Του Νίκου Βουδούρη*
Κάθε βράδυ σε συναντώ στα όνειρά μου,
Μιλάμε, γελάμε, λέμε ανέκδοτα, πίνουμε ποτά
Μου λες τα νέα της μέρας σου κι εγώ τα δικά μου
Τι κάναμε, τι φάγαμε, πως πήγε η δουλειά...
Η γνωριμία μας ξεκίνησε μια τυχαία βραδιά που ήμουνα μόνος.
Δεκέμβριος θαρρώ πως ήταν και είχε παγωνιά, μέσα και έξω μου.
Ήρθες και μου ζήτησες φωτιά για να ανάψεις δήθεν ένα τσιγάρο
και μου είπες πως πήγαινες σ’ ένα μπαρ λίγο πιο κάτω.
Ξέρω πως ακούγεται περίεργο να νιώθω πως σ’ έχω κοντά μου
Ενώ εσύ ζεις μονάχα στην σκέψη μου και στα όνειρά μου
Μα δεν θα σε άλλαζα με τίποτα στον κόσμο αυτό, ό,τι κι αν λένε.
Είσαι πια ο άνθρωπός μου, η παρέα μου, το άλλο μου μισό.
Μιλάω συνέχεια για σένα σε κάτι φίλους από τα παλιά
Τους λέω για τη σχέση μας και πως περνάμε τα βράδια
Για τις βόλτες, τα ταξίδια, τις ατέλειωτες συζητήσεις μας
Για τα σχέδια που κάνουμε και τα πολλά προβλήματά μας
Σίγουρα με θεωρούν τρελό που ζω μαζί σου τη νύχτα
Πως είναι όλα στο μυαλό, λένε, ποτέ δεν σε συνάντησα.
Είναι σίγουροι πως είσαι απλά ένα όνειρο και του μυαλού ιδέα,
Πως δεν θα μπορούσα στον ύπνο μου να σ’ έχω παρέα.
Μα εγώ γελώ και δεν υπολογίζω τα πικρά τους λόγια
Κι αν δεν υπάρχεις στην πραγματικότητα καθόλου δεν με νοιάζει
Ας λένε και ας βλέπουν ό,τι θέλουν...
Ας με θεωρούν τρελό και με προσέχουν μη πάθω τίποτα κακό.
Τα έζησα τα δικά τους τα αληθινά τα πράγματα και τα ξέρω.
Τόσο ψέμα και κακία να υπάρχει παντού, σε κάθε γωνιά
Καλύτερα στου ονείρου τη ζάλη να ζω την δική μου αλήθεια
Παρά στου ξύπνιου μου την ζήση να ζω ολόγυρα στην ψευτιά.
20/1/2023
(*editorial του Νίκου Βουδούρη στην ψηφιακή εφημερίδα "InVeria" - Κυριακή 21 Ιανουαρίου 2024, φύλλο 90)
0 Σχόλια
Το σχόλιό σας για την ανάρτηση (παρακαλούμε να τηρούνται οι όροι που αναφέρονται στους Όρους Χρήσης της ιστοσελίδας)