Ο Στέφανος και η σκούπα του Ροζ Πάνθηρα (του Κυρ. Αργυρόπουλου)

Γράφει ο Κυριάκος Αργυρόπουλος*: 

Η σκούπα του Ροζ Πάνθηρα απορροφά με ευκολία το σπίτι, το δρόμο, τους κήπους και τα δέντρα. Δεν καταφέρνει να απαλλαγεί από τη μύγα, αλλά όσο αποτυγχάνει τόσο περισσότερο ενοχλείται, τόσο περισσότερο επιμένει. Το ίδιο και ο Στέφανος.

Σε ένα εξαιρετικής έμπνευσης επεισόδιο αγαπημένης σειράς κινουμένων σχεδίων, ο Ροζ Πάνθηρας αντιμετωπίζει ένα πρόβλημα. Εμφανίζεται τρομερά ενοχλημένος από την παρουσία μίας μύγας και ψάχνει τρόπο να απαλλαγεί. Ο συνειρμός δεν είναι εύκολο να αιτιολογηθεί, αλλά το ύφος και η ένταση της αντίδρασης του συμπαθούς ήρωα, θυμίζουν την αντίστοιχη δράση του Στέφανου Κασσελάκη.

Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, όπως ο Ροζ Πάνθηρας, από τη στιγμή που εμφανίστηκε στο πολιτικό σκηνικό, μοιάζει σαν κάτι να τον ενοχλεί. Αναζητά διαρκώς τρόπους να απαλλαγεί από αυτό που κάθε φορά χαρακτηρίζει ως εσωτερικό εχθρό, χωρίς να ενδιαφέρεται για τις συνέπειες.

Ο Ροζ Πάνθηρας, επιλέγει να επιτεθεί στη μύγα με μία ηλεκτρική σκούπα. Προσπαθεί να την εξαφανίσει, να την απορροφήσει στην αφάνεια. Την κυνηγάει, αλλά αντί για τη μύγα η σκούπα ρουφάει τα αντικείμενα του σπιτιού. Τις κουρτίνες, ένα βάζο, τους πίνακες και τα έπιπλα. Ο Ροζ Πάνθηρας δεν αντιλαμβάνεται την καταστροφή που προκαλεί και επιμένει.

Όπως και ο Στέφανος.

Αυτό-προσδιορίζεται με βάση τον ενοχλητικό εχθρό και καθιστά υπαρξιακό στόχο την εξόντωσή του. Το σχήμα είναι απλό. Από τη μία οι υπονομευτές και οι ενοχλητικοί (μύγες) και από την άλλη (το υπέρμετρο εγώ) αυτός που πρέπει να τους εξαλείψει.

Έτσι κέρδισε τις εσωκομματικές εκλογές. Στιγμάτισε ως υπονομευτές τους αντιπάλους του και τον εαυτό του ως τον αρχάγγελο με τη ρομφαία και, συνέχισε. Καθάρισε εύκολα τα στελέχη της «Ομπρέλας», υποστηρίζοντας ότι «κάνουν αντιπολίτευση στον ΣΥΡΙΖΑ τα τελευταία πέντε χρόνια». Συνέχισε με την Έφη Αχτσιόγλου και τα στελέχη που την στήριξαν, χαρακτηρίζοντάς τα, σε ομιλία του στην Κεντρική Επιτροπή, ως «5η Φάλαγγα της Νέας Δημοκρατίας». Τους έσπρωξε στην έξοδο και έκανε το κόμμα μικρότερο. Και συνεχίζει.

Όπως και ο Ροζ Πάνθηρας. Η σκούπα του απορροφά με ευκολία το σπίτι, το δρόμο, τους κήπους και τα δέντρα. Δεν καταφέρνει να απαλλαγεί από τη μύγα, αλλά όσο αποτυγχάνει τόσο περισσότερο ενοχλείται, τόσο περισσότερο επιμένει. Το ίδιο και ο Στέφανος.

Στο συνέδριο του κόμματος, μπροστά στο μαινόμενο πλήθος, σήκωσε το χέρι και έδειξε τους νέους υπονομευτές (οι άλλοι είχαν ήδη φύγει) που κάθονται όπως είπε στις πρώτες σειρές και δεν τον χειροκροτούν. Προέβλεψε μάλιστα ότι το κόμμα θα πάει στις ευρωεκλογές «με εμένα να λιώνω τα παπούτσια μου ανά τη χώρα και εκείνους να βγαίνουν καθημερινά στα κανάλια να κονταίνουν τον ΣΥΡΙΖΑ». Εξοργισμένος ρώτησε το κοινό του, τι πρέπει να κάνουνε με αυτούς που δεν τον χειροκροτούν; Θα μπορούσε να δώσει εντολή να τους λυντσάρουν. Δεν το επέλεξε, όμως κέρδισε μερικούς ακόμα μήνες αναδεικνύοντας το νέο εσωτερικό εχθρό και μικραίνοντας ακόμη περισσότερο το κόμμα.

Αλλά και αυτό δεν ήταν αρκετό. Ανέστειλε τη λειτουργία των ενοχλητικών κομματικών οργάνων, έκλεισε την Αυγή, προχώρησε σε απολύσεις ενοχλητικών στελεχών. Έψαξε για περισσότερους εχθρούς και αναβάθμισε τους παλιούς. Στενός του συνεργάτης, μας ενημέρωσε ότι οι υπονομευτές «μπορεί να αποχώρησαν με τη διάσπαση αλλά η ψυχή τους συνέχισε μέχρι τώρα να στοιχειώνει τους πάνω ορόφους της Κουμουνδούρου». Ο Στέφανος, θα μπορούσε να κάνει ευχέλαιο στον 7ο όροφο για να διώξει τα κακά πνεύματα ή έστω μια απολύμανση. Επέλεξε κάτι πιο δραστικό. Συνέχισε να τρέχει με τη σκούπα στα χέρια και στόχευσε ψηλά.

Κατηγόρησε τον Αλέξη Τσίπρα, ως υπονομευτή του και συνεργάτης του τον απείλησε δημόσια.

Λίγο πριν το τέλος, παρατηρούμε τη σκούπα του Ροζ Πάνθηρα, να ρουφάει το φεγγάρι, τον νυχτερινό ουρανό και όλο το σκηνικό. Ο Ροζ Πάνθηρας μένει μόνος με τη σκούπα σε ένα άδειο κατάλευκο κενό. Θλιβερό, σαν λευκό κελί. Θλιμμένος και ο ίδιος αλλά και απορημένος, στρέφει τη σκούπα προς το πρόσωπό του και εκείνη τον καταπίνει. Στην επόμενη σκηνή, η σκούπα ρουφάει τον εαυτό της.

Στο απόλυτο κενό τώρα υπάρχει μόνο η μύγα.

Το επεισόδιο κλείνει με το συμπαθητικό έντομο να συνθλίβεται ανάμεσα στο «THE» και το «END» που πλησιάζουν με φόρα από αντίθετες κατευθύνσεις και συγκρούονται στο μέσο της οθόνης. Όπως και ο ΣΥΡΙΖΑ του Στέφανου. Συντεθλιμμένος ανάμεσα στους τίτλους τέλους.

* Ο Κυριάκος Αργυρόπουλος είναι δημοσιογράφος - Δημοσιεύθηκε στο dnews.gr