Την Κυριακή 7 Νοεμβρίου 2021 το πρωί ο Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε τον θείο λόγο στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό των Αγίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου Βεροίας.
Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας τελέστηκε το τεσσαρακονθήμερο μνημόσυνο του πρυτάνεως των ιερέων της Ιεράς Μητροπόλεως Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας μακαριστού Πρωτοπρεσβυτέρου Βασιλείου Μπαξεβάνη.
Ο Μητροπολίτης στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων:
Ὁ δέ Ἰησοῦς ἀκούσας ἀπεκρίθη αὐτῷ· «Μή φοβοῦ· μόνον πίστευε καί σωθήσεται».
Σέ μιά δύσκολη ἀνθρώπινη στιγμή βρίσκεται στό σημερινό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα ὁ Χριστός. Ἕνας πατέρας, ὁ Ἰάειρος, πού πρίν ἀπό λίγο τόν εἶχε πλησιάσει καί εἶχε πέσει στά πόδια του παρακαλώντας τον νά σώσει τή θυγατέρα του πού κινδύνευε νά πεθάνει, μαθαίνει τώρα τή δυσάρεστη εἴδηση. Τό μοναδικό του παιδί, μόλις δώδεκα ἐτῶν, εἶχε πεθάνει, τοῦ εἶπαν. Δέν ὑπῆρχε λόγος, λοιπόν, νά ταλαιπωρήσει ἄλλο τόν Χριστό, πού μέ πολλή ἀγάπη εἶχε ἀνταποκριθεῖ στήν παράκλησή του νά ἐπισκεφθεῖ τήν ἄρρωστη θυγατέρα του καί νά τήν θεραπεύσει.
Ὁ θάνατος ὅμως δέν εἶναι ἐμπόδιο στόν Κύριο τῆς ζωῆς καί τοῦ θανάτου, στόν Χριστό. Γι᾽ αὐτό, καί ἐνῶ ὅλοι θά περίμεναν νά πεῖ ἕναν λόγο παρηγορίας στόν πατέρα, ὁ Χριστός τοῦ λέει κάτι πού ἠχεῖ περίεργα, ἀλλά ἀποδεικνύεται στή συνέχεια ἀληθινό. «Μή φοβοῦ· μόνον πίστευε καί σωθήσεται». Μή φοβᾶσαι, τοῦ λέγει. Τό μόνο πού χρειάζεται εἶναι πίστη. Πίστευσε καί θά σωθεῖ τό παιδί σου.
Ἄνθρωπος τῆς πίστεως ἦταν ὁ Ἰάειρος, ἀρχισυνάγωγος, σημειώνει ὁ ἱερός εὐαγγελιστής Λουκᾶς. Γνώριζε τήν Ἁγία Γραφή καί τά θαύματα τοῦ Θεοῦ. Ὅμως αὐτό τό θαῦμα, πού περίμενε τώρα, τήν ἀνάσταση δηλαδή τῆς θυγατέρας του, ἦταν πιό μεγάλο ἀπό ὅσα εἶχε διαβάσει στά ἱερά βιβλία. Γι᾽ αὐτό καί ὁ Χριστός τόν προτρέπει νά μήν φοβᾶται γιά τήν ἔκβαση τῆς ὑποθέσεώς του. Καί ἡ προτροπή του δέν εἶναι κενός λόγος, γι᾽ αὐτό καί τήν συνδέει μέ μία δεύτερη προτροπή: «μόνον πίστευε», τοῦ λέει.
Ἡ πίστη εἶναι αὐτή πού ἀποδιώκει καί ἐξαλείφει τόν φόβο. Γιατί «πάντα δυνατά τῷ πιστεύοντι» μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ. Γιατί τίποτε δέν εἶναι ἀδύνατο γιά τόν Χριστό.
