Αρχιερατική Θ. Λειτουργία στην Ξεχασμένη με την ευκαιρία της επερχόμενης εορτής του Αγίου Δημητρίου

Την Κυριακή 24 Οκτωβρίου το πρωί ο Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε τον θείο λόγο στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό του Αγίου Δημητρίου Ξεχασμένης με την ευκαιρία της επερχόμενης εορτής του Μεγαλομάρτυρος.

Ο Μητροπολίτης στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων:

«Ὁ σπείρων φειδομένως φειδομένως καί θερίσει, καί ὁ σπείρων ἐπ᾽ εὐλογίαις ἐπ᾽ εὐλογίαις καί θερίσει».

Τήν περασμένη Κυριακή ἀκούσαμε στό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα τήν παραβολή τοῦ Σπορέως. Ἀκούσαμε τόν Χριστό νά μιλᾶ γιά τόν σπόρο τοῦ θείου λόγου, πού ἔσπειρε ὁ ἴδιος στίς ψυχές τῶν ἀνθρώπων μέ τό κήρυγμά του καί τόν ὁποῖο συνεχίζει νά σπέρνει ἡ Ἐκκλησία μας μέ τό ἔργο της, προκειμένου νά φυτρώσει καί νά βλαστήσει καί νά δώσει πλουσίους καρπούς, ἔργα δηλαδή ἀγάπης καί ἀρετῆς, πρός σωτηρία τῶν ἀνθρώπων.

Δέν εἶναι ὅμως μόνο ὁ Χριστός καί ἡ Ἐκκλησία αὐτοί πού σπέρνουν τόν λόγο τοῦ Θεοῦ στίς ψυχές τῶν ἀνθρώπων. Κάθε ἄνθρωπος μπορεῖ νά γίνει σπορέας τοῦ θείου σπόρου πρωτίστως στή δική του ψυχή. Διότι ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ δέν μᾶς εἶναι ἄγνωστος, δέν μᾶς εἶναι ξένος, δέν εἶναι δυσεύρετος. Ὅλοι ἔχουμε πρόσβαση στόν θεῖο σπόρο, στόν λόγο, δηλαδή, τοῦ Θεοῦ, καί ὅλοι ἔχουμε εὐθύνη γιά τή σπορά του στή δική μας ψυχή.

Ὁ Χριστός δέν τόν σπέρνει ἐκβιαστικά στήν ψυχή μας οὔτε πιέζει κανέναν νά τόν δεχθεῖ. Ἀφήνει μάλιστα σέ ἐμᾶς τήν εὐχέρεια νά τόν ἀξιοποιήσουμε, δίδοντας του τή δυνατότητα νά βλαστήσει καί νά ἀναπτυχθεῖ, ἐφόσον ἐμεῖς προετοιμάσουμε στήν ψυχή μας τό γόνιμο ἔδαφος πού θά τόν δεχθεῖ, μαλακώνοντας τή σκληρότητα πού δημιουργοῦν τά πάθη καί οἱ κακίες μας καί ἀπομακρύνοντας τά ἀγκάθια καί τά ποικίλα παράσιτα πού τόν συμπνίγουν καί δέν τόν ἀφήνουν νά αὐξηθεῖ καί νά δώσει τόν ἀπαιτούμενο καρπό.

Τή συμβολή τοῦ κάθε ἀνθρώπου στήν καλλιέργεια καί καρποφορία τοῦ θείου σπόρου τόνισε ὅμως καί ὁ πρωτοκορυφαῖος ἀπόστολος Παῦλος στό σημερινό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα, ἐπισημαίνοντας συγχρόνως καί ἕναν βασικό παράγοντα γιά τήν πνευματική καρποφορία. Τί μᾶς εἶπε ὁ ἀπόστολος Παῦλος;

«Ὁ σπείρων φειδομένως φειδομένως καί θερίσει, καί ὁ σπείρων ἐπ᾽ εὐλογίαις ἐπ᾽ εὐλογίαις καί θερίσει».

Ἐκεῖνος, λέγει ὁ ἀπόστολος, ὁ ὁποῖος σπέρνει στό χωράφι του τόν σπόρο μέ φειδώ, μέ τσιγκουνιά, ὅποιος σπέρνει δηλαδή λιγοστό σπόρο, αὐτός θά θερίσει καί λίγους καρπούς. Ἀντίθετα αὐτός πού σπέρνει ἁπλόχερα, αὐτός θά θερίσει πλουσίους καρπούς, διότι στή σπορά του θά ἔχει τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος ἀγαπᾶ τόν «ἱλαρόν δότη», αὐτόν πού προσφέρει μέ διάθεση καί ἀγάπη.

Τί σημαίνουν ὅμως γιά μᾶς οἱ λόγοι αὐτοί τοῦ ἀποστόλου Παύλου;

Σημαίνουν ὅτι ἀνάλογα μέ τήν προσπάθεια πού καταβάλει ὁ καθένας μας γιά τήν πνευματική καλλιέργεια τῆς ψυχῆς του, θά εἶναι καί τά ἀποτελέσματα. Ὅποιος ἀρκεῖται στήν ἐλάχιστη προσπάθεια, ὅποιος δέν ἀνοίγει τήν ψυχή του γιά νά δεχθεῖ ἄφθονο τόν σπόρο τοῦ Θεοῦ, ὅποιος θεωρεῖ ὅτι δέν χρειάζεται νά πηγαίνει π.χ. καί κάθε Κυριακή στήν ἐκκλησία ἤ νά προσεύχεται καθημερινά ἤ νά μελετᾶ τόν λόγο τοῦ Θεοῦ ἤ νά ἀκούει μία πνευματική ὁμιλία ἤ ἕνα κήρυγμα, γιατί ἔχει ἄλλες δουλειές καί ἄλλες ὑποχρεώσεις, καί δέν ἔχει πολύ χρόνο νά διαθέσει γιά τήν ψυχή του, αὐτός ἄς μήν ἀπορεῖ, γιατί δέν προοδεύει πνευματικά. Ἄς μήν ἀπορεῖ, γιατί δέν βλέπει στήν ψυχή του τούς πνευματικούς καρπούς, δέν βλέπει τίς ἀρετές τίς ὁποῖες ἐπιδιώκει καί τή χαρά τήν ὁποία προσφέρει ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ στήν ψυχή τοῦ ἀνθρώπου.

