Στήλη Άλατος: Όλα από την αρχή

Γράφει ο Απόστολος Μοσχόπουλος:

«O κόσμος έχει τρελαθεί». Πόσες φορές είπε ο καθένας από μας αυτή την έκφραση ακούγοντας ειδήσεις τον τελευταίο καιρό. Ορμώμενοι από διαφορετικές αφορμές, με διαφορετικά ερεθίσματα και απόψεις ο καθένας μας, διακρίνουμε καθαρότερα από ποτέ την κανονικότητα της οποιασδήποτε μη κανονικότητας αναρωτούμενοι καθημερινά τι πάει στραβά σε αυτή την εποχή.

Για πολλούς φταίνε τα ΜΜΕ που αναδεικνύουν την κάθε είδηση με πηχυαίους τίτλους είτε στο όνομα των περισσότερων views, είτε στο όνομα της ειδησεογραφικής ανομβρίας. Σε μια επικίνδυνη τραμπάλα μεταξύ υπερβολικής καταγραφής λεπτομερειών και δημιουργικότατης ανακρίβειας, με το προσωπικό φίλτρο τοξικότητας να γίνεται «άποψη», κατακλυζόμαστε από κάθε είδους κείμενο και πληροφορία, και όλα εκεί έξω έχουν την ίδια βαρύτητα ακόμη και όταν είναι ανώνυμα, αβάσιμα και ανεύθυνα.

Για άλλους φταίει το κοινό που καταναλώνει την πληροφορία ακόρεστα (και ίσως και αλόγιστα), δίνοντας βάση σε όλα όσα γράφονται και ακούγονται, άλλοτε νωχελικά και άλλοτε παθιασμένα, αναπαράγοντάς τα έπειτα στο δικό τους περιβάλλον, δίνοντας άλλοθι σε όλους τους διαμορφωτές της κοινής γνώμης ότι «το κοινό αυτά θέλει».

Επειδή όμως οι σκοπιμότητες των ΜΜΕ, ως επιχειρήσεις και ως φορείς διάδοσης ιδεολογίας με τα εκάστοτε κίνητρά του το καθένα, είναι κάτι που δε θα έπρεπε να μας αφορά, το καλύτερο θα ήταν να αναλάβουμε την ευθύνη που μας αναλογεί και να δρούμε με γνώμονα τα αυτονόητα εργαλεία που θα έπρεπε να έχουμε ως πολίτες. 

Τα σταυροδρόμια αυτά επιλογών, γνώμεων και ιδεολογιών επανέρχονται όλο και σε ευρύτερο φάσμα περισσότερα τα τελευταία χρόνια. Και η φασαρία από τις κραυγές επισκιάζει κάθε φωνή ψυχραιμίας, λογικής ή εξισορρόπησης των δεδομένων. Με την απονομή χαρακτηρισμών εκεί έξω, τι καταφέρνουμε εκτός από τη ρηχή δημιουργία εντυπώσεων αλλά και την όποια απαλειφή της όποιας ευθύνης μπορεί να είναι στα χέρια του καθενός;

Και πριν μιλήσουμε για το ότι η κοινωνία και η ρητορική εκεί έξω είναι ολοένα και πιο διχαστικές, το ερώτημα για μένα θα έπρεπε να ξεκινάει από άλλη βάση. Που είναι άραγε η κριτική μας σκέψη; Που είναι το ένστικτό μας να διασταυρώνουμε όσα ακούμε χωρίς να πρωταγωνιστεί το θυμικό μας; Που είναι το αυτονόητο προβάδισμα λόγου σε όσους δικαιούνται να έχουν άποψη βάσει εμπειρίας ή κατάρτισης; Και σε τελική ανάλυση, ως πότε θα είναι επιχείρημα ότι «εμείς ξέρουμε καλύτερα γιατί όλοι είναι πουλημένοι/ δοτοί/ φερέφωνα και έχουν σκοπούς που εμείς γνωρίζουμε καλύτερα»;

Η πανδημική κρίση, ανά τον κόσμο, σε συνέχεια της οικονομικής καθίζησης μας είχε δώσει όλους την ευκαιρία να επανεκκινήσουμε αν όχι την ιστορία μας (ώστε να αποφύγουμε τα λάθη του παρελθόντος), αλλά τη συλλογική μας συλλογιστική και την ιεράρχηση των προτεραιοτήτων μας.

Άραγε είναι πολύ αργά πια να πάνε όλα από την αρχή; 

* Ο συνεργάτης του InVeria.gr Απόστολος Μοσχόπουλος είναι απόφοιτος Αγγλικής Φιλολογίας και αρθρογραφεί στην μόνιμη στήλη "Στήλη... Άλατος" τις Παρασκευές.  

 

Κάντε LIKE στη σελίδα του InVeria.gr και...  μείνετε ενημερωμένοι για όλα!

InVeria.gr