Μη μας λερώσεις με το αίμα σου (του Ν. Βουδούρη)

 

Του Νίκου Βουδούρη 

Μου άπλωσες το χέρι ζητώντας βοήθεια για τη ζωή σου. 

Με περίσσιο θράσος ζητάς εμένα να σε σώσω. Τι ντροπή. 

Κι αν απειλείται η ζωή σου, ποσώς με ενδιαφέρει. 

Τα περιπολικά κυρία μου δεν είναι ταξί. 

Βυθισμένος στην ζούγκλα της πόλης εγώ και ζητάς να ζήσεις.  

Μα δεν βλέπεις τι γίνεται εδώ πέρα και τι περνώ; Επιτέλους. 

Χιλιάδες σαν και σένα όλο κάτι θέλουν, δεν σας αντέχω. 

Ας πρόσεχες στα σόσιαλ, να μην προκαλείς. 

Οι άνθρωποι γίναμε θεριά και ακόμα ψάχνεις για ανθρωπιά; 

Πώς να σου φερθώ ανθρωπινά, που να την έβρω την ψυχή μου;

Αστυνομικός και χούλιγκαν, πρεζάκι ή καθωσπρέπει, όλοι μαζί. 

Σε μία χύτρα βράζουμε και άντε να ξεχωρίσεις.  

Μπορεί να φταίει το σύστημα, μπορεί και εμείς οι ίδιοι. 

Μα πιότερο κακό το κάνουν οι από πάνω εθνοσωτήρες. 

Με το αίμα σου νωπό, ψάχνουν τις πιο καλές ατάκες. 

Για να μην στάξει και λερώσει τα άγια ποσοστά τους.  

(Λογοτεχνικό editorial, στην ψηφιακή εφημερίδα "InVeria" - Κυριακή 07 Απριλίου 2024, φύλλο 101)