Πραγματοποιήθηκε η 2η Σύναξη Αναγνωστών και Ιεροπαίδων στην Μητρόπολη Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας

Με την ευκαιρία της Εβδομάδας Ιερατικών Κλήσεων και του εορτασμού των 200 ετών από την έναρξη της Ελληνικής Επαναστάσεως του 1821, το Σάββατο 10 Απριλίου το απόγευμα, το Γραφείο Ποιμαντικής Διακονίας της Μητροπόλεως Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας πραγματοποίησε «2η Σύναξη Αναγνωστών και Ιεροπαίδων» με το πρόσφορο μέσο του διαδικτύου, καθώς καθίσταται αδύνατη η προσωπική επικοινωνία.

Στην αρχή ο Μητροπολίτης κ. Παντελεήμων, εμπνευστής αυτής της προσπάθειας, ανέπτυξε το θέμα: «Ιερατικές κλήσεις χθες και σήμερα», αναπτύσσοντας τις κεντρικές ιδέες της Εγκυκλίου της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος, ενώ στη συνέχεια δεν παρέλειψε να αναφερθεί στην προσφορά της Εκκλησίας στους αγώνες του Έθνους και ιδιαιτέρως στη θυσία του Αγίου Γρηγορίου του Ε΄, Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως.

Στην συνέχεια ο Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Τιμίου Προδρόμου Σκήτης Βεροίας Αρχιμ. Πορφύριος Μπατσαράς ανέπτυξε το θέμα: «Ιερατική σχολή Προδρόμου: θεμέλιον προς κρείττονα δράσιν» και αναφέρθηκε στην προσφορά των εκκλησιαστικών σχολών στην επιμόρφωση του κλήρου.

Στο τέλος ακολούθησε συζήτηση και τον λόγο έλαβε και πάλι ο Μητροπολίτης, ο οποίος ευχαρίστησε τους συμμετέχοντες και ευχήθηκε ο Πανάγαθος Θεός να μας απαλλάξει σύντομα από τον μεγάλο πειρασμό της πανδημίας.

Ο Μητροπολίτης Βεροίας στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: 

Ἡ φετινή ἑβδομάδα ἱερατικῶν κλήσεων ἔχει μία ἰδιαίτερη σημασία καί ἕνα ξεχωριστό μήνυμα γιά ὅλους μας, κληρικούς καί λαϊκούς, μικρότερους καί μεγαλύτερους. Τό μήνυμα σχετίζεται μέ τό ἐπετειακό ἔτος τό ὁποῖο διανύουμε φέτος, ἑορτάζοντας τή συμπλήρωση 200 ἐτῶν ἀπό τήν ἔναρξη τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπαναστάσεως, ἀπό τόν ξεσηκωμό τῶν προγόνων μας γιά νά ἐλευθερώσουν τήν πατρίδα μας καί τό Ἔθνος μας ἀπό τόν βαρύ καί ἀσήκωτο τουρκικό ζυγό, πού μᾶς κρατοῦσε σκλαβωμένους γιά περισσότερα ἀπό 400 χρόνια. 

Κάποιοι δυστυχῶς θέλουν νά ξεχνοῦν καί κάποιοι ἄλλοι ἀμφιβητοῦν τήν προσφορά τοῦ κλήρου καί τῆς Ἐκκλησίας μας στό μεγάλο αὐτό γεγονός τῆς ἐπαναστάσεως καί τῆς ἀπελευθερώσεως τοῦ Ἔθνους μας. Ἀλλά ὅλοι αὐτοί δέν μποροῦν νά ἀλλοιώσουν τήν πραγματικότητα οὔτε νά διαγράψουν τήν προσφορά τοῦ κλήρου, χωρίς τόν ὁποῖο θά ἦταν πολύ δυσκολότερο νά ἐλευθερωθεῖ τό Γένος μας ἀπό τούς Τούρκους.

Ἡ ἐπανάσταση τοῦ 1821 ἦταν ἕνας ἀσύλληπτος ἄθλος, γιατί οἱ πατέρες μας ξεσηκώθηκαν νά πολεμήσουν χωρίς στρατό, χωρίς ὀργάνωση, χωρίς καλά-καλά ὅπλα μιά ὁλόκληρη αὐτοκρατορία. Ξεσηκώθηκαν γιά νά πολεμήσουν γιά κάτι πού δέν γνώριζαν καί δέν εἶχαν ζήσει ποτέ, νά πολεμήσουν γιά τήν ἐλευθερία, πού δέν ἤξεραν τί ἦταν, γιατί ὑπόδουλοι εἶχαν γεννηθεῖ καί αὐτοί καί οἱ πατέρες τους καί οἱ πατέρες τῶν πατέρων τους καί δέν μποροῦσαν νά φαντασθοῦν πῶς εἶναι νά ζεῖς ἐλεύθερος, πῶς εἶναι νά ἔχεις μιά πατρίδα πού εἶναι δική σου καί μπορεῖς νά κάνεις ὅ,τι θέλεις καί ὄχι νά σέ ἐξουσιάζει κάποιος.

Πῶς κατόρθωσαν, λοιπόν, μέσα σέ τόσο δύσκολες συνθῆκες, μέσα σέ διωγμούς, ἐξισλαμισμούς καί παιδομαζώματα νά διατηρήσουν οἱ πρόγονοί μας τήν πίστη τους, τή γλώσσα τους, τή συνείδηση τῆς ἑλληνικότητός τους, γιά νά μπορέσουν νά διεκδικήσουν τήν ἐλευθερία τους καί μάλιστα μέ ἀκριβό ἀντίτιμο, αὐτή τήν ἴδια τους τή ζωή;

Δέν εἶναι δύσκολη ἡ ἀπάντηση στό ἐρώτημα αὐτό γιά ὅποιον θέλει νά δεῖ τήν ἀλήθεια καί γιά ὅποιον θέλει νά τήν παραδεχθεῖ. Ἦταν ἡ Ἐκκλησία πού τούς βοήθησε καί τούς στήριξε. Ἦταν οἱ κληρικοί, οἱ ἱερεῖς, οἱ ἐπίσκοποι, οἱ μοναχοί πού κρατοῦσαν ἀναμμένο τό καντήλι τῆς πίστεως, πού τούς δίδασκαν τήν πίστη στόν Χριστό καί τήν ἀγάπη στήν Παναγία Μητέρα του καί στούς ἁγίους. Ἦταν οἱ ἱερεῖς πού μαζί μέ τήν πίστη τούς δίδασκαν καί τήν ἑλληνική γλώσσα μέσα ἀπό τά λειτουργικά κείμενα τῆς Ἐκκλησίας μας καί τούς βίους τῶν ἁγίων, πού τούς δίδασκαν νά ὑπομένουν καί νά ἐλπίζουν στόν Θεό πού βλέπει τό ἄδικο καί θά τούς λυτρώσει ἀπό αὐτό.

Καί ἀκόμη ἦταν οἱ κληρικοί πού προσπαθοῦσαν μέ συμβουλές, μέ νουθεσίες, μέ δάκρυα καί μέ αὐτοθυσία πολλές φορές νά προφυλάξουν τά νέα ἰδίως παιδιά ἀπό τούς βίαιους ἐξισλαμισμούς. Ἦταν αὐτοί πού τά στήριζαν καί τά ἐνίσχυαν, ὅταν βρισκόταν ἐνώπιον τῶν δικαστῶν πού τούς ζητοῦσαν νά ἀρνηθοῦν τήν πίστη στόν Χριστό γιά νά ἀπολαύσουν τιμές καί δόξες, ὥστε νά ὁμολογήσουν τήν πίστη τους καί νά κερδίσουν τόν στέφανο τοῦ μαρτυρίου. Ἦταν αὐτοί πού πολλές φορές προετοίμαζαν τούς νεομάρτυρες γιά τήν ὁμολογία τους καί τούς ἐνίσχυαν μέ τήν εὐλογία τῆς Ἐκκλησίας. 

Καί δέν στήριζαν καί δέν ἐνεψύχωναν μόνο οἱ ἱερεῖς καί οἱ ἐπίσκοποι τούς προγόνους μας στά δύσκολα χρόνια τῆς σκλαβιᾶς, ἀλλά ἦταν ἐκεῖνοι ἐπάνω στούς ὁποίους ἔπεφτε πρῶτα ἀπό ὅλους ἡ ὀργή τῶν κατακτητῶν καί πλήρωναν βαρύ τό τίμημα κάθε φορά πού κάτι τούς ἐνοχλοῦσε. Στά 400 χρόνια τῆς σκλαβιᾶς 11 πατριάρχες, 100 ἐπίσκοποι καί 6000 ἱερεῖς θυσιάσθηκαν ὑπέρ πίστεως καί πατρίδος, προσφέροντας τό αἷμα τους στό βωμό τῆς ἐλευθερίας τοῦ Γένους καί δίνοντας παράδειγμα ἀγαθοῦ ποιμένος πού θυσιάζεται γιά τό ποίμνιό του.

