«O σύντροφός μου με απατά» (γράφει η ψυχολόγος Μαρία Σκοτίδα)

Η έννοια της απιστίας είναι ένας όρος κοινωνικός. Στη Βιολογία  αντίστοιχα,  ο όρος  αυτός συναντάται ως πολυγαμία και  άρα  από καθαρά βιολογική άποψη, όλοι μας θεωρούμαστε  πολυγαμικοί.

Κατά καιρούς, πολύ μελάνι έχει ξοδευτεί με θέμα την απιστία, τόσο στον Τύπο όσο και στην Επιστημονική Βιβλιογραφία. 

Αντιλήψεις, όπως: 

•  Όλοι είμαστε άπιστοι,
•  Οι άνθρωποι απιστούν επειδή δεν είναι ερωτευμένοι με τον σύντροφό τους 
•  Αυτοί που απιστούν είναι περισσότερο σεξουαλικοί από τους άλλους,
•  Η απιστία είναι το αποτέλεσμα της αποτυχίας ή της παραίτησης του άλλου συντρόφου

είναι συχνά παραπλανητικές, διότι  δεν ανταποκρίνονται τις περισσότερες φορές στην πραγματικότητα.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα:  

μια γυναίκα σκέφτεται ή φοβάται ότι ο άνδρας ή ο σύντροφος της την απατά, ενώ αυτό δεν ισχύει, αλλά αυτή  έτσι πιστεύει. Αντίστοιχα  μπορεί να είναι και ο άνδρας που  πιστεύει ότι η γυναίκα του έχει μια άλλη σχέση ενώ δεν έχει. 

Τα συναισθήματα που διακατέχουν  τη γυναίκα  σε μία τέτοια περίπτωση  είναι  η απογοήτευση,  ο φόβος, η μείωση, η ζήλια,  η απόρριψη,  το πλήγωμα,  ο θυμός, η πίκρα,  και μίσος.

Στο ανωτέρω παράδειγμα  θα αναλύσουμε δυο συστήματα πεποιθήσεων:

• οι πεποιθήσεις που οδηγούν αυτή τη γυναίκα στην αμφιβολία, είναι γιατί δεν ξέρουμε αν αυτό που σκέφτεται είναι αλήθεια ή όχι 
• οι πεποιθήσεις που αν αυτό συμβαίνει πραγματικά   δημιουργούν  τη στεναχώρια κι όλα αυτά τα συναισθήματα που υπάρχουν. 

Για να υπάρχει αυτός ο φόβος  στη γυναίκα  και να ζει με αυτή τη σκέψη υπάρχει η πεποίθηση

•  δεν είμαι αρκετά ελκυστική
•  οι άνδρες δεν είναι πιστοί
•  δεν έχω τα προσόντα για να κρατήσω έναν άντρα

Αυτές οι πεποιθήσεις δημιουργούν την αμφιβολία. Αντίστοιχα τα ίδια ισχύουν  και για ένα άντρα. 

Υπάρχει πιθανότητα  αυτή η κατάσταση  να  υπάρχει ως ένα παιδικό τραύμα, να έχει βιώσει την εγκατάλειψη στη ζωή του και  έτσι έχει προγραμματιστεί  ότι «δεν υπάρχει σταθερή αγάπη» και όπως εγκαταλείφθηκε στο παρελθόν  το ίδιο να συμβεί και στο παρόν.

Ας εξετάσουμε  τις πεποιθήσεις  που μπορεί να υπάρχουν και να δημιουργούν συναισθήματα αν πραγματικά ο σύντροφος έχει μια άλλη σχέση.

• αξίζω να έχω έναν σύντροφο και αν δεν έχω σύντροφο χάνω την αξία μου
• αξίζω αν υπάρχει κάποιος που  αγαπά μόνον εμένα
• αν ο σύντροφος μου αγαπά κάποιον άλλο χάνω την αξία μου  στα μάτια των γύρω μου. Μειώνομαι. Το πρόβλημα δεν είναι  μόνο το πως νιώθει μέσα της και χάνει την αξία της, αλλά την απασχολεί και το πως την βλέπουν οι άλλοι, τι θα πουν, επειδή χρειάζεται την γνώμη τους ειδικά για τη γυναίκα.
• αν δεν έχω σύντροφο δεν θα μπορώ να ανταπεξέλθω οικονομικά στη ζωή γιατί η γυναίκα είναι προγραμματισμένη να πιστεύει  ότι είναι αδύναμη ή ανίκανη να ανταπεξέλθει μόνη της στις απαιτήσεις της ζωής. Αυτό βέβαια είναι προγραμματισμός, δεν μπορεί να είναι μια πραγματικότητα, γιατί έχει όλες τις δυνάμεις που έχει και ο άνδρας. Δεν υπάρχει διαφορά.
• Ο άλλος φταίει για τη δική μου πραγματικότητα. Αυτή η πεποίθηση οδηγεί στο θυμό, την εκδίκηση  ή την επιθυμία να πληγώσουμε τον άλλο.

Αν λοιπόν μια γυναίκα ή ένας άνδρας έχουν αυτές τις πεποιθήσεις, πως νομίζετε ότι θα αντιδράσουν....; Με καχυποψία, με παρακολούθηση, με βία.

Θα έχουν την ανάγκη να πιέζουν το σύντροφο τους, να αποδεικνύει συνεχώς την αγάπη του για να ελέγχουν την κάθε του κίνηση. Τι αποτέλεσμα πιστεύετε ότι θα έχει μια τέτοια συμπεριφορά; Θα εξωθήσουν τον άλλο να φύγει πολύ γρηγορότερα από ότι θα έφευγε, αν δεν είχαν αντιδράσει  μα αυτόν τον τρόπο.

Κάποτε μια γυναίκα πήγε σε κάποιον αστρολόγο ο οποίος της είπε ότι σε εφτά χρόνια ο άνδρας της θα την άφηνε. Η γυναίκα αυτή λοιπόν, με το άγχος της εγκατάλειψης που είχε, έδιωξε τον άνδρα της σε δυο χρόνια.

 Φαίνεται αστείο, αλλά είναι μια πραγματικότητα. Όταν φοβόμαστε πως θα χάσουμε κάποιον, κάνουμε ακριβώς αυτό που πρέπει να τον διώξουμε. Τον πιέζουμε, γκρινιάζουμε, είμαστε αρνητικοί μαζί του και του δημιουργούμε την αίσθηση της έλλειψης ελευθερίας, που τελικά τον διώχνει από κοντά μας.

Θέλουμε την αποκλειστικότητα γιατί η αποκλειστικότητα μας δίνει ασφάλεια να μην νιώθουμε κενό στη ζωή μας «εσύ ο μόνος για εμένα».

* H Μαρία Γ. Σκοτίδα είναι Ψυχολόγος  Ψυχοθεραπεύτρια, MSc Νευροεπιστήμες και Νευροεκφυλιστικά Νοσήματα

(δημοσιεύθηκε στην ψηφιακή εφημερίδα InVeria την Κυριακή 9 Οκτωβρίου - Φύλλο 30)

  

Κάντε LIKE στη σελίδα του InVeria.gr και...  μείνετε ενημερωμένοι για όλα!

InVeria.gr

Η αναδημοσίευση αναρτήσεων ή η χρήση πληροφορίων του InVeria.gr 

επιτρέπεται μόνο με αναφορά στην πηγή, με ενεργό σύνδεσμο