Γράφει η Ολυμπία Μπέτσα*:
Μια μεταμοντέρνα προσέγγιση της γνωστής αρχαίας τραγωδίας του Σοφοκλή «Αντιγόνη» παρακολούθησε το θεατρόφιλο κοινό στο θέατρο Άλσους στη Βέροια την Πέμπτη 25 Αυγούστου 2022.
Ο σκηνοθέτης Τσέζαρις Γκραουζίνις παρουσίασε μια «Αντιγόνη» πιο σύγχρονη, πιο καθημερινή, λιγότερο τραγική, με κωμικά ψήγματα (με τον φύλακα {Κώστα Κορωναίο} που φέρνει τα νέα της φροντίδας του νεκρού Πολυνείκη). Ο χορός αποτελείται από άντρες ντυμένους με κοστούμια και καπέλα που χορεύουν ζεϊμπέκικο επί σκηνής. Ο κορυφαίος (Ιεροκλής Μιχαηλίδης) εκπροσωπεί την κοινή γνώμη που παραπαίει ανάμεσα στο δίκαιο και το άδικο χωρίς δύναμη ψυχής. Ο Κρέοντας (Βασίλης Μπισμπίκης) είναι ο ήρωας που συγκρούεται με όλους και με τους θεούς, σα να τους συναντάει στο καφενείο, επιβάλλεται με τη βροντερή του φωνή και τη σωματική του ρώμη, αλλά στο τέλος συνθλίβεται από τον χαμό του γιου του Αίμονα, αρραβωνιαστικού της Αντιγόνης, (Στρατή Χατζησταματίου) και της γυναίκας του Ευρυδίκης, (Μαρίνας Αργυρίδου). Η Αντιγόνη (Έλλη Τρίγγου), το κορίτσι με τη δύναμη ψυχής να προσφέρει τα επικήδεια στον αδελφό της Πολυνείκη ενάντια στις διαταγές του βασιλιά της Θήβας και θείου της Κρεόντα, αλλά και με την αμηχανία της μικρής κοπέλας που σφίγγει θυμωμένα και αμήχανα τα χέρια, μάς χαρίζει έναν δυνατό μονόλογο, τονίζοντας «δεν είναι πόλεμος για μένα η ζωή, αγάπη είναι». Η αδελφή της Ισμήνη (Δανάη Μιχαλάκη, τηλεοπτική αδελφή, επίσης, στις «Άγριες Μέλισσες») έχει την ψυχική αντοχή να σταθεί στο πλάι της αδελφής της στην απόφαση της να θάψει τον αδελφό της. Δυνατή και η τραγουδιστική προφητεία του μάντη Τειρεσία (Χρήστου Σαπουντζή) για τα δεινά που πρόκειται να υποστεί ο Κρέοντας για τη λανθασμένη του απόφαση να τιμωρήσει την Αντιγόνη θάβοντας τη ζωντανή και το νεκρό αδελφό της Πολυνείκη που δεν τον θάβει αν και νεκρό. Σκηνοθετικό εύρημα ο θάνατος επί σκηνής της Αντιγόνης, του Αίμονα και της Ευρυδίκης και η «ανάσταση» σε έναν γαμήλιο χορό, απρόσμενο για τις ψυχές που ζούνε και δικαιώνονται.
Σύγχρονη μεταφορά, αλλά στείρα σε δυνατά συναισθήματα και ασυνεπής στον αριστοτελικό ορισμό της τραγωδίας «δι᾽ ἐλέου καὶ φόβου περαίνουσα τὴν τῶν τοιούτων παθημάτων κάθαρσιν» οδηγεί τον θεατή να αναρωτηθεί αν φταίει η σκηνοθετική προσέγγιση ή η σημερινή εποχή της παντελούς απαξίωσης των συναισθημάτων και των αξιών.
Είναι η θέαση του σκηνοθέτη ή η θέαση μιας κοινωνίας – που φωτίζει ο σκηνοθέτης - που σιγά–σιγά παραδίδεται στις αδιάφορες κι επιφανειακές προσεγγίσεις των πιο τραγικών καταστάσεων, των πιο οδυνηρών παθημάτων; Μήπως εμείς χάσαμε τον Σοφοκλή και τις διδαχές του; Μήπως χάνουμε το αξιακό μας σύστημα;
Όπως και να ΄χει, η παράσταση δίνει μια άλλη οπτική και γεννά νέους προβληματισμούς για το αρχαίο θέατρο και τη μετουσίωση του.
Συντελεστές
Μετάφραση Γιώργος Μπλάνας
Σκηνοθεσία Cezaris Graužinis
Σκηνογραφία – Ενδυματολογία Kenny MacLellan
Μουσική σύνθεση Δημήτρης Θεοχάρης
Χορογραφία Edgen Lame
Φωτισμοί Αλέκος Γιάνναρος
Βοηθός σκηνοθέτη Παναγιώτα Μπιμπλή
Φωτογραφίες Θωμάς Δασκαλάκης
Οργάνωση Περιοδείας Σταμάτης Μουμουλίδης
Διεύθυνση Παραγωγής: Κωνσταντίνα Αγγελέτου
Παραγωγή: Γιώργος Λυκιαρδόπουλος - Πολιτιστικός Οργανισμός «Λυκόφως»
Ηθοποιοί
Έλλη Τρίγγου (Αντιγόνη)
Βασίλης Μπισμπίκης (Κρέων)
Ιεροκλής Μιχαηλίδης (Κορυφαίος του Χορού)
Γιώργος Παπαγεωργίου (Άγγελος)
Δανάη Μιχαλάκη (Ισμήνη)
Χρήστος Σαπουντζής (Τειρεσίας)
Κώστας Κορωναίος (Φύλακας)
Στρατής Χατζησταματίου (Αίμων)
Μαρίνα Αργυρίδου (Ευριδίκη)
Edgen Lame (Χορός)
Γιάννης Μαστρογιάννης (Χορός)
Περικλής Σιούντας (Χορός)
Η αναδημοσίευση αναρτήσεων ή η χρήση πληροφορίων του InVeria.gr
επιτρέπεται μόνο με αναφορά στην πηγή, με ενεργό σύνδεσμο
0 Σχόλια
Το σχόλιό σας για την ανάρτηση (παρακαλούμε να τηρούνται οι όροι που αναφέρονται στους Όρους Χρήσης της ιστοσελίδας)