Πλήθος πιστών στον Επιτάφιο της Παναγίας στη Νάουσα

Το απόγευμα της Κυριακής 13 Αυγούστου 2023, ο Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε στη Μεγάλη Παράκληση και στην ακολουθία των Εγκωμίων του Επιταφίου της Υπεραγίας Θεοτόκου στον πανηγυρίζοντα Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου Νάουσας.

Ακολούθησε Ιερά Λιτανεία πέριξ του Ιερού Ναού, παρουσία τοπικών πολιτικών αρχών και πλήθους Ναουσαίων, ενώ της εκκλησιαστικής τάξεως επιμελήθηκε ο Γραμματέας της Μητροπόλεως, Αρχιερατικός Επίτροπος Ειρηνουπόλεως και προϊστάμενος του πανηγυρίζοντος Ιερού Ναού Αρχιμ. Αρσένιος Χαλδαιόπουλος.

Ο Μητροπολίτης κ. Παντελεήμων στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: 

«Οὐ σιωπήσωμεν ποτέ, Θεοτόκε, τάς δυναστείας σου λαλεῖν οἱ ἀνά­ξιοι».

Ἡ χάρη τῆς Παναγίας μας μᾶς ἀξίωσε νά ψάλουμε ἀπόψε μαζί μέ τόν Μεγάλο Παρακλητικό Κανόνα καί τά Ἐγκώμιά της, ὁλοκληρώ­νο­ντας ἔτσι τόν κύκλο τῶν Παρα­κλή­σεων πού μᾶς προετοιμάζουν γιά τή μεγάλη Θεομητορική ἑορτή τῆς Κοιμήσεως τῆς Ὑπερα­γίας Θεοτό­κου πού θά ἑορτάσουμε μεθαύριο.

Ὅμως, ὅπως πολλές φορές ἔχου­με πεῖ, ἡ τιμή πρός τήν Κυρία Θεοτόκο, πρός τήν Παντάνασσα καί μητέρα μας, δέν τελειώνει ποτέ στή λειτουργική ζωή τῆς Ἐκκλη­σίας μας ἀλλά καί στή ζωή τοῦ κά­θε πιστοῦ. Ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος εἶναι παροῦσα καθημερινά σέ ὅλες τίς Ἀκολουθίες τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας, σέ ὅλες τίς εὐχές της, σέ ὅλες τίς ἑορτές τῶν ἁγίων. Καί τοῦτο, διότι εἶναι ἡ Μητέρα τοῦ Κυρίου μας, εἶναι αὐτή, τήν ὁποία ὁ ἅγιος Ἀνδρέας Κρήτης ἀποκαλεῖ «μετά Θεόν ἡ Θεός, τά δευτερεῖα τῆς Τριάδος ἡ ἔχουσα». Εἶναι αὐτή ἡ ὁποία μέ τήν ὑπακοή της στόν Θεό ἔγινε πρόξενος καί ἀρχή τῆς σωτηρίας τοῦ ἀνθρωπίνου γένους, ἀλλά καί μέ τήν ἀνύστακτη πρε­σβεία καί μεσιτεία της στόν θρόνο τοῦ Υἱοῦ καί Θεοῦ της ἀποτελεῖ ἐχέγγυο τῆς σωτηρίας τοῦ κάθε πιστοῦ, ἐφόσον τήν ἐπικαλεῖται καί ζητᾶ τή βοήθεια καί τήν προ­στα­σία της.

Εἶναι παροῦσα ἡ Παναγία μας στή ζωή μας, διότι ὑποσχέθηκε, πρίν ἀπό τήν Κοίμησή της, ὅτι δέν θά ἐγκαταλείψει τόν κόσμο καί θά εἶναι πάντοτε μαζί μέ ὅσους πι­στεύ­ουν στόν Υἱό της. Ἄλλωστε ὁ ἴδιος ὁ Χριστός ἀπό τόν Σταυρό ἐμπιστεύθηκε στήν Παναγία Μητέ­ρα του στό πρόσωπο τοῦ μαθητοῦ του, τοῦ εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννου, ὅλους τούς ἀνά τούς αἰῶνες μαθη­τές του, λέγοντάς της: «ἰδού ὁ υἱός σου».

Εἶναι ὅμως παροῦσα ἡ Παναγία μας στή ζωή τοῦ κάθε πιστοῦ, ἐφό­σον εἶναι ἡ μητέρα μας. Καί ὅπως μία φυσική μητέρα, ὁπουδήποτε καί ἐάν εὑρίσκεται, εἶναι παροῦσα στή ζωή τοῦ παιδιοῦ της καί τό φροντίζει καί ἐνδιαφέρεται γι᾽ αὐτό, κατά μείζονα λόγο ἡ Ὑπερα­γία Θεοτόκος εἶναι παροῦσα στή δική μας ζωή, μᾶς προστατεύει, μᾶς παρηγορεῖ, μᾶς ἐνισχύει καί μᾶς ὁδηγεῖ στή σωτηρία μας.

