Μοναξιά μου όλα... (editorial εφημερίδας InVeria)

Ένα από τα πιο σημαντικά και «ιερά» αποκτήματα και προτερήματα του ανθρώπου, είναι οι ανθρώπινες σχέσεις και η κορωνίδα αυτών είναι η «φιλία». Λέξη όμορφη, έννοια ιερή, σημασία σπουδαία. 

Η φιλία ταυτίζεται με την Αγάπη, την άδολη, ανιδιοτελή και ανεπιτήδευτη αγάπη, που προσφέρεται από έναν άνθρωπο σε έναν άλλο απλόχερα, χωρίς ποτέ να ζητάει τα «ρέστα», πολλώ δε μάλλον «ανταλλάγματα». 

Σε τόση υψηλό επίπεδο και βαθμό, είναι βεβαίως σπανιότατο φαινόμενο. Μετρηθείτε... Σκεφτείτε τον περίγυρό σας και υπολογίστε πόσοι θα μπορούσαν να θεωρηθούν αληθινοί φίλοι με βάση τα παραπάνω κριτήρια. Ένας; Δύο; Μήπως κανένας; 

Σε μία τέτοια εποχή, λοιπόν, που όλα περνούν από το «ζύγι», καλούμαστε να ζούμε ανάμεσα σε χιλιάδες κόσμου. Αλήθεια, πόσο βασανιστικό είναι να ζεις ανάμεσα σε χιλιάδες κόσμου, να συναντάς καθημερινά εκατοντάδες και να μιλάς με δεκάδες εξ αυτών, γνωρίζοντας πως δεν σε βλέπουν σε ανθρώπινη οντότητα, αλλά σαν έναν «barcode» (ή QR code κατά το πιο σύγχρονο) που θέλουν απλά να... σκανάρουν για να δουν μην τυχόν και έχεις κάτι να τους προσφέρεις. 

Τόση μοναξιά, ανάμεσα σε χιλιάδες κόσμου... Τόσο μόνη και μόνος, ενώ δεν μπορείς στιγμή να βρεις την ησυχία σου. Πάντα κάτι θα ακούγεται, πάντα κάτι θα σου αποσπά την προσοχή, πάντα κάποιος θα σε μιλάει / σκανάρει, και όμως έχεις τόση μοναξιά και ερημιά μαζί...

(Editoral, στην ψηφιακή εφημερίδα InVeria - Κυριακή 2 Απριλίου 2023, φύλλο 53)