Ποιμαντική περιοδεία σε Ναούς της Παναγίας από τον Μητροπολίτη Βεροίας - Παράκληση στον Παλαιό Πρόδρομο

Κατά την περίοδο του Δεκαπενταυγούστου ο Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων, όπως κάθε χρόνο, επισκέπτεται ενορίες που εορτάζουν και πανηγυρίζουν κατά την θεομητορική εορτή της Κοιμήσεως της Υπεραγίας Θεοτόκου, καθώς δεν μπορεί να παρευρεθεί ανήμερα της πανηγύρεως εξαιτίας των λαμπρών λατρευτικών εκδηλώσεων που λαμβάνουν χώρα στο Πανελλήνιο Ιερό Προσκύνημα της Παναγίας Σουμελά στο Βέρμιο με τη συμμετοχή και άλλων Αγίων Αρχιερέων.

Ως εκ τούτου, το εσπέρας της Τετάρτης 9ης Αυγούστου, ο κ. Παντελεήμων χοροστάτησε στον Εσπερινό και στην Μικρή Παράκληση της Υπεραγίας Θεοτόκου και κήρυξε τον θείο λόγο στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου και Αγίων Αποστόλων Παλαιού Προδρόμου. 

Ο Μητροπολίτης κ. Παντελεήμων στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: 

«Ψάλλομεν προθύμως σοι τήν ᾠδήν, νῦν τῇ πανυμνήτῳ Θεοτόκῳ χαρμονικῶς, μετά τοῦ Προδρόμου καί πάντων τῶν ἁγίων, δυσώπει Θεοτόκε τοῦ οἰκτειρῆσαι ἡμᾶς».

Αὐτό τό ὡραῖο μεγαλυνάριο ψά­λαμε καί ἀπόψε μαζί μέ τόν Μικρό Παρακλητικό κανόνα καί μέ ὅλα τά τροπάρια τά ὁποῖα συνέθεσε ἡ ἀγάπη καί ἡ εὐλάβεια τῶν ἱερῶν ὑμνογράφων πρός τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο. Δανεισθήκαμε τούς λό­γους αὐτούς γιά νά ἐκφράσουμε καί ἐμεῖς τά αἰσθήματα τῶν καρ­διῶν μας πρός τήν Κυρία Θεοτόκο, πρός τή γλυκυτάτη Μητέρα τοῦ Κυρίου μας καί ὅλων τῶν χριστια­νῶν, τήν ὁποία ἰδιαιτέρως ὑμνοῦ­με καί τιμοῦμε αὐτή τήν περίοδο, προετοιμαζόμενοι νά ἑορτάσουμε τή μεγάλη ἑορτή τῆς Κοιμήσεώς της, τό Πάσχα τοῦ καλοκαιριοῦ, ὅπως συνηθίζουμε νά τό λέμε.

Ψάλαμε, λοιπόν, καί ἐμεῖς τούς ὕμνους μας πρός τήν πανύμνητη Θεοτόκο, πρός αὐτήν δηλαδή ἡ ὁποία ὑμνεῖται ἀπό ὅλους τούς ἀνθρώπους ἀλλά καί ἀπό τούς ἁγίους ἀγγέλους.

Δέν ἀρκεῖ ὅμως νά ψάλλουμε πρός τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο μόνο μέ τά χείλη μας. Δέν ἀρκεῖ νά τῆς ψάλλουμε ἀπό συνήθεια ἤ ἀπό ὑποχρέωση μόνο αὐτή τήν περίοδο τοῦ Δεκαπενταυγούστου. Θά πρέ­πει νά τῆς ψάλλουμε καί ὅπως τῆς εἴπαμε στό μεγαλυνάριο πού προ­α­νέφερα καί μᾶς συστήνει καί ὁ ἱερός ὑμνο­γράφος τῆς Ἐκκλησίας μας.

Τί τῆς εἴπαμε; «Ψάλλομεν προθύ­μως σοι τήν ᾠδήν». Ψάλλουμε, εἴπαμε, μέ προθυμία τόν ὕμνο πρός τήν Παναγία μας. Καί αὐτό θέλει ἀπό ἐμᾶς καί ἡ Παναγία. Νά τῆς ψάλλουμε μέ διάθεση. Νά τῆς ψάλλουμε μέ τήν καρδιά μας. Νά λαχταροῦμε νά τήν ὑμνήσουμε, νά τήν εὐχαριστήσουμε καί νά τήν παρακαλέσουμε.

Ἄς σκεφθοῦμε γιά πόσα ὑλικά πράγ­ματα, γιά ὅσα πράγματα μᾶς ἐνδιαφέ­ρουν, κάνουμε ὁτιδήποτε ἀπαιτεῖται γιά νά τά ἀπολαύσουμε ἤ νά τά ἀποκτήσουμε, χωρίς νά ὑπολογίζουμε οὔτε τόν κόπο οὔτε τήν προσπάθειά μας. Καί ἀκόμη ἄς σκε­φθοῦμε μέ πόση προθυμία θυσιά­ζου­με τόν χρόνο καί τίς δυνάμεις μας προκειμένου νά ἱκανοποιή­σου­με τίς ἐπιθυμίες ἤ τίς ἀνάγκες ἀγαπημένων προσώπων μας, σέ τέ­τοιον βαθμό μάλιστα, ὥστε συ­χνά νά ἀφήνουμε ἀκόμη καί τίς ὑπο­χρεώσεις μας καί τήν ἀνά­παυ­σή μας γιά νά τούς ἐξυπηρετή­σου­με.

