ΜΗ ΛΕΚΤΙΚΗΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ… το ανάγνωσμα (Μέρος τρίτο): ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ (γράφει η Αλίνα Μαυροπούλου)

 

Γράφει η Αλίνα Μαυροπούλου*: 

Η αξία της γλώσσας του σώματος στον χώρο της εργασίας, δεν έχει εκτιμηθεί όσο θα έπρεπε. Η επικοινωνία, η εμφάνιση, ο χώρος που καταλαμβάνουμε, οι λέξεις που χρησιμοποιούμε, οι κινήσεις του σώματός μας και το βλέμμα μας,  κατέχουν το μεγαλύτερο μέρος, στο πακέτο εκείνο, που μας καθιστούν ικανούς ή όχι, για μια θέση εργασίας. Άλλωστε, μια σταθερά των διαχειριστών (managers), στις αναπτυγμένες χώρες ανά τον κόσμο, είναι ότι η δύναμη δεν βρίσκεται στο περιεχόμενο, αλλά στο πακέτο ενός υποψήφιου εργαζόμενου.

Η συνέντευξη, κυρίως με φυσική παρουσία, στον χώρο εργασίας ενός υποψήφιου εργαζόμενου, έχει θέση πλέον επιτακτικής ανάγκης, καθώς κατά τη ροή της, σχηματίζεται η πραγματική εικόνα ενός υπαλλήλου, φυσικά έχοντας σαν θεμέλιο την εκπαίδευση, τις γνώσεις και την εμπειρία του.

Έχετε αλήθεια αναρωτηθεί τι είναι σημαντικό για την επίτευξη πρόσληψης ενός υπαλλήλου σε μια συνέντευξη; Ποιά είναι εκείνα τα στοιχεία που παίζουν καθοριστικό ρόλο, ώστε να ξεχωρίζει ένας συμμετέχοντας σε σχέση με τους υπόλοιπους;

Σίγουρα έχετε ακούσει τη φράση: «πιάνεις πολύ χώρο». Ακριβώς αυτό πρέπει να κάνει κάποιος που είναι υποψήφιος για εργασία! Όσο περισσότερο χώρο καταλαμβάνει κάποιος όταν στέκεται όρθιος ή όταν κάθεται, τόσο περισσότερη αυτοπεποίθηση αποπνέει. Αντίθετα, ένας άνθρωπος με γερμένους ώμους, ο οποίος καμπουριάζει ή έχει σταυρωμένα χέρια ή και πόδια, δημιουργεί ακριβώς την αντίθετη περίπτωση, δηλαδή είναι ένας άνθρωπος χωρίς αυτοπεποίθηση, ο οποίος αμέσως δημιουργεί αρνητική εικόνα για τον εαυτό του ή είναι απλά αδιάφορος. Θα ήταν λοιπόν ιδανικό για έναν υποψήφιο, να περπατάει καμαρωτά, αγέρωχα και να κάθεται ευθυτενής, με ίσια πλάτη και ώμους ίσους.

Πολύ σημαντική είναι η έκφραση των συναισθημάτων που νιώθει κάποιος κατά τη διάρκεια μιας συνέντευξης. Δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να είναι διαχυτικός ούτε να κάνει πολλές κινήσεις και άσκοπες χειρονομίες, αλλά ούτε να εκφράζεται με έντονες στιγμές χαράς ή λύπης, με ορατή ταραχή ή χαρακτηριστική απάθεια. Άλλωστε, πρέπει να γίνει κατανοητό, ότι η έκφραση των συναισθημάτων πραγματοποιείται από όλο το σώμα και το πρόσωπο, άρα δεν αρκεί για παράδειγμα, το να χαμογελάμε, αλλά πρέπει να έχουμε μια συνολικά καλή εικόνα. Ένας άνθρωπος που είναι χαμογελαστός και ευδιάθετος, δημιουργεί θετικό κλίμα υπέρ του και σίγουρα θα προτιμηθεί σε σχέση με κάποιον που είναι σκυθρωπός ή εκπέμπει αρνητισμό, που δεν χαμογελάει και είναι ψυχρός.

Μια δυνατή χειραψία και ο τόνος της φωνής, είναι δυο ιδιαίτερα σημαντικά όπλα για τον υποψήφιο στη συνέντευξη, καθώς προϊδεάζουν θετικά τον μελλοντικό εργοδότη. Αν ο σκοπός είναι να δείξει ο υποψήφιος σιγουριά για τον εαυτό του, αυτοπεποίθηση, αυτοσυγκράτηση και να δημιουργήσει τις αρχικές θετικές εντυπώσεις, τότε σίγουρα πρέπει να ανταλλάξει μια δυναμική και σταθερή χειραψία, καθώς και να ελέγχει τον τόνο της φωνής του, χωρίς να είναι ούτε πολύ υψηλός αλλά ούτε και χαμηλός. 