Ἡ πίστη εἶναι ἡ προϋπόθεση τοῦ θαύματος ὄχι γιά τόν Χριστό ἀλλά γιά τόν ἄνθρωπο. Καί αὐτό ὑπενθυμίζει ὁ Χριστός στόν ἀρχισυνάγωγο. Δέν χρειάζεται νά κάνεις κάτι ἄλλο. Δέν χρειάζεται νά ἀνησυχεῖς, νά φοβᾶσαι, νά θλίβεσαι. «Μόνον πίστευε καί σωθήσεται».
Αὐτήν ἀκριβῶς τή διπλῆ προτροπή ἀπευθύνει καί σέ ἐμᾶς ὁ Χριστός. Γιατί καί ἡ δική μας ζωή, ἡ ζωή τοῦ κάθε ἀνθρώπου, ἔχει πολλές δύσκολες στιγμές. Ἔχει θλίψεις, δυσκολίες καί ἀντιξοότητες. Ὁ ἄνθρωπος ἔρχεται ἀντιμέτωπος μέ προβλήματα καί καταστάσεις πού τοῦ προκαλοῦν πόνο καί φόβο, πού δέν ξέρει ποιά θά εἶναι ἡ ἔκβασή τους καί τί πρέπει νά κάνει. Καί πολλές φορές οἱ ἄνθρωποι λυγίζουμε ἀπό τόν πόνο καί τόν φόβο, καί συχνά ὁδηγούμεθα σέ ἐπιλογές πού, ἀντί νά μᾶς βοηθήσουν, μᾶς ἐξουθενώνουν καί μᾶς συντρίβουν.
Ὁ Χριστός ὅμως ἐπαναλαμβάνει καί σέ μᾶς αὐτό πού εἶπε στόν Ἰάειρο. «Μή φοβοῦ· μόνον πίστευε καί σωθήσεται». Μᾶς καλεῖ νά διώξουμε ἀπό τήν ψυχή μας τόν φόβο ὄχι μέ τήν ὑπεροψία καί τήν ἐμπιστοσύνη στόν ἑαυτό μας καί στίς δυνάμεις μας, ἀλλά μέ τήν πίστη καί στήν ἐμπιστοσύνη μας στόν Θεό καί στήν ἀγάπη του. Μᾶς καλεῖ νά πιστεύσουμε στόν Θεό ὄχι στά λόγια ἀλλά στήν πράξη, ἀφήνοντας στά χέρια του καί στήν παντοδυναμία του «ἑαυτούς καί ἀλλήλους καί πᾶσαν τήν ζωήν ἡμῶν». Μᾶς καλεῖ νά πιστεύσουμε συνειδητά καί οὐσιαστικά στόν Θεό, γιατί μόνο ἔτσι θά μπορέσουμε νά ἀπαλλαγοῦμε ἀπό τούς φόβους πού δηλητηριάζουν τή ζωή μας καί μᾶς δημιουργοῦν ἄγχη καί ἀγωνίες πού διαταράσσουν μερικές φορές ἀκόμη καί τήν ψυχική μας ἰσορροπία.
Ἡ πίστη ὅμως τήν ὁποία μᾶς προτρέπει ὁ Χριστός νά ἀποκτήσουμε δέν εἶναι μία πίστη μοιρολατρική. Δέν εἶναι πίστη πού καταργεῖ τή λογική, πού καταργεῖ τήν ἐπιστήμη, πού καταργεῖ τήν ἀνθρώπινη προσπάθεια, γιά νά ἐπιλύσουμε τά προβλήματα καί νά θεραπεύσουμε τίς ἀνάγκες μας. Ὁ Χριστός μᾶς ἔδωσε καί τόν νοῦ καί τήν ἐπιστήμη καί ὅλα τά μέσα πού μᾶς βοηθοῦν νά ἀντιμετωπίσουμε τίς δυσκολίες τῆς ζωῆς μας. Καί ἄν ἔχουμε πίστη, γνήσια καί ἀληθινή, τότε θά πρέπει μέ πίστη καί ἐμπιστοσύνη σέ Αὐτόν νά ἀξιοποιοῦμε ὅλα αὐτά τά μέσα, ἔχοντας πάντοτε κατά νοῦ ὅτι τόν τελευταῖο λόγο τόν ἔχει Ἐκεῖνος, ὁ ὁποῖος θά ἐπέμβει στή ζωή μας, ὅποτε Ἐκεῖνος τό κρίνει καί ἐφόσον ἐμεῖς ἔχουμε κάνει τό καθῆκον μας καί πιστεύουμε στόν Χριστό καί ζητοῦμε τή βοήθειά του. Θά ἐπέμβει γιά νά μᾶς σώσει μέ τόν τρόπο πού κρίνει Ἐκεῖνος, ὁ ὁποῖος συστήνει σήμερα καί στόν καθένα μας: «Μή φοβοῦ· μόνον πίστευε».
