Η εορτή του Αγίου Νικολάου του Κοκοβίτη στο Πολυδένδρι Ημαθίας

Την Τετάρτη 9 Αυγούστου ο  Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων τέλεσε υπαίθρια Θεία Λειτουργία και κήρυξε τον θείο λόγο στον αύλειο χώρο του Ιερού Ναού του Αγίου Αθανασίου στο Πολυδένδρι Ημαθίας, με την ευκαιρία της εορτής του Αγίου Νικολάου του Κοκοβίτη, ο οποίος καταγόταν από το Πολυδένδρι και μαρτύρησε το 1822 στο Ολοκαύτωμα της Ναούσης.

Κατά τη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας τέθηκε σε προσκύνηση τεμάχιο ιερού λειψάνου του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού καθώς και αντίγραφο του μεταλλικού σταυρού του Αγίου Κοσμά που είχε τοποθετήσει ο Άγιος στο δένδρο έξω από τον Ιερό Ναό κατά το πέρασμα του από το Πολυδένδρι για να λυτρώσει τους κατοίκους από λοιμώδη ασθένεια της εποχής.

Ο  Μητροπολίτης κ. Παντελεήμων στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: 

Ἑορτάζει σήμερα ἡ Ἐκκλησία μας τόν ἅγιο ἀπόστολο Ματθία, ὁ ὁποῖος ἀνῆκε ἀρχικά στόν εὐρύτε­ρο κύκλο τῶν μαθητῶν τοῦ Χρι­στοῦ, καί μετά τήν Ἀνάληψή του, σύμφωνα μέ τίς Πράξεις τῶν Ἀπο­στόλων, ἐπελέγη γιά νά ἀντικα­τα­στήσει στή δωδεκάδα τῶν μαθη­τῶν τοῦ Κυρίου τήν κενή θέση τοῦ Ἰούδα, πού πρόδωσε τόν Διδά­σκα­λό του.

Μαζί ὅμως μέ τόν ἀπόστολο Ματθία ἡ τοπική μας Ἐκκλησία καί ἰδιαιτέρως ἡ ἐνορία σας τιμᾶ αὐτή τήν ἡμέρα τόν συντοπίτη σας νεο­μάρτυρα, τόν ἅγιο Νικόλαο τόν Κοκοβίτη, τόν ράπτη, ὁ ὁποῖος, ὅπως εἶναι γνωστό, ἀξιώθηκε νά ὁμολογήσει τόν Χριστό καί νά μαρτυρήσει γιά τήν πίστη του σέ Αὐτόν μαζί μέ τούς ἄλλους ἁγίους Ναουσαίους Νεομάρτυρες.

Μνημονεύουμε ὅμως σήμερα καί τή διέλευση ἀπό τήν περιοχή μας τοῦ ἁγίου ἰσαποστόλου καί ἱερο­μάρ­τυ­ρος Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ, ὁ ὁποῖος στά πιό δύσκολα χρόνια τῆς Τουρκοκρατίας πέρασε καί κήρυξε καί στό Πολυδένδρι, καί μέ τόν ἀποστολικό του ζῆλο καί τήν ἀγάπη του γιά τόν Θεό καί τούς ἀνθρώπους προσπάθησε νά τονώ­σει τήν πίστη τους στόν Χριστό καί τήν ἐλπίδα τους γιά τήν ἀπελευ­θέρω­ση τοῦ Γένους. Συγχρόνως ὅμως ἔσωσε μέ τήν προσευχή του τούς κατοίκους τῆς περιοχῆς ἀπό τή λοι­μική ἀσθένεια πού τούς βασά­νιζε καί τούς ὁδηγοῦσε στόν θάνα­το.

Ἁπτά ἴχνη μάλιστα αὐτῆς τῆς ἀποστολικῆς διελεύσεως τοῦ ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ εἴχαμε τήν εὐ­λογία νά ἀποκαλυφθοῦν πρό ἐτῶν, καί ἔτσι νά ἔχουμε καί ἐμεῖς μέ τόν Σταυρό τοῦ ἁγίου Κοσμᾶ, πού βρέ­θηκε μέσα στόν κορμό τοῦ δένδρου, τήν εὐλογία καί τή χάρη του.

Αὐτή ἡ εὐλογία τῆς διελεύσεως καί τοῦ κηρύγματος τοῦ ἁγίου Κο­σμᾶ ἀπό τό χωριό τοῦ ἁγίου Νικο­λάου, τό Πολυδένδρι, τήν παλαιά Κόκοβα, ἐνίσχυσε καί τόν ἅγιο νεο­μάρτυρα Νικόλαο τόν Κοκοβίτη, ὁ ὁποῖος ὑπῆρξε μαθητής κατά πνεῦ­μα τοῦ ἁγίου Κοσμᾶ.