Η χρήση χειρονομιών είναι εξίσου πολύ σημαντική, καθώς σε κάθε φράση που λέει ο υποψήφιος, μπορεί να χρησιμοποιεί τα χέρια του, προκείμενου να δώσει ιδιαίτερη σημασία στα λεγόμενα του, να τραβήξει την προσοχή, καθώς όπως έχουμε ξαναπεί, σημασία έχει πώς παρουσιάζουμε κάτι και όχι πάντα αυτό που παρουσιάζουμε. Ωστόσο, πρέπει να γίνεται ορθή χρήση των χειρονομιών, καθώς υπάρχει πάντα ο κίνδυνος να κάνει κάποιος υπερβολικές κινήσεις και αυτό μπορεί να φέρει τα αντίθετα από τα επιθυμητά αποτελέσματα.

Η επικοινωνία και η καλή ανταπόκριση στα λεγόμενα ενός συνομιλητή, δίνει επίσης τα σωστά σήματα. Η μη οπτική επαφή κατά τη συζήτηση είναι τεράστιο σφάλμα, καθώς κατά τη συνέντευξη, ο ενδιαφερόμενος πρέπει να κοιτάζει στα μάτια τον συνομιλητή του, εκφράζοντας έτσι και τη δέουσα προσοχή για τη συζήτηση, αλλά και για να δείξει το ενδιαφέρον του προς τον συνομιλητή του. Το γνέψιμο του κεφαλιού μπροστά και πίσω ή αριστερά και δεξιά, επίσης προκαλεί αρνητικά συναισθήματα και δείχνει νευρικότητα και κακή συμπεριφορά ίσως και αδιαφορία.

Τεράστιο σφάλμα κατά τη συζήτηση είναι το σταύρωμα των χεριών από τον υποψήφιο. Έτσι δηλώνει αμυντική έως και εχθρική στάση και «κλειδώνει» τον εαυτό του, άρα απομακρύνει τον συνομιλητή του.

Ο σταθερός τόνος φωνής αποτελεί επίσης σημαντικό εργαλείο. Ένας άνθρωπος μου μιλάει με συγκεκριμένο τόνο φωνής, δυνατά και καθαρά, κερδίζει πάντα τις εντυπώσεις σε σχέση με έναν άνθρωπο που μιλάει χαμηλόφωνα ή πολύ δυνατά. Έτσι δείχνει σιγουριά για όσα λέει και οι συνομιλητές του θέλουν να τον παρακολουθήσουν, σε αντίθεση με έναν άνθρωπο που μιλάει χαμηλόφωνα, ο οποίος δείχνει αδύναμος και με χαμηλή αυτοπεποίθηση, άρα δεν είναι και ικανός για εργασία ή με έναν άνθρωπο που μιλάει πολύ δυνατά, ο οποίος γίνεται αμέσως δυσάρεστος προς τους συνομιλητές του, καθώς δείχνει έπαρση ή έλλειψη σοβαρότητας.

Τέλος, σε πολλές περιπτώσεις είναι σημαντική και η μίμηση (mirroring). Έχει παρατηρηθεί ότι σε περιπτώσεις που ο ενδιαφερόμενος για τη θέση,  μιμείται κινήσεις του ανθρώπου που κάνει τη συνέντευξη, χωρίς να κάνει υπερβολές, τότε αυτό δημιουργεί ασυναίσθητα θετική εντύπωση, δημιουργία θετικών συναισθημάτων και σκέψεων και συμπάθεια.

Η  γλώσσα του σώματος είναι ένας αχανής και ανεξερεύνητος κόσμος ακόμη. Καθένας μας είναι διαφορετικός και καθένας μας μπορεί να δει και να αναγνωρίσει συνειδητά και ασυνείδητα σήματα, που μπορούν να τον οδηγήσουν στην επιτυχία κάθε στόχου. 

Εσείς τι από τα παραπάνω έχετε χρησιμοποιήσει;

Εύχομαι, έστω και ένα από τα προαναφερθέντα να σας φέρουν πιο κοντά στους στόχους σας.

* Η Αλίνα  Μαυροπούλου είναι Πτυχιούχος  Τμ. Διοίκησης Επιχειρήσεων Πτυχιούχος  Τμ. Χρηματοοικονομικών Εφαρμογών, Τελειόφοιτη Μεταπτυχιακού Διοίκησης Ανθρώπινου Δυναμικού, Ηγεσίας και Επικοινωνίας

(Δημοσιεύθηκε στην ψηφιακή εφημερίδα "InVeria", Κυριακή 18 Φεβρουαρίου 2024, φύλλο 94)