ex-Αιρετικά: Οι κατηγορίες υποψήφιων που ΔΕΝ θέλουμε

🚨 Σήμερα, φίλη μου και φίλε, να μου επιτρέψεις να ασχοληθώ λίγο με τις υποψήφιες και τους υποψήφιους, όχι με «δασκαλίστικο» τρόπο, αλλά με πολλή αγάπη και με βάση την μικρή (περί τα 17 έτη) εμπειρία μου στον χώρο της δημοσιογραφίας. 

🚩 Κάθε που έχουμε εκλογές, βλέπουμε να αναφύονται πολλοί υποψήφιοι και αυτό είναι μια χαρά! Υγιέστατο, δημοκρατικότατο και όμορφο! 

🚨 Ωστόσο, υπάρχουν μερικά… «αλλά» στην όλη υπόθεση. 

🚩 Ένα πρόβλημα προκύπτει είναι όταν τα πρόσωπα που εμφανίζονται ως υποψήφιοι (σε διάφορα πόστα) είναι πολίτες που γενικώς είναι… ανύπαρκτοι (κοινωνικά και πολιτικά) όλη την προηγούμενη περίοδο και στην ίδια κατάσταση επανέρχονται αν δεν εκλεγούν. 

🚩 Άλλο πρόβλημα είναι όταν κάποιοι εκλέγονται, αλλά πάλι περνούν στην αδράνεια. Το φαινόμενο των συνεχόμενων απουσιών από τα δημοτικά συμβούλια, για παράδειγμα, της Βέροιας είναι ντροπιαστικό. 

🚩 Άλλο πρόβλημα είναι ότι κάποιοι που δεν είχαμε ακούσει για χρόνια την φωνή τους ως πολίτες, τώρα που έρχονται ως υποψήφιοι όχι μόνο θέλουν να μιλούν πολύ (συνήθως χωρίς να λένε κάτι ουσιαστικό), αλλά έχουν την απαίτηση να μπουν και οι άλλοι στον… διάλογο που θέλουν να στήσουν. 

🚩 Ειδικά για αυτούς, έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον να σημειωθεί ότι όταν άλλοι πολίτες ή δημοσιογράφοι αγωνίζονταν για ένα θέμα, σφύριζαν αδιάφορα. Τώρα που αυτοί θέλησαν να θέσουν το θέμα, απαιτούν να μην τους «κράζουν» για την καθυστερημένη «ευαισθησία» τους (ή… αφύπνιση), αλλά να… μπουν στον χορό τους. 

🚩 Άλλο πρόβλημα είναι με αυτούς που ενώ είναι ενεργά κοινωνικά, γεμάτοι δράση σε εθελοντικό επίπεδο, σε πολιτιστικούς συλλόγους κλπ, αποφασίζουν να «ρευστοποιήσουν» πολιτικά την δράση τους και εμπλέκουν στις μέχρι πρότινος «αγαθόεργες» ενέργειες που έκαναν πρόσωπα άσχετα με αυτές (απλά και μόνο επειδή είναι – πχ – επικεφαλής στην παράταξη που συμμετέχουν). 

🚩 Ακόμη ένα πρόβλημα είναι με τους… μεταθεσάκηδες υποψηφίους. Άτομα στο δημόσιο (συνήθως εκπαιδευτικοί και ένστολοι) που μπαίνουν σε κάποιον συνδυασμό, μόνο και μόνο για να εκλεγούν και να μπορούν να εργάζονται στον τόπο τους, καθώς υπάρχει τέτοια πρόβλεψη από το νόμο για τους αιρετούς στην αυτοδιοίκηση. 

🚩 Βασικό πρόβλημα είναι και όταν υποτίθεται ελπιδοφόροι και καλοπροαίρετοι πολίτες καταφέρνουν να κερδίσουν την εμπιστοσύνη του κόσμου και να λάβουν κάποια πολιτική θέση, ωστόσο στη συνέχεια μετατρέπονται σε… λαμόγια, που κοιτούν πώς να αποκομίσουν όσο περισσότερο προσωπικό κέρδος, αδιαφορώντας για τον «ιερό σκοπό» που έλεγαν πως είχαν ή, τουλάχιστον, πιστεύοντας πως μπορούν να… προσφέρουν, αλλά και να κερδίζουν ταυτόχρονα, έστω και αθέμιτα, χωρίς να υπάρχει πρόβλημα.

🚨 Όλες τις παραπάνω περιπτώσεις τις συναντάμε συχνά, σε κάθε εκλογική διαδικασία. Δυστυχώς, μάλλον και οι επερχόμενες Περιφερειακές και Δημοτικές Εκλογές δεν θα αποτελέσουν εξαίρεση. 

🚨 Για αυτό, με πολλή αγάπη – το τονίζω – θα παρακαλούσα να κρατήσουν όλοι χαμηλά την μπάλα και πριν αρχίσουν τις μεγάλες «παρόλες», να κοιταχτούν πρώτα στον καθρέφτη και με υψηλή δόση αυτοκριτικής να πουν: Τι έχω και τι μπορώ να προσφέρω εγώ στον τόπο μου; 

🚩 Αν γινόταν από όλους αυτό με ειλικρίνεια, πιστεύω ότι όχι 200, ούτε 20 δεν θα τολμούσαν από κάθε συνδυασμό να θέσουν υποψηφιότητα. Άλλοι από ταπεινότητα και άλλοι από… αυτογνωσία!

(Δημοσιεύθηκε στην ψηφιακή εφημερίδα "InVeria" - Κυριακή 27 Αυγούστου 2023, φύλλο 70)