Μέ αὐτή τήν πίστη, τή γνήσια καί εἰλικρινῆ πίστη στόν Χριστό, πορεύθηκε στή ζωή του καί ὁ ἀείμνηστος καί μακαριστός καί ἀγαπητός σέ ὅλους μας π. Βασίλειος, τοῦ ὁποίου τελοῦμε σήμερα τό τεσσαρακονθήμερο μνημόσυνο καί προσευχόμεθα γιά τήν ἀνάπαυση τῆς ψυχῆς του.
Μέ αὐτή τήν πίστη διακόνησε τόν Χριστό, τήν Ἐκκλησία καί τίς ψυχές τῶν ἀνθρώπων πού τοῦ ἐμπιστεύθηκε ἡ Ἐκκλησία στή μακρά ἱερατική του διακονία καί μέ τήν ἴδια πίστη διακόνησε καί στά γραφεῖα τῆς Ἱερᾶς μας Μητροπόλεως. Ἦταν συνεργάτης τεσσάρων ἀρχιερέων, ἀπό τῆς ἐποχῆς τοῦ Γέροντός του, τοῦ ἀειμνήστου Καλλινίκου, τοῦ μετέπειτα διαδόχου του, ἀειμνήστου Παύλου, τοῦ τοποτηρητοῦ τῆς Μητροπόλεώς μας, τοῦ ἀειμνήστου Χρυσοστόμου, καί τῆς ἐλαχιστότητός μου, καί ἦταν πάντοτε τυπικός στά καθήκοντά του καί βαθύς γνώστης τοῦ Τυπικοῦ τῆς Ἐκκλησίας μας καί τῆς βυζαντινῆς μουσικῆς. Ὑπῆρξε γιά ὅλους μας δάσκαλος, ἰδιαίτερα στήν ψαλμωδία, πού μέ τόσο κατάνυξη ἔψαλλε καί προσηύχετο καί ἀνέπαυε τίς ψυχές ὅλων μας. Ὑπῆρξε ἄριστος ποιμένας, ὑπῆρξε καλός οἰκογενειάρχης, ὑπῆρξε καλός σύζυγος καί πατέρας ὁ ἀείμνηστος π. Βασίλειος.
Γι᾽ αὐτό καί ἐμεῖς, εὐχόμενοι καί προσευχόμενοι γιά τήν ἀνάπαυση τῆς μακαρίας ψυχῆς του, ἔχουμε τήν πίστη ὅτι ὁ Θεός θά τόν καταστήσει λειτουργό καί στό ἐπουράνιο θυσιαστήριό του, γιά νά ψάλλει καί ἐκεῖ τήν ἀτελεύτητη δοξολογία μετά πάντων τῶν ἁγίων. Εἴθε ἡ μνήμη του νά εἶναι αἰωνία καί νά ἀπολαμβάνει κοντά στόν Θεό τήν μακαριότητα τῆς αἰωνίου ζωῆς. Ἀμήν.
0 Σχόλια
Το σχόλιό σας για την ανάρτηση (παρακαλούμε να τηρούνται οι όροι που αναφέρονται στους Όρους Χρήσης της ιστοσελίδας)