Με κατάνυξη η εορτή της Αγίας Αργυρής στη Νάουσα παρουσία του Μητροπολίτη Παντελεήμονα

Το απόγευμα της Δευτέρας 1 Απριλίου 2024, ο Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων μετέφερε στο Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου Ναούσης τεμάχιο Λειψάνου της Αγίας Αργυρής της Νεομάρτυρος, η μνήμη της οποίας εορτάζεται πανηγυρικά κάθε χρόνο στην ενορία της Παναγίας.

Ακολούθως τελέστηκε Εσπερινή Προηγιασμένη Θεία Λειτουργία, στην οποία προεξήρχε ο προϊστάμενος του Ιερού Ναού Αρχιμ. Αρσένιος Χαλδαιόπουλος, Γραμματέας της Μητροπόλεως και συμμετείχαν οι εφημέριοι της ενορίας και ο Αρχιδιάκονος  Μητροπόλεως, ενώ συμπροσευχόμενος παρέστη στο Ιερό Βήμα (λόγω αφωνίας) ο Μητροπολίτης κ. Παντελεήμων.

Ο Μητροπολίτης κ. Παντελεήμων στην ομιλία του, την οποία ανέγνωσε ο Αρχιμ. Αρσένιος Χαλδαιόπουλος, ανέφερε μεταξύ άλλων: 

«Ἐγώ τούς ἐμέ φιλοῦντας ἀγαπῶ, οἱ δέ ἐμέ ζητοῦντες εὑρήσουσι χά­ριν».

Τήν ἀνταμοιβή ὅσων ἀγαποῦν τόν Θεό ἀκούσαμε νά προσδιορίζει ὁ ἴδιος  διά τοῦ σοφοῦ Σολομῶντος, στό ἀνάγνωσμα ἀπό τό βιβλίο τῶν Παροιμιῶν, πού ἀκούσαμε ἀπόψε. Ὁ Θεός δέν ζητᾶ τίποτε ἄλλο ἀπό ἐμᾶς τούς ἀνθρώπους παρά μόνο νά τόν ἀγαποῦμε. Καί δέν ζητᾶ τήν ἀγάπη μας γιά κανέναν ἄλλο λόγο παρά μόνον γιατί εἶναι ὁ μονα­δι­κός τρόπος γιά νά τόν πλησιά­σου­με καί νά ἑνωθοῦμε μαζί του, κα­θώς ὁ Θεός, κατά τή διαβεβαίωση εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννου, εἶναι ἀγά­πη. «Ὁ Θεός ἀγάπη ἐστί», γράφει.

Δέν ζητᾶ ὁ Θεός ὅμως μόνο ἀπό ἐμᾶς ἀγάπη. Μᾶς προσφέρει καί Ἐκεῖ­νος τή δική του ἀγάπη, ἡ ὁποία δέν εἶναι ἀδύναμη καί ἀτε­λής, ὅπως εἶναι ἡ δική μας, ἀλλά εἶναι τέλεια καί θεία ἀγάπη, χωρίς κάποια ἰδιοτέλεια ἤ σκοπιμότητα, ὅπως συμβαίνει συνήθως μέ τήν ἀνθρώπινη ἀγάπη, ἀλλά εἰλικρι­νής καί ἀπέραντη. Καί μᾶς τήν προσ­φέρει ὁ Θεός γιά νά μᾶς βοη­θήσει νά τόν πλησιάσουμε, γιά νά μᾶς παρακινήσει νά τόν ἀγαποῦμε ὅλο καί περισσότερο, γιά νά μᾶς ἑλκύει κοντά του καί νά μᾶς κάνει νά τόν ἐπιθυμοῦμε διαρκῶς, γιά νά προσπαθοῦμε νά ζοῦμε σύμφωνα μέ τό θέλημά του καί νά κάνουμε ὅ,τι εἶναι δυνατόν γιά νά τόν εὐχα­ριστοῦμε.

Καί ὅταν ὁ ἄνθρωπος αἰσθανθεῖ στήν ψυχή του αὐτή τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, τότε τόν ἀναζητᾶ ἀκόμη πε­ρισ­σότερο καί μέ μεγαλύτερη λα­χτά­ρα, καί καμία ἄλλη ἀγάπη ἤ εὐχα­ρίστηση δέν μπορεῖ νά τόν ἀπο­μακρύνει ἀπό τήν ἀναζήτησή του καί καμία ἄλλη χαρά ἀνθρώ­πινη ἤ κοσμική δέν μπορεῖ νά τόν ἱκανοποιήσει.

Καί ὁ Θεός ἀνταποκρίνεται στήν ἀναζήτηση τοῦ ἀνθρώπου καί στόν πόθο του νά εἶναι κοντά του προσ­φέροντάς του τή χάρη του, προσ­φέ­ροντάς του τίς οὐράνιες δωρεές του.

Αὐτή ἡ ἀγάπη πρός τόν Θεό πλημ­μύριζε καί τήν ψυχή τῆς ἁγίας νεο­μάρτυρος Ἀργυρῆς, πού τιμοῦμε ἀπόψε. Καί ἦταν τόσο μεγάλη, ὥστε παρά τή νεαρή της ἡλικία δέν σκέφθηκε οὔτε μία στιγμή νά ἀρ­νη­θεῖ τήν πίστη της στόν Χριστό προκειμένου νά ἀποφύγει τά βασα­νιστήρια καί τό μαρτύριο, μέ τά ὁποῖα τήν ἀπειλοῦσε ὁ Τοῦρκος διοικητής. Δέν μποροῦσε νά δια­νοη­θεῖ τή ζωή της μακριά ἀπό τόν Χριστό. Δέν μποροῦσε νά σκεφθεῖ ὅτι εἶναι δυνατόν νά ἀνταλλάξει τή δική του ἀγάπη μέ τήν ἀγάπη τῶν ἀνθρώπων. Δέν μποροῦσε νά σκεφθεῖ ὅτι ἦταν δυνατόν μέ τή θέλησή της νά χωρισθεῖ ἀπό τόν Θεό, προκειμένου νά ζήσει μερικά χρόνια ἀκόμη.

Πρόσφερε, λοιπόν, ἡ ἁγία Ἀργυρή τήν ἀγάπη της στόν Θεό μέ τήν ὁμο­λογία τῆς πίστεώς της, καί ἔλαβε εἰς ἀνταπόδοση τή δική του ἀγάπη, ἡ ὁποία τήν προστάτευε κατά τήν πολυετῆ φυλάκισή της στήν Κωνσταντινούπολη καί τῆς ἔδωσε τή δύναμη καί τήν ὑπομονή νά ἀντέχει τά βασανιστήρια καί τά μαρτύρια στά ὁποῖα τήν ὑπέβαλαν.

Μοναδικός της πόθος καί ἐπιθυ­μία δέν ἦταν ἄλλος ἀπό αὐτόν τοῦ πρωτοκορυφαίου ἀποστόλου Παύ­λου, ὁ ὁποῖος διεκήρυττε «ἐπιθυ­μίαν ἔχω εἰς τό ἀναλῦσαι καί σύν Χριστῷ εἶναι». Καί στήν ἐκζήτηση αὐτή τοῦ Θεοῦ ἀπό τήν ἁγία Ἀργυ­ρή, Ἐκεῖνος ἀνταπέδωσε τόν στέ­φα­νο τοῦ μαρτυρίου. Τήν ἀξίωσε νά θυσιάσει τή ζωή της γιά τήν ἀγά­πη του καί τῆς χάρισε τό προ­νό­μιο νά εὑρίσκεται κοντά του στόν οὐρανό, γιά νά ἀπολαμβάνει αἰωνίως τήν παρουσία του καί τά ἀγαθά, τά ὁποῖα ἔχει ἑτοιμάσει γιά ὅσους τόν ἀγαποῦν.

Ὁ Θεός ὅμως τῆς ἔδωσε καί μία ἀκόμη χάρη. Τρία χρόνια μετά τό μαρτύριό της καί τήν ταφή της, οἱ χριστιανοί πού θέλησαν νά κάνουν ἀνακομιδή τοῦ ἱεροῦ της λειψάνου, βρῆκαν ἔκπληκτοι ὅτι παρέμενε ἄφθαρτο καί μάλιστα εὐωδίαζε, ἐπι­βεβαιώνοντας τήν ὑπόσχεσή τοῦ Θεοῦ, πού ἀκούσαμε προηγου­μέ­νως: «Ἐγώ τούς ἐμέ φιλοῦντας ἀγαπῶ, οἱ δέ ἐμέ ζητοῦντες εὑρή­σουσι χάριν».

Αὐτή τήν ἀγάπη ἀλλά καί τή χάρη τοῦ Θεοῦ, πού ἀπήλαυσε καί ἀπο­λαμβάνει ἡ ἁγία νεομάρτυς Ἀργυ­ρή, μποροῦμε νά κερδίσουμε καί ἐμεῖς. Ὄχι βέβαια μέ τό μαρτύριο, ἀλλά μέ τόν πνευματικό μας ἀγώ­να καί τήν προσπάθειά μας νά πλη­σιάσουμε τόν Θεό. Διότι, ἄν ἐκείνη μέ χαρά προσέφερε τόν ἑαυτό της καί τή ζωή της γιά τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ καί ὑπέμεινε τό μαρτύριο, ἐμεῖς μποροῦμε νά δείξουμε τήν ἀγάπη μας θυσιάζοντας κάποιες μι­κρές ἤ μεγαλύτερες ἀνέσεις καί ἀπο­λαύσεις μας, προσπαθώντας νά κόψουμε κάποιες ἀδυναμίες μας, ἀγωνιζόμενοι νά νεκρώσουμε τόν παλαιό ἄνθρωπο, καί ἐπιδιώκο­ντας νά εὑρισκόμεθα ὅσο μποροῦ­με πιό κοντά στόν Θεό, μέ τήν προ­σευχή, μέ τόν ἐκκλησιασμό μας, μέ τά ἱερά μυστήρια, μέ τήν ὑπακοή στό θέλημά του. Ἔτσι, θά μπορέ­σου­με καί ἐμεῖς νά λάβουμε τή χάρη πού ὑπόσχεται ὁ Θεός σέ αὐτή τή ζωή, ἀλλά πολύ περισσότερο θά ἀξιωθοῦμε νά ζήσουμε μαζί του αἰω­νίως, γιατί δέν ὑπάρχει μεγα­λύ­τερη χάρη ἀπό αὐτήν, νά κερδί­σουμε δηλαδή τή σωτηρία μας καί νά ζήσουμε αἰωνίως στόν οὐρανό μαζί μέ ὅλους τούς ἁγίους.