Στήλη Άλατος: Φάλτσα μέτρα

Γράφει ο Απόστολος Μοσχόπουλος*:

Χτες το βράδυ, βρέθηκα μπροστά στον υπολογιστή μου, για άλλη μια Πέμπτη, ψάχνοντας τι να σχολιάσω χωρίς να γίνω γραφικός και να επαναλάβω τις σκέψεις μου. Με το μυαλό μου φραπέ λίγο από την καθημερινότητα και πολύ από τις αλλεπάλληλες σεισμικές δονήσεις και το Ίντερνετ να τις αποδίδει στα γενέθλια του (οικογενειακώς γουρλή) πρωθυπουργού, σκέφτηκα προς στιγμήν να ενδώσω κι εγώ σε κάποια ανάρτηση παρεμφερούς θεματολογίας. 

Και μετά, έπεσα πάνω στη δήλωση (κατ'αυτόν έκκληση) του αναπληρωτή υπουργού εσωτερικών Στέλιου Πέτσα, «Μην τρολάρουμε τα μέτρα», όπως κάποτε έλεγαν στα σαλούν «Μην πυροβολείτε τον πιανίστα». Και αναρωτήθηκα ποιος τρολάρει ποιον λέγοντας κάτι τέτοιο, μετά από την (για δυο κρίσιμες εβδομάδες, για αυτούς, για έναν χρόνο για την κοινωνία ολόκληρη) πλήρη αποστέρηση κάθε είδους κανονικότητας στις κοινωνικές επαφές, τον πλήρη στραγγαλισμό βιώσιμης οικονομικής δραστηριότητας και την πλήρή αδυναμία παραγωγής ουσιαστικού έργου αντιμετώπισης και διαχείρισης της πανδημίας, κρίνοντας από τις ενέργειές της κυβέρνησης της οποίας και είναι μέλος.

Σκέφτηκα τα απίστευτα πίσω-μπρος που έχουν κάνει και στα λόγια και στις πράξεις τους, οι κάθε είδους επιτροπές και σώματα λήψης αποφάσεων όλον αυτόν τον χρόνο. Άνοιγαν τις εκκλησίες, αλλά έκλειναν κάθε είδους άλλα καταστήματα. Άνοιγαν τα σχολεία, έκλειναν τα φροντιστήρια. Άνοιγε ο τουρισμός για τις πτήσεις εξωτερικού, αλλά έπρεπε όλοι να είμαστε σπίτι μας ως τα μεσάνυχτα. Μετρούσαμε κρούσματα για κάθε είδους «κόκκινη περιοχή», αλλά δεν υπήρχαν λεφτά για περισσότερα δρομολόγια στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς και την ίδια στιγμή στην επαρχία αραίωσαν, από το πουθενά, τα δρομολόγια των τρένων και των υπεραστικων συγκοινωνιών. 

. Σκέφτηκα, μετά, τα ανύπαρκτα μέτρα υγειονομικής θωράκισης της κοινωνίας. Οι τρεις εκατομμύρια δόσεις των εμβολίων που είχαν εξαγγελθεί ότι θα γίνουν μέχρι το τέλος του Μαρτίου, χωρίς καν να έχουν θεωρείται δεδομένη η κυκλοφορία τους εκείνη την περίοδο, σήμερα, μετά βίας, αγγίζουν τις ένα εκατομμύριο. Πολλές εκ  των οποίων, μάλιστα σημειώθηκαν σε άτομα εντός κομματικού σωλήνα και εκτός της προβλεπόμενης λίστας ευπαθών ομάδων. Οι, δε, κλίνες ΜΕΘ για τους νοσούντες αυξάνονται με ρυθμούς χελώνας ενώ και η επιβεβελημένη, κατά πολλούς, συνεργασία του Ε.Σ.Υ με τις ιδιωτικές κλινικές και θεραπευτήρια παραμένει σενάριο απολύτως εκτάκτου ανάγκης.

Σκέφτηκα τις φορές που οι ίδιοι που υπερασπίζονται όλα αυτά τα μέτρα, έχουν ακυρώσει τα λεγόμενά τους, με πρώτο και κύριο τον πρωθυπουργό, την ίδια στιγμή που οποιαδήποτε απόκλιση των πολιτών από τα προβλεπόμενα επιφέρει πρόστιμα και θεωρείται κοινωνική ανευθυνότητα. Ακόμη και οι λειτουργοί αυτού του κράτους, από τους βουλευτές, μέχρι την αστυνομία, φέρονται και ενεργούν με την ίδια «ανεμελιά», ενώ κουνάνε με μεγάλη ευκολία το δάχτυλο στους «απείθαρχους νέους που συνωστίζονται» αλλά και στους ηλικιωμένους που έκαναν το λάθος να κατεβάσουν τη μάσκα τους για να πάρουν μια ανάσα.

Σκέφτηκα κάθε είδους καινούρια κοντόφθαλμη απόφαση που σκαρφίζονται (οι επιστήμονες η η κυβέρνηση,ειλικρινά το αγνοώ) εδώ και έναν χρόνο για να θεωρήσουν ότι θα καταστείλλουν τη διασπορά της πανδημίας. Εϊτε με την απαγόρευση της κυκλοφορίας από τις 6, που οδηγούσε σε μεγάλες κοσμοσυρροές στα μάρκετ, όταν έκλεινε η αγορά, είτε με την αποκλεισμό άνω των δύο επιβαινόντων από κάθε οικογένεια στα ταξί, είτε τώρα στο καινούριο μέτρο των «2 χιλιομέτρων απόσταση» για κάθε είδους μετακίνηση, οι δικλείδες πολλές φορές ήταν στις παρυφές της αστειότητας, αντί της αυστηρότητας. 

Σκέφτηκα ότι ο κρατικός μηχανισμός αποφάσισε να κρατήσει στάσιμο το σύστημα υγείας είτε μη δίνοντας αναδρομικές οφειλές υπερωριών στο ιατρικό προσωπικό, είτε απαγορεύοντας του παράλληλα οποιαδήποτε άδεια μέχρι τη λήξη της πανδημίας. Την ίδια στιγμη, παίζει διαρκώς με τα όρια του ανθρώπινου δυναμικού κάθε ιατρικής μονάδας, ανανεώνοντας όλο και περισσότερο τα σώματα ασφαλείας αντί να προσληφθούν, έστω και έκτακτα, άνθρωποι που περιμένουν χρόνια στις λίστες αναμονής διορισμών για να βρεθούν στην πρώτη γραμμή. 

Σκεπτόμενος όλα αυτά, ίσως και να'χει δίκιο ο πιανίστας όταν ζητάει να μην τον πυροβολούμε. Λέγοντας το, προσπαθεί να σε πείσει ότι φταίνε τα αυτιά σου είτε όταν ακούς φάλτσα τη μελωδία του, είτε όταν δεν παίζει αυτός καλά. Μόνο που, χρήσιμο είναι να θυμάται ότι, σύμφωνα με μια άλλη ιστορία, και ο βασιλιας κάποτε ζήτησε να θαυμάσει ο λαός τα καινούρια του ρούχα, αλλά δεν πήρε πολύ ώρα μέχρι να γίνει αντιληπτή η γύμνια του. 

* Ο συνεργάτης του InVeria.gr Απόστολος Μοσχόπουλος είναι απόφοιτος Αγγλικής Φιλολογίας και αρθρογραφεί στην μόνιμη στήλη "Στήλη... Άλατος" κάθε Παρασκευή. 

 

Κάντε LIKE στη σελίδα του InVeria.gr και...  μείνετε ενημερωμένοι για όλα!

InVeria.gr