Διότι μπορεῖ ὁ ἅγιος Νικόλαος νά μήν εἶχε γεννηθεῖ, ὅταν κήρυξε ἐδῶ ὁ ἅγιος Κοσμᾶς, ἄκουσε ὅμως ἀσφαλῶς γιά τό κήρυγμά του καί τό μαρτύριό του στή συνέχεια, καί αὐτό τόν ἐνέπνευσε καί τόν ἐνί­σχυσε καί στόν δικό του ἀγώνα, ὅταν ἐνώπιον τοῦ Λουμπούτ πασᾶ στό Κιόσκι τῆς Νάουσας ἔπρεπε ἤ νά ἀρνηθεῖ τόν Χριστό ἤ νά μαρ­τυ­ρήσει γιά τήν πίστη του. Καί ἐκεῖ­νος προτίμησε τό δεύτερο, ὅπως ἀκριβῶς ἔκανε καί ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, ἀλλά καί πρίν ἀπό πολ­λούς αἰῶνες καί ὁ ἅγιος ἀπόστολος Ματθίας, ὁ ὁποῖος μαρτύρησε κη­ρύσ­σο­ντας τό Εὐαγγέλιο τοῦ Χρι­στοῦ στήν Αἰθιοπία.

Καί παρότι οἱ τρεῖς ἅγιοι δέν ἔχουν καμία ἄλλη ἐμφανῆ σχέση μεταξύ τους, ἔχουν, θά μπορού­σα­με νά ποῦμε, ἕνα κοινό χαρακτηρι­στικό. Καί αὐτό εἶναι ἡ σχέση τῆς μαθητείαςεἴτε στόν Χριστό καί τή διδασκαλία του ὁ ἅγιος ἀπόστολος Ματθίας, εἴτε μέ τή διδασκαλία τοῦ ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ, πού ἦταν καί αὐτή διδασκαλία Χριστοῦ, ὁ ἅγιος Νικόλαος ὁ Κοκοβίτης.

Καί ἐάν ἐμεῖς δέν μποροῦμε σή­με­ρα νά μιμηθοῦμε τούς τρεῖς ἁγίους στό μαρτύριο τό ὁποῖο ὑπέμειναν γιά τήν πίστη στόν Χριστό, θά πρέπει νά προσπαθήσουμε νά τούς ἀκολουθήσουμε στό παράδειγμα τῆς μαθητείας. Γιατί μέσα στήν Ἐκ­κλησία εἴμαστε ὅλοι μαθητές. Μό­νος διδάσκαλος εἶναι ὁ Χριστός, ὅπως εἶπε ὁ ἴδιος στούς μαθητές του: «εἷς γάρ ὑμῶν ὁ καθηγητής, ὁ Χριστός». Ἔχουμε, λοιπόν, χρέος νά ζοῦμε καί νά συμπεριφερόμεθα ὡς μαθητές, ἔστω καί ἐάν ὁ Χρι­στός ὅρισε μέσα στήν Ἐκκλησία, ὅπως γράφει ὁ ἀπόστολος Παῦλος, «ποιμένας καί διδασκάλους πρός καταρτισμόν τῶν ἁγίων».

Ὁ ὁρισμός αὐτός τῶν ποιμένων καί τῶν διδασκάλων, δηλαδή τῶν ἱερέων, τῶν ἐπισκόπων κλπ., ἔγινε γιά ἕνα συγκεκριμένο σκοπό, γιά τόν καταρτισμό τῶν ἁγίων, γιά νά μπορέσουν νά διδαχθοῦν δηλαδή τήν πίστη καί οἱ ἄλλοι χριστιανοί ἤ καί οἱ ἀλλόθρησκοι καί νά καταρτι­σθοῦν σέ αὐτή.

Γι᾽ αὐτό τούς ὅρισε ὁ Χριστός ποι­μένες καί διδασκά­λους, ἀλλά αὐτό δέν ἀκυρώνει καί γι᾽ αὐτούς τήν ἰδιότητα τοῦ μαθητοῦ.

Ἡ μαθητεία εἶναι ἀναγκαία γιά ὅλους μας καί μάλιστα εἶναι μαθη­τεία διά βίου, «γηράσκω ἀεί διδασκόμενος», ἔλεγαν οἱ ἀρχαῖοι· γιατί ὅλος ὁ βίος μας εἶναι ἕνας ἀγώνας, καί χωρίς τή διαρκῆ μαθητεία στήν Ἐκκλησία, στούς πατέρες καί στούς ἁγίους της, δέν θά μπορέσουμε νά νική­σου­με σ᾽ αὐτόν τόν ἀγώνα καί νά ἐπιτύχουμε τόν στόχο μας πού εἶναι ἡ σωτηρία μας καί ἡ σωτηρία ὅλων τῶν ἀνθρώπων.

Ἄς προσπαθήσουμε καί ἄς ἀγωνι­σθοῦμε καί ἐμεῖς νά μιμηθοῦμε τό παράδειγμά τους καί νά ἀγωνι­σθοῦμε νά ζήσουμε μία ζωή μαθη­τείας στήν Ἐκκλησία, στούς πατέ­ρες καί διδασκάλους πού ὅρισε ὁ Χριστός, ὥστε νά προοδεύσουμε στήν ἐν Χριστῷ ζωή καί νά ἀξιω­θοῦμε καί τῆς οὐρανίου βασιλείας, στήν ὁποία εὐφραίνεται καί ὁ ἅγιος Νικόλαος ὁ Κοκοβίτης καί ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός καί ὁ ἀπόστολος Ματθίας.