Γιά νά ἀπολαμβάνουμε ὅμως τήν ὠφέλεια τῆς παρουσίας τῆς Πανα­γίας μας στή ζωή μας, θά πρέπει νά ἐπιδιώκουμε νά εἴμαστε καί ἐμεῖς κοντά της καί νά τῆς ζητοῦμε τή μητρική της προστασία.

Πῶς ὅμως θά τό ἐπιτύχουμε; Θά τό ἐπιτύχουμε, ἐάν ἔχουμε πάντοτε κατά νοῦν ὅτι ἡ καθημε­ρινή ἐπαφή καί ἡ ἐπικοινωνία πού εἴχαμε αὐ­τές τίς ἡμέρες τοῦ Δεκαπενταυ­γού­στου μέ τήν Παναγία μας δέν τε­λειώνει σήμερα, πού ψάλαμε τήν τελευταία Παράκληση καί θά ψάλουμε καί τά Ἐγκώ­μιά της, οὔτε ἀσφαλῶς καί μέ τήν ἑορτή τῆς Κοιμήσεώς της.

Πρίν ἀπό λίγο τῆς ὑποσχεθήκαμε, ἐπαναλαμβάνοντας τούς λόγους τοῦ ἱεροῦ ὑμνογράφου, ὅτι «οὐ σιωπήσωμεν ποτέ, Θεοτόκε, τάς δυναστείας σου λαλεῖν οἱ ἀνάξιοι». Τῆς ὑποσχεθήκαμε νά μήν παύσου­με νά τήν ὑμνοῦμε καί νά τήν δο­ξάζουμε γιά τή δύναμή της καί γιά τά θαυμάσια τά ὁποῖα ἐπιτελεῖ ὑπέρ ἡμῶν, τῶν τέκνων της.

Καί αὐτό θά πρέπει νά συνεχίσου­με νά κά­νουμε, καθημερινά, ὅλο τόν χρόνο, σέ ὅλη μας τή ζωή. Διότι ἡ ἀναφορά μας πρός τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο μᾶς κρατᾶ σέ ἐπαφή καί σέ ἐπικοινωνία μαζί της, ἁγιάζει τόν νοῦ καί τήν ψυχή μας, μᾶς καθιστᾶ ἀποδέκτες τῆς χάριτός της, μᾶς κάνει νά εἴμαστε διαρκῶς ὑπό τήν προστασία της, ἐφόσον καί ἐμεῖς τῆς τό ζητοῦμε.

Καί ὅταν ἔχουμε τήν Παναγία μας στή ζωή μας, ὑμνώντας την καί δοξάζοντάς την, παρακαλώντας την γιά ὅ,τι μᾶς ἀπασχολεῖ καί ζητώντας της ὅ,τι ἔχουμε ἀνάγκη, τότε καί Ἐκείνη πρεσβεύει καί μεσιτεύει στόν Υἱό της γιά μᾶς, τότε μεριμνᾶ καί φροντίζει γιά νά ἱκανοποιεῖ τά αἰτήματά μας.

Αὐτός εἶναι ὁ ἕνας τρόπος γιά νά ἔχουμε τήν προστασία τῆς Ὑπερα­γίας Θεοτόκου. Ὑπάρχει ὅμως καί ἕνας ἀκόμη τρόπος: Νά προσπα­θήσουμε νά μιμηθοῦμε τή ζωή τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου. Νά προσπα­θή­σουμε, δηλαδή, νά γίνουμε καί ἐμεῖς ἄν­θρωποι τῆς προσευχῆς, ὅπως ἦταν καί ἡ Παναγία Παρθένος.

Τόσο στόν ναό τοῦ Θεοῦ, ὅπου τήν παρέδωσαν οἱ γονεῖς, ὅσο καί ἀργό­τερα στήν οἰκία της στή Ναζα­ρέτ καί στή συνέχεια στά Ἱερο­σό­λυ­μα ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος προ­σηύ­χετο στόν Θεό, καί ἡ προσευχή της ἦταν αὐτή πού κάθαιρε τήν ψυχή της καί φώτιζε τόν νοῦ της, ὥστε νά βαδίζει στή ζωή της σύμφωνα μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Αὐτή ἡ ὑπακοή στό θέλημα τοῦ Θεοῦ εἶναι τό δεύτερο στοιχεῖο τῆς ζωῆς της, τό ὁποῖο μποροῦμε νά μιμηθοῦμε καί τό ὁποῖο μᾶς συστή­νει καί ἡ ἴδια ἡ Παναγία, ὅπως ἔκανε καί στούς ὑπηρέτες τοῦ γά­μου τῆς Κανᾶ, λέγοντάς τους: «Αὐ­τοῦ ἀκούετε», νά κάνουν, δηλαδή, ὑπακοή σέ ὅ,τι θά τούς ἔλεγε ὁ Κύριος.

Ἔτσι θά ἀπολαμβάνουμε τήν προ­στα­σία τῆς Κυρίας Θεοτόκου καί θά ἔχουμε τήν παρουσία της στή ζωή μας, ὥστε νά ὁδηγήσει καί ἐμᾶς μέ ἀσφάλεια στόν Υἱό της καί Κύριό μας καί νά μᾶς χαρίσει τή σωτηρία.