Πανηγυρίζει η Μονή της Παναγίας Δοβρά - Χειροθεσία Αρχιμανδρίτη

Όπως κάθε χρόνο την Πέμπτη και την Παρασκευή της Διακαινησίμου Εβδομάδος πανηγυρίζει η ιστορική Ιερά Μονή της Παναγίας Δοβρά Βεροίας για την εορτή της Ζωοδόχου Πηγής, που αποτελεί την κύρια Πανήγυρη της Μονής.

Το εσπέρας της Πέμπτης 9ης Μαΐου 2024, στο καθολικό της Ιεράς Μονής τελέστηκε ο Μέγας Πανηγυρικός Εσπερινός χοροστατούντος του Μητροπολίτη Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμονος, ο οποίος κήρυξε τον θείο λόγο και στο τέλος χειροθέτησε Αρχιμανδρίτη τον εγγεγραμμένο αδελφό της Μονής π. Νέστορα Μπαρλακόπουλο, εφημέριο της ενορίας της Επισκοπής Αλεξανδρείας.

Πριν την έναρξη του Εσπερινού πραγματοποιήθηκε στο αρχονταρίκι της Ιεράς Μονής η ένδυση του Αρχιερέως και εν συνεχεία ο κ. Παντελεήμων, επικεφαλής της μοναστικής αδελφότητος στην οποία ανήκει και εγκαταβιεί, μετέβη εν πομπή στο καθολικό.

Ο Μητροπολίτης κ. Παντελεήμων στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: 

«Ξένα καί παράδοξα, τῶν οὐρα­νῶν ὁ Δεσπότης, ἐπί σοί τετέλεκε … Πανάμωμε».

Μετά τό μέγιστο θαῦμα τῆς Ἀνα­στάσεως τοῦ Κυρίου μας, τοῦ ἀρ­χηγοῦ καί τελειωτοῦ τῆς πίστεώς μας, πού ἑορτάσαμε πρίν ἀπό λίγες ἡμέρες ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία ἑορ­τάζει καί τιμᾶ τά θαύματα τῆς Πα­ναγίας Μητέρας του.

Καί ἐάν ὁ Χριστός μέ τήν Ἀνά­στα­σή του χάρισε ζωή ὄχι μόνο «τοῖς ἐν τοῖς μνήμασι», ἀλλά καί σέ ὅλους ὅσοι ἦταν «νεκροί τῇ ἁμαρ­τίᾳ», κατά τόν ἀπόστολο Παῦλο, ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος χαρίζει μέ τά θαύματα τά ὁποῖα ἐπιτελεῖ ζωή στούς ἀσθενεῖς καί τούς πάσχοντες πού προστρέχουν στή χάρη της.

Καί ὡς Μητέρα τῆς Ζωῆς, τοῦ Κυ­ρίου μας δηλαδή Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἀποδεικνύεται μέ τή σειρά της ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος, ἡ Ζωοδόχος Πηγή, ἀπό τήν ὁποία ὁ κάθε ἄν­θρωπος μπορεῖ νά ἀρύεται χάρη καί ἴαση τῶν σωματικῶν καί τῶν ψυχικῶν του παθῶν καί ἀσθε­νει­ῶν.

Ἀναρίθμητα εἶναι τά θαύματα πού ἀναφέρονται ὅτι ἐπιτέλεσε ἡ Χάρη της στό ἱστορικό ἱερό Προ­σκύ­νημα τῆς Παναγίας τῆς Ζωο­δόχου Πηγῆς, στήν Κωνσταντινού­πολη. Πολυάριθμα εἶναι ὅμως ἀσφαλῶς καί ὅσα παρέμειναν καί παραμένουν ἄγνωστα, ἀλλά καί ὅσα συνεχίζει νά ἐπιτελεῖ ἡ Πανα­γία μας, θεραπεύοντας ὅσους ζη­τοῦν τή βοήθειά της καί ὅσους καταφεύγουν στήν προστασία της.

Ἄλλωστε τά θαύματα τά ὁποῖα ἐπιτελεῖ ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος, ἡ Ζωοδόχος Πηγή, καί γιά τά ὁποῖα τήν τιμοῦμε σήμερα δέν εἶναι τά μόνα. Ἡ ἴδια ἡ ὕπαρξη καί ἡ ζωή τῆς Παναγίας μας εἶναι ἕνα θαῦμα, εἶναι μία θαυμαστή παρέκκλιση τῶν ὅρων τῆς φύσεως πού ἀποδει­κνύει ὅτι «ὅπου Θεός βούλεται νι­κᾶται φύσεως τάξις».

Θαῦμα ἦταν ἡ γέννηση τῆς Ὑπε­ραγίας Θεοτόκου πού ἔλυσε τά δε­σμά τῆς ἀτεκνίας τῶν δικαίων Θεο­πατόρων Ἰωακείμ καί Ἄννης, οἱ ὁποῖοι παρά τή μεγάλη ἡλικία τους παρακαλοῦσαν τόν Θεό νά τούς χαρίσει ἕνα παιδί.

Θαῦμα ἦταν καί ἡ παραμονή τῆς Παναγίας γιά ἀρκετά χρόνια στά Ἅγια τῶν Ἁγίων τοῦ ναοῦ τοῦ Σο­λο­μῶντος, μέχρι τήν ἐνηλικίωσή της.

