμίσεως καί τῆς καταστροφῆς τοῦ περιβάλλοντος καί τῆς κτίσεως, ἡ ὁποία «συστενάζει καί συνωδίνει ἄχρι τοῦ νῦν», τότε δέν ἔχει νόημα ἀκόμη καί νά ἐπιχειρήσουμε νά τιμήσουμε τόν Δεσπότη Χριστό γιά τήν ἀνακαίνιση τήν ὁποία μᾶς χάρισε μέ τή βάπτισή του στά ρεῖθρα τοῦ Ἰορδάνου, γιατί ἡ συμπεριφορά μας μᾶς διαψεύδει.

Ἄν θέλουμε, λοιπόν, εἰλικρινά νά τιμήσουμε τόν δι᾽ ἡμᾶς βαπτισθέντα Κύριό μας, ἄς φροντίσουμε μέ τήν ταπείνωσή μας νά γίνουμε μέτοχοι τῆς ἀνακαινίσεως πού Ἐκεῖνος μᾶς προσφέρει, διότι μόνο ἔτσι θά μπορέσουμε νά καθαρθοῦμε ἀπό τούς ρύπους τῆς ἁμαρτίας καί νά «περιπατήσωμεν ἐν καινότητι ζωῆς». Καί αὐτή ἡ στάση μας θά εἶναι ἡ μεγαλύτερη τιμή πού μποροῦμε νά προσφέρουμε στόν Χριστό, διότι θά εἶναι μίμηση τῆς δικῆς του ζωῆς καί ἀναγνώριση τῆς προσφορᾶς του σέ ὅλους μας.

Διάπυρος πρός τόν ἐν Ἰορδάνῃ βαπτισθέντα Κύριον εὐχέτης

Ὁ Μητροπολίτης 

† Ὁ Βεροίας, Ναούσης καὶ Καμπανίας Παντελεήμων