Καί ἐάν δείχνουμε τόση προθυμία γιά τούς ἀνθρώπους καί γιά τά ὑλικά πράγματα, καταλαβαίνουμε πόση προθυμία θά πρέπει νά δεί­χνουμε γιά νά ὑμνήσουμε καί νά ἱκετεύσουμε τήν Παναγία μας, ἡ ὁποία εἶναι γιά μᾶς ἡ πνευματική μητέρα, εἶναι ἡ πρέσβειρα καί ἡ μεσίτριά μας στόν θρόνο τοῦ Θεοῦ, εἶναι Ἐκείνη στήν ὁποία προσφεύγουμε σέ κάθε μας ἀνάγκη καί τῆς ὁποίας τό ὄνομα ἐπικα­λούμεθα σέ κάθε δυσκολία. Ἀπό μικροί, μόλις κινδυνεύουμε, τί φωνάζουμε; «Παναγία μου», σέ κάθε πρόβλημά μας καί σέ κάθε πόνο μας.

Ἡ προθυμία μας αὐτή νά ψάλ­λου­με πρός τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο θά μᾶς κάνει νά τῆς ψάλλουμε καί μέ χαρά, «χαρμονικῶς», ὅπως λέγει ὁ ἱερός ὑμνογράφος. Θά κάνει τήν πνευματική αὐτή ἐπικοινωνία μας μέ τήν Παναγία αἰτία χαρᾶς γιά τόν καθένα μας, χαρᾶς πολύ μεγαλύ­τε­ρης ἀπό αὐτήν τήν ὁποία αἰσθανό­μα­στε, ὅταν συναντοῦμε καί συνο­μιλοῦμε μέ ἀγαπημένα μας πρό­σωπα. Διότι ἡ Παναγία μας δέν εἶναι μόνο ὡς μητέρα μας πνευμα­τική τό προσφιλέστερο πρόσωπο πού ἔχουμε, ἀλλά καί διότι μᾶς προσφέρει σέ κάθε συνάντησή μας, κάθε φορά δηλαδή πού τήν ὑμνοῦ­με, πού ψάλλουμε τήν Παράκλησή της, πού διαβάζουμε τούς Χαιρετι­σμούς της, πού ἐπικαλούμεθα τή βοήθειά της καί προσευχόμαστε σ᾽ Αὐτήν, μᾶς προσφέρει καί τή δική της χαρά.

Καί ἡ χαρά αὐτή εἶναι χαρά πνευ­ματική, καί ἰσχύει καί γι᾽ αὐτήν αὐτό πού εἶπε ὁ Κύριός μας στούς μαθητές του «καί τήν χαράν ὑμῶν οὐδείς αἴρει ἀφ᾽ ὑμῶν».

Αὐτή τήν πνευματική χαρά μᾶς προσφέρει ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος κάθε φορά πού τῆς ψάλλουμε. Σάν νά μᾶς παρακινεῖ νά τήν ὑμνοῦμε καί νά τήν δοξολογοῦμε διαρκῶς, ἀλλά καί σάν νά μᾶς παρακινεῖ νά τήν παρακαλοῦμε καί νά ζητοῦμε τή βοήθειά της γιά ὅ,τι ἔχουμε ἀνάγκη καί κυρίως γιά τή σωτηρία τῆς ψυχῆς μας.

Καί τό αἴτημα αὐτό πρός τήν Πα­ναγία μας δέν τό ἀπευθύνουμε μό­νοι μας. Ζητοῦμε, ὅπως ψάλαμε προηγουμένως, καί τίς πρεσβεῖες καί τή βοήθεια τοῦ τιμίου Προδρό­μου, τῶν ἁγίων Ἀποστόλων καί ὅλων τῶν ἁγίων, ὥστε ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος νά πρεσβεύει στόν Υἱό της γιά τή σωτηρία μας καί νά τήν ἐπιτύχει γιά χάρη μας.

Ἄς κάνουμε τό αἴτημα τῆς σωτη­ρίας μας καθημερινό μας αἴτημα πρός τήν Παναγία μητέρα μας. Καί ἐάν προστρέχουμε πρός Αὐτήν μέ προθυμία καί χαρά, ὅπως προστρέ­χουν τά παιδιά πρός τή φυσική τους μητέρα, τότε θά ἔχουμε καί τή συμπαράσταση καί τοῦ τιμίου Προ­δρόμου καί πάντων τῶν ἁγίων, γιά νά βροῦμε ἔλεος καί χάρη καί νά κερδίσουμε τή σωτηρία μας διά πρεσβειῶν τῆς Ὑπεραγίας Θεοτό­κου.