"Στήλη Άλατος": Πολιτικώς απροστάτευτοι

 

Γράφει ο Απόστολος Μοσχόπουλος*: Από μικρός άκουγα “πολιτική προστασία” και σκεφτόμουν τους αρχηγούς των κομμάτων με στολές υπερηρώων να μάχονται για το καλό μας και γελούσα μόνος μου. Λίγα χρόνια μετά, η φαντασία μου έγινε εικόνα με τον νομάρχη της καρδιάς μας, Παναγιώτη Ψωμιάδη να φοράει τη στολή του Ζορό, αλλά μέχρι τότε είχα μάθει τι σημαίνει αυτός ο όρος (για να μην πω ότι δεν ήταν καν αστείο το θέαμα, παρά θλιβερό). 

Τους τελευταίους μήνες η έννοια αυτή ακούγεται όλο και περισσότερο, μιας και με αφορμή την πανδημία βλέπουμε τον τομεάρχη της, υφυπουργό Νίκο Χαρδαλιά, πιο συχνά και από τους φίλους μας. Σαν να μην έφτανε όμως ο... λοιμός του κορονοϊού, έπρεπε να έρθει και ο «καταποντισμός» υπό το όνομα της Μήδειας και να δούμε αφ'ενός την Ελλάδα να κόβεται στα δύο, με την απαγόρευση κυκλοφορίας στην Εθνική Αθηνών-Λαμίας για δύο συνεχόμενα απογεύματα, και αφ'ετέρου τα Βόρεια Προάστια και την Εύβοια να μπαίνουν για λίγο στα «χιονοπέδιλα» του Νευροκοπίου τόσο από την πρωτοφανή για τα δεδομένα τους χιονόπτωση αλλά και από τη διακοπή  της παροχής ρεύματος και νερού για περισσότερες από δύο μέρες. 

Και αν -εύλογα- ρωτήσει κανείς που είναι η Πολιτική προστασία σε όλα αυτά, πολύ φοβάμαι ότι η απάντηση θα είναι «Έλα ντε;». Χτες το πρωί, με την οποιαδήποτε πρωτοβουλία τους παγωμένη - όχι από το χιόνι, αλλά από τον καταμερισμό ευθυνών- παρατηρήσαμε τον Υπουργό Επικρατείας, Θεόδωρο Λιβάνιο, να δηλώνει ότι για τις διακοπές ρεύματος φταίνε τα δέντρα που πέφτουν στις γραμμές του υπέργειου δικτύου. Στο ίδιο μήκος κύματος, ο Περιφερειάρχης Αττικής, Γιώργος Πατούλης, επέρριψε ευθύνες στον ΔΕΔΔΗΕ που δεν κόβει τα δέντρα που πρέπει, ο οποίος με τη σειρά του έθεσε υπόλογη την Περιφέρεια Αττικής κατηγορώντας την ότι δεν έχει κάνει τις στοχειώδεις προβλέψεις από μήνες πριν, αλλά και τα κατά τόπους Δασαρχεία, για τους περιορισμούς που θέτουν αναφορικά με την προστασία των δασών. 

Λίγες ώρες μετά, ο Υπουργός Προστασίας του Πολίτη, σε συνέντευξή του, υπεραμύνθηκε τόσο της επιλογής του να κλείσει μια εκ των κορυφαίων οδικών αρτηριών της χώρας, θεωρώντας ότι έτσι προστατεύτηκαν ανθρώπινες ζωές, παρά το γεγονός ότι η ευθύνη της κατάστασης της γραμμής βαρύνει εξ ολοκλήρου στην ανάδοχο κατασκευαστικη εταιρεία. Αντιθέτως, δεν ανελήφθη καμία ευθύνη ούτε για τον θάνατο ενός μηχανικά υποστηριζόμενου ηλικιωμένου εξαιτίας της διακοπής ρεύματος στην Εϋβοια, ούτε για το γεγονός ότι τα εκχιονιστικά μηχανήματα καθάριζαν το Κολωνάκι, στο οποίο βρέθηκε να πίνει...ανέμελα τον καφέ του ο Πρωθυπουργός, την ίδια στιγμή, που λίγα μόλις χιλιόμετρα μακριά, χιλιάδες κόσμου παρέμεναν αποκλεισμένοι. 

Κατόπιν όλων αυτών, δε θα ήταν υπερβολή να ισχυριζόταν κανείς ότι η επιτελεστική λειτουργία της πολιτικής προστασίας είναι σε χειμερία νάρκη. Στην προκειμένη περίπτωση, η «Μήδεια», ένα αναμενόμενο, από μέρες πριν, έντονο κύμα κακοκαιρίας, άφησε πίσω της τουλάχιστον πέντε νεκρούς, παρα το γεγονός ότι το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού, εκ των πραγμάτων λόγω της καραντίνας, έχει βρεθεί να έχει περιορισμένη κινητικότητα  αποκλεισμένο στα σπίτια του. Αντί, ωστόσο, να γίνει μια στοιχειώδης αυτοκριτική και ανάληψη ευθύνης, παρατηρείται, για πολλοστη φορά, μια διαρκής διάθεση σύγκρισης με κάθε λογής κυβερνητικό μεγαλείο (ή και φιάσκο) των «προηγούμενων», και μια διαρκής αναγωγή στo τυχαίο, το συμπτωματικό ή το ανέμελο.

Από την άλλη, για όλα τα κακώς κείμενα γίνεται διαρκώς λόγος για ατομική ή ... δενδρική ευθύνη και,κυρίως,κακή προαίρεση ή μικροκομματική σπέκουλα για οποιαδήποτε επίκριση, ενώ, η έλλειψη υποδομών παρουσιάζεται ως πραγματικότητα αντί για αφορμή για αναστοχασμό των προτεραιοτήτων της εκάστοτε αυτοδίοικησης, ιδίως όταν αυτή μόλις μήνες πριν επένδυε σε ζαρτινιέρες και χριστουγεννιάτικους στολισμούς. 

Τελικά, μήπως όντως υπάρχει ατομική ευθύνη σε όλο αυτό;Σίγουρα υπάρχει, κάθε φορά που στο πρόσωπο της πολιτικής προστασίας, εμείς καλόπιστα βλέπουμε τον ... Ζορό που θα μας βγάλει από τη φωτιά. Αν και στο τέλος, από οτι φαίνεται, δεν είναι αυτός ο σωτήρας μας. Αντιθέτως, μάλλον ζούμε από τύχη, σε ένα κράτος που ανά τα χρόνια οι πολιτικές ηγεσίες έχουν αποστερήσει κάθε σχεδιασμό, πρόνοια, υποδομή, εξοπλισμό και τα ελλείμματα σε οικονομικά αποθέματα και πολιτική τσίπα αφήνουν μόνο φάρο ελπίδας τους όποιους δημόσιους λειτουργούς αποπειρώνται να το ξελασπώνουν.

* Ο συνεργάτης του InVeria.gr Απόστολος Μοσχόπουλος είναι απόφοιτος Αγγλικής Φιλολογίας και αρθρογραφεί στην μόνιμη στήλη "Στήλη... Άλατος" κάθε Παρασκευή. 
 

 

Κάντε LIKE στη σελίδα του InVeria.gr και...  μείνετε ενημερωμένοι για όλα!

InVeria.gr