Θαῦμα ἦταν καί ὁ Εὐαγγελισμός της ἀπό τόν ἀρχάγγελο Γαβριήλ ἀλλά καί ἡ ἐκ Πνεύματος Ἁγίου γέννηση ἀπό τά σπλάγχνα της τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ.

Θαῦμα ἦταν ὅτι ἡ Ὑπεραγία Θεο­τόκος ἦταν καί πρό τόκου παρθέ­νος ἀλλά καί πα­ρέμεινε καί μετά τόκον παρθένος.

Θαῦμα ἦταν ἀκόμη ἡ ἐκ περάτων τῆς γῆς συνάθροιση τῶν μαθητῶν τοῦ Υἱοῦ της στή Γεθσημανῆ γιά νά συνοδεύσουν τό ἄχραντο σῶμα της στόν τάφο, ἀλλά καί ἀκόμη μεγα­λύ­τερο ἡ διαρκής μέριμνά της γιά τούς ἀνθρώπους καί ἡ ἀνύστακτη μεσίτεια της γιά ἐμᾶς στόν θρόνο τοῦ Υἱοῦ της.

Καί σέ ὅλα αὐτά τά θαύματα προστί­θενται καί ἐκεῖνα, τά ὁποῖα ἐπιτελεῖ μέ τή δύναμη τοῦ Υἱοῦ της ἡ Παναγία, ἡ Ζωοδόχος Πηγή, καί γιά τά ὁποῖα ἀκούσαμε πρό ὀλίγου νά ψάλλει ὁ ἱερός ὑμνογράφος λέ­γο­ντας: «Ξένα καί παράδοξα, τῶν οὐρανῶν ὁ Δεσπότης, ἐπί σοί τετέ­λεκε … Πανάμωμε».

Εἶναι τόση μεγάλη ἡ ἀγάπη τοῦ Κυ­ρίου μας πρός τήν Παναγία Μη­τέρα του, ὥστε δέν ὑπάρχει τίποτε πού νά τοῦ ζητᾶ Ἐκείνη καί νά μήν πραγματοποιεῖται. Καί δέν πραγ­μα­το­ποι­οῦνται ὅλα αὐτά τά θαύ­ματα γιά τήν Παναγία μας, ἡ ὁποία δέν ἔχει ἀνάγκη ἀπό τίποτε, ἐφό­σον ἀπολαμβάνει τή δόξα πού τῆς χάρισε ὁ Κύριός μας πλησίον του, ἀλλά πραγματοποιοῦνται γιά μᾶς τούς ἀνθρώπους πού τά ἔχουμε ἀνάγκη καί τῆς τά ζητοῦμε.

Πόσο εὐγνώμονες πρέπει νά εἴμε­θα καί στήν Ὑπεραγία Θεοτόκο καί στόν Υἱό της καί Κύριό μας, γιά ὅλα ὅσα μᾶς χαρίζει, καί γι᾽ αὐτά πού τῆς ζητοῦμε ἀλλά καί γι᾽ αὐτά πού μᾶς προσφέρει μέ τή μητρική της ἀγάπη, χωρίς κἄν νά τά γνω­ρίζουμε ἤ νά τῆς τά ζητοῦμε, ἀλλά καί πόσο πρέπει νά τῆς ἐκφράζουμε τήν εὐγνωμοσύνη μας καί τήν ἀγά­πη μας γιά τίς ἄπειρες δωρεές της!

Καί ἄν ὁ Υἱός της, ὁ Κύριός μας, ἐκφράζει τήν ἀγάπη του στήν Πα­να­γία Μητέρα του, ἀνταποκρινό­με­νος σέ ὅλα τά αἰτήματά της γιά χάρη τῶν ἀνθρώπων, πόσο περισ­σό­τερο ὀφείλουμε ἐμεῖς νά τῆς ἐκ­φράζουμε τήν ἀγάπη μας μέ τήν ὑπακοή μας στό θέλημα τοῦ Υἱοῦ της, ὅπως ἔκανε καί ἡ ἴδια.

Διότι ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος ἐπι­θυ­μεῖ διακαῶς τή σωτηρία μας. Χαίρεται νά βλέπει τήν προσπά­θειά μας νά ζοῦμε σύμφωνα μέ τό θέλημα τοῦ Κυρίου μας. Καί εἶναι πρό­θυμη νά ἀνταποκριθεῖ σέ κάθε μας αἴτημα, ὅταν ἐμεῖς ἀγωνι­ζό­με­θα νά ἐναρμονίζουμε τή ζωή μας μέ τίς ἐντολές τοῦ Χριστοῦ καί ἐπι­διώκουμε νά ἐπιτύχουμε μέ τή βοή­θειά της τή σωτηρία μας.

Ἄς μήν διστάζουμε, λοιπόν, νά ἀναθέτουμε στή μητρική ἀγάπη τῆς Παναγίας μας ὅλα τά αἰτήματα καί ὅλα τά προβλήματά μας, τίς ἀσθένειες καί τίς ἀδυναμίες μας, καί ἄς τήν παρακαλοῦμε νά τίς θε­ραπεύει, προσπαθώντας καί ἐμεῖς νά τήν εὐαρεστοῦμε, ἐπιδιώ­κο­ντας νά ἀκολουθοῦμε τό παρά­δειγ­μα τῆς ἁγίας ζωῆς της καί τῆς ὑπα­κοῆς της στό θέλημα τοῦ Υἱοῦ της, ὥστε νά ἔχουμε πλούσια τή χάρη καί τήν εὐλογία της.