Ἔτσι μπόρεσε νά περάσει τό Ἔθνος μας μέσα ἀπό τῆς «πικρῆς σκλαβιᾶς τό χειροπιαστό σκοτάδι», ὅπως λέει ὁ ποιητής Ἰωάννης Πολέμης, χωρίς νά ξεχάσει «τί ἔχασε, τί ἔχει, τί τοῦ πρέπει». Ἔτσι πίστευσε ὅτι «ἡ λευθεριά … τῆς νύχτας τό ξημέρωμα θά φέρει» καί ξεσηκώθηκε γιά νά ἀγωνισθεῖ «γιά τοῦ Χριστοῦ τήν πίστη τήν ἁγία καί τῆς πατρίδος τήν ἐλευθερία», χωρίς νά ὑπολογίζει οὔτε χρήματα οὔτε προνόμια οὔτε καί αὐτή ἀκόμη τή ζωή, προκειμένου νά κερδίσει τήν ἐλευθερία.

Καί στόν ἀγώνα αὐτόν, τήν ἐπανάσταση τοῦ 1821, πού χάρισε στήν πατρίδα μας τήν ἐλευθερία, δέν ὑστέρησε ἡ Ἐκκλησία καί οἱ κληρικοί. Πρῶτος μάρτυρας τῆς Ἐπαναστάσεως ὁ πατριάρχης Κωνταντινουπόλεως ἅγιος Γρηγόριος ὁ Ε´, τοῦ ὁποίου μάλιστα τή μνήμη τιμᾶ ἡ Ἐκκλησία μας σήμερα, 10 Ἀπριλίου, ἡμέρα τοῦ μαρτυρίου του, καί μαζί του καί ἄλλοι δέκα ἐπίσκοποι, πού εἶχαν φυλακισθεῖ ὡς ὅμηροι, γιά τήν περίπτωση πού θά ἐπαναστατοῦσαν οἱ Ἕλληνες, καί ἀπαγχονίσθηκαν μετά ἀπό φρικτά βασανιστήρια.

Ἀλλά οἱ ἐπίσκοποι καί οἱ ἱερεῖς μας ἦταν πρῶτοι καί στούς ἀγῶνες καί τά πεδία τῶν μαχῶν. Ἀπό τόν Παλαιῶν Πατρῶν Γερμανό, τόν Ἠσαΐα Σαλώνων καί τόν ἐπίσκοπο Ρωγῶν Ἰωσήφ, τόν Ἀθανάσιο Διάκο, τόν Παπαφλέσσα, τόν ἡγούμενο τῆς Παναγίας Δοβρᾶ Γεράσιμο καί τόσους ἄλλους, δέν ἦταν ἐκεῖνοι πού εὐλόγησαν μόνο τά λάβαρα τῶν ἀγωνιστῶν τοῦ 1821, ἀλλά ἀγωνίσθηκαν καί οἱ ἴδιοι καί θυσιάσθηκαν γιά τήν πατρίδα καί τήν ἐλευθερία. Καί δέν εἶναι συμπτωματικό ὅτι σέ κανένα ἀπό τούς πίνακες τῶν μεγάλων Ἑλλήνων ζωγράφων τοῦ 19ου αἰῶνος, πού ἀπεικονίζουν σκηνές ἀπό τήν Ἑλληνική ἐπανάσταση, δέν λείπουν οἱ κληρικοί, δέν λείπουν οἱ ἱερεῖς καί οἱ ἐπίσκοποι, καί ἄς θέλουν κάποιοι νά νομίζουν ὅτι δέν ὑπάρχουν ἤ ὅτι δέν προσέφεραν τίποτε.

Ἡ θυσία τῶν ἀρχιερέων καί τῶν ἱερέων στόν ἀγώνα τοῦ Ἔθνους ἀποδεικνύει τό μεγαλεῖο αὐτῶν τῶν κληρικῶν, πού ἄν καί δέν εἶχαν οὔτε τή μόρφωση οὔτε τίς δυνατότητες ἀλλά οὔτε καί τίς εὐκολίες πού ἔχουμε οἱ σημερινοί κληρικοί, ἀναδείχθηκαν γνήσιοι ποιμένες, μιμητές τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ, ἄξιοι συνεχιστές τῶν ἁγίων καί τῶν μαρτύρων τῆς πίστεώς μας, πρότυπα ἤθους καί ἀρετῆς, ἀγάπης καί θυσίας γιά ὅλους μας.

Μακάρι τό παράδειγμά τους νά ἐμπνέει καί ἐμᾶς πού διακονοῦμε σήμερα, ἀλλά καί ὅσους ἀπό ἐσᾶς θελήσετε νά ἀκολουθήσετε τήν κλήση στήν ἱερωσύνη πού μπορεῖ νά σᾶς ἀπευθύνει ὁ Χριστός.

 

Κάντε LIKE στη σελίδα του InVeria.gr και...  μείνετε ενημερωμένοι για όλα!

InVeria.gr