Ἀντίθετα, ὅποιος σπείρει «ἐπ᾽ εὐλογίαις», δηλαδή ὄχι μόνο δέχεται μέ χαρά στή ψυχή του τόν θεῖο σπόρο, ἀλλά καί φροντίζει νά δέχεται ὅσο τό δυνατόν περισσότερο καί νά τόν περιποιεῖται μέ τόν πνευματικό του ἀγώνα, μέ τήν προσευχή, μέ τή μελέτη, μέ τή μυστηριακή ζωή, μέ τά καλά ἔργα, αὐτός θά ἔχει καί τή χάρη καί τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ στή ψυχή καί στή ζωή του καί θά βλέπει τήν προσπάθειά του νά τελεσφορεῖ.

Αὐτό ἔκανε καί ὁ προστάτης τῆς ἐνορίας σας, ὁ ἅγιος μεγαλομάρτυς καί μυροβλύτης Δημήτριος, τοῦ ὁποίου τή μνήμη θά ἑορτάσουμε καί θά πανηγυρίσουμε μεθαύριο.

Τί ἔκανε ὁ ἅγιος Δημήτριος; Ἔσπειρε τόν σπόρο τοῦ θείου λόγου ἄφθονο ὄχι μόνο στήν ψυχή του, ἀλλά καί στίς ψυχές τῶν νεαρῶν Θεσσαλονικέων, τούς ὁποίους συγκέντρωνε στίς ὑπόγειες στοές τῆς Καταφυγῆς στή Θεσσαλονίκη, καθώς τότε ἡ χριστιανική πίστη καί διδασκαλία ἀπαγορευόταν ἀπό τούς νόμους τῆς ρωμαϊκῆς αὐτοκρατορίας, χωρίς νά φοβᾶται καί χωρίς νά ὑπολογίζει τόν κίνδυνο τόν ὁποῖο διέτρεχε.

Καί δέν ἔσπειρε ὁ ἅγιος Δημήτριος μόνο τόν σπόρο τῆς πίστεως, ἀλλά ἔγινε καί ὁ ἴδιος σπόρος, προσφέροντας τόν ἑαυτό του θυσία γιά τήν ἀγάπη καί τήν πίστη τοῦ Χριστοῦ, στήν ὁποία εἶχε καθοδηγήσει καί πολλούς, μεταξύ τῶν ὁποίων καί τόν ἅγιο μάρτυρα Νέστορα καί τόν ἅγιο Λοῦπο καί τίς ἁγίες Ἀγάπη, Εἰρήνη καί Χιονία, πού ἦταν ὅλοι αὐτοί μαθητές του, νέα παιδιά τότε στή Θεσσαλονίκη.

Δέν δειλίασε ὁ ἅγιος Δημήτριος ἐνώπιον τοῦ μαρτυρίου, δέν σκέφθηκε τή ζωή του, δέν ὑπολόγισε τό ἀξίωμά του καί τίς τιμές τοῦ κόσμου καί τῶν ἀνθρώπων. Ἀντίθετα, προσέφερε τόν ἑαυτό του μέ χαρά στόν Χριστό, καί μέ τό μαρτύριό του ἔγινε σπόρος, πού τοῦ χάρισε τήν αἰώνιο ζωή στή βασιλεία τοῦ Θεοῦ, ἀλλά χάρισε μέ τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ καί ἀμέτρητες δωρεές καί εὐεργεσίες καί στή Θεσσαλονίκη καί σέ ὅσους προσφεύγουν σ᾽ αὐτόν καί ἐπικαλοῦνται τή βοήθειά του, καί ἰδιαίτερα ἐδῶ σέ σᾶς, πού τόν ἔχετε προστάτη στήν ἐνορία σας.

Ἄς διδαχθοῦμε, λοιπόν, καί ἐμεῖς ἀπό τό παράδειγμα τοῦ ἁγίου μεγαλομάρτυρος Δημητρίου καί ἄς ἔχουμε ἀνοικτή τήν ψυχή στόν θεῖο σπόρο, ἀλλά καί ἄς εἴμεθα πρόθυμοι νά προσφέρουμε στόν Θεό μέ χαρά ὅ,τι ἔχουμε καί ὅ,τι μποροῦμε. Καί Ἐκεῖνος θά μᾶς χαρίζει τήν εὐλογία καί τή χάρη του γιά νά ἀπολαμβάνουμε καί ἐμεῖς πλουσίους τούς καρπούς τῆς προσπαθείας μας καί νά ἀπολαύσουμε τελικά αὐτό πού εἶναι καί τό ζητούμενο, νά ἀπολαύσουμε τήν αἰώνιο ζωή μαζί μέ τόν μεγαλομάρτυρα ἅγιο Δημήτριο καί μέ ὅλους τούς ἁγίους τῆς Ἐκκλησίας μας πού ἔγιναν σπορεῖς τοῦ θείου λόγου ἀλλά ἔγιναν καί οἱ ἴδιοι σπόροι, γιά νά βλαστήσει καί νά καρποφορήσει ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ.