Ο - κεκλεισμένων των θυρών - πανηγυρικός Εσπερινός της εορτής του Πολιούχου της Βέροιας Αγ. Αντωνίου (φώτο)

Το διήμερο 16 και 17 Ιανουαρίου 2021 η Βέροια εορτάζει και πανηγυρίζει τον πολιούχο της Όσιο Αντώνιο τον Νέο, αλλά φέτος οι ακολουθίες τελούνται κεκλεισμένων των θυρών, λόγω των γνωστών μέτρων.

Το απόγευμα του Σαββάτου 16 Ιανουαρίου, τελέστηκε Μέγας Αρχιερατικός Εσπερινός χοροστατούντος του Μητροπολίτη Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμονος, ο οποίος κήρυξε και το θείο λόγο και με τη συμμετοχή μικρού αριθμού κληρικών (τριών αρχιμανδριτών και δύο διακόνων).

Η ομιλία του Μητροπολίτη:

«Τῆς Βερροίας τόν γόνον καί ἀγγέλοις ἐφάμιλλον, καί τῶν ἀπ᾽ αἰῶνος ὁσίων ἀληθῶς τόν ἰσότιμον, τιμήσωμεν ἐν ὕμνοις οἱ πιστοί, Ἀντώνιον τόν νέον ἀσκητήν».

Παραμονή τῆς ἑορτῆς τοῦ πολιούχου μας καί προστάτου τῆς Βεροίας, ὁσίου Ἀντωνίου τοῦ νέου, τοῦ ὁμωνύμου καί συνεορταζομένου μέ τόν Μέγα Ἀντώνιο, τόν καθηγητή τῆς ἐρήμου, ἀλλά καί μέ τόν νεομάρτυρα ἅγιο Γεώργιο τόν ἐν Ἰωαννίνοις, καί ὁ ἱερός ὑμνογράφος καλεῖ καί προτρέπει ὅλους τούς πιστούς καί ἰδιαιτέρως τούς συμπολίτες τοῦ ὁσίου μας, τούς εὐσεβεῖς Βεροιεῖς, νά τιμήσουμε «τῆς Βερροίας τόν γόνον καί ἀγγέλοις ἐφάμιλλον».

Μᾶς καλεῖ, ὅπως κάθε χρόνο, νά ἀποδώσουμε στόν πολιοῦχο μας τήν ὀφειλόμενη τιμή καί εὐγνωμοσύνη, συμμετέχοντας στήν ἱερά πανήγυρή του καί ἀσπαζόμενοι εὐλαβικά τό χαριτόβρυτο καί θαυματουργό λείψανό του.

Ὅμως ἡ ἑορτή τῆς μνήμης τοῦ ὁσίου Ἀντωνίου δέν εἶναι φέτος ὅπως ἦταν κάθε χρόνο. Δέν πανηγυρίζεται μέ τόν ἱερό ναό του ἀνοικτό, νά ὑποδέχεται τούς εὐλαβεῖς προσκυνητές. Οἱ θύρες του αὐτή τή φορά εἶναι κλειστές καί οἱ θέσεις τῶν πιστῶν κενές, σύμφωνα μέ τίς ὁδηγίες τῶν ὑπευθύνων καί τῶν εἰδικῶν, ἐξαιτίας τῆς πανδημίας πού πλήττει ἕνα σχεδόν χρόνο τώρα τήν πόλη μας καί τήν πατρίδα μας.

Ποιός δέν θά ἤθελε νά εὑρίσκεται αὐτή τήν ὥρα ἐδῶ; Ποιός δέν θά ἤθελε νά τιμήσει τόν ἅγιό μας, ἀνάβοντας τό κερί τῆς εὐλαβείας του καί ἀσπαζόμενος τή λάρνακα τοῦ ἱεροῦ του λειψάνου; Ποιός δέν θά ἤθελε νά ἐμπιστευθεῖ τά αἰτήματα τῆς ψυχῆς του στή χάρη του καί νά ζητήσει τίς πρεσβεῖες του;

Ὅλοι θά τό θέλαμε. Καί ὁ ἅγιός μας θά τό ἤθελε, γιατί ἀσφαλῶς χαίρεται νά βλέπει κύκλῳ τῆς ἱερᾶς σοροῦ του τά προσφιλῆ του τέκνα νά δοξάζουν τόν ἐνδοξαζόμενο ἐν τοῖς ἁγίοις αὐτοῦ Θεόν.

Ὅμως ἄν ὑγειονομικές συνθῆκες ὑπό τίς ὁποῖες ζοῦμε ἐξαιτίας τῆς πανδημίας δέν μᾶς τό ἐπιτρέπουν, αὐτό δέν σημαίνει ὅτι δέν μποροῦμε νά τιμήσουμε φέτος τόν ἅγιό μας, τόν πολιοῦχο μας, τόν θαυματουργό ὅσιο Ἀντώνιο. Γιατί μπορεῖ ὁ ναός του νά εἶναι κλειστός, ἀλλά δέν εἶναι σιωπηλός. Οἱ χοροί τῶν ψαλτῶν, πού ἔψαλαν ἀπόψε τόν πανηγυρικό Ἑσπερινό τῆς ἑορτῆς τοῦ ἁγίου μας, ἐκπροσωποῦν τόν λαό τοῦ Θεοῦ καί ἔψαλαν ἐκ προσώπου ὅλων ὅσων μέ εὐλάβεια τόν παρακολούθησαν, ἔστω καί ἀπό ἀπόσταση, συμπροσευχόμενοι.

Ὁ ὅσιος Ἀντώνιος γνωρίζει τήν ἀνάγκη στήν ὁποία εὑρισκόμεθα καί γι᾽ αὐτό «καί τήν πρᾶξιν τιμᾷ καί τήν πρόθεσιν ἐπαινεῖ» καί ἐπιδαψιλεύει ἀναμφίβολα τή χάρη του σέ ὅσους συμμετέχουν ἐν πνεύματι στήν ἱερά του πανήγυρη.

Γι᾽ αὐτό καί ὅσοι ἀγαποῦμε τόν ὅσιο Ἀντώνιο, ὅσοι θέλουμε νά τιμήσουμε πραγματικά τόν πολιοῦχο καί προστάτη μας ἅγιο, ἄς μήν ἐπηρεασθοῦμε ἀπό τήν ἀπογοήτευση καί τή θλίψη πού δικαιολογημένα μᾶς προκαλεῖ τό γεγονός ὅτι δέν μποροῦμε νά πανηγυρίσουμε, ὅπως θά θέλαμε, φέτος τήν ἱερά μνήμη του· δέν μποροῦμε νά λιτανεύσουμε τήν ἱερά λάρνακά του στούς δρόμους τῆς πόλεώς μας γιά νά λάβουμε τήν εὐλογία καί τή χάρη του.

Ἄς μήν ἐπιτρέψουμε στόν πρόσκαιρο αὐτό πειρασμό νά μᾶς στερήσει τή χαρά τῆς πανηγύρεως καί τή χάρη τοῦ ἁγίου μας.

Ἄς τιμήσουμε τόν ἅγιό μας, ἄς τιμήσουμε τόν ὅσιο καί θεοφόρο Ἀντώνιο τόν νέο, ὅπως καί ὁ ἴδιος θά ἤθελε, πραγματικά, οὐσιαστικά, πνευματικά. Ἄς τόν τιμήσουμε προσπαθώντας νά μιμηθοῦμε τήν ὁσιακή βιοτή του.

Ἀντί γιά τό κερί πού θά ἀνάβαμε ἐνώπιον τῆς ἱερᾶς του εἰκόνος, ἄς τόν παρακαλέσουμε νά ἀνάψει ἐκεῖνος στήν ψυχή μας μεγαλύτερο πόθο καί μεγαλύτερη ἀγάπη γιά τόν Θεό καί τήν ἐν Χριστῷ ζωή.

Ἀντί γιά τόν ἀσπασμό τῆς εὐλαβείας στά ἀσκητικά λείψανά του, ἄς προσπαθήσουμε νά ἀσκήσουμε περισσότερο τόν ἑαυτό μας στήν ὑπομονή καί στήν ταπείνωση, ἀρετές στίς ὁποῖες διακρινόταν ὁ τιμώμενος ὅσιος.

Ἀντί νά ἀκολουθήσουμε τή λιτανευτική πομπή τῆς θαυματουργοῦ σοροῦ του, ἄς μελετήσουμε τόν Βίο του καί ἄς διδαχθοῦμε ἀπό τούς ἀγῶνες του καί τά ἀσκητικά παλαίσματά του.

Ἀντί νά θλιβόμεθα ἤ νά δυσανασχετοῦμε, γιατί δέν θά μπορέσουμε αὔριο νά συμμετάσχουμε στή θεία Λειτουργία, ἄς ἀποφασίσουμε νά ἀγωνισθοῦμε γιά νά κόψουμε μία ἀδυναμία μας ἤ ἕνα ἐλάττωμά μας, μιμούμενοι τούς δικούς του πολυχρόνιους ἀγῶνες· ἄς ἀποφασίσουμε νά ἀφιερώσουμε λίγο περισσότερο χρόνο στήν προσευχή, μιμούμενοι, στό μέτρο τῶν δυνάμεών μας, τή δική του ἀδιάλειπτη καί καρδιακή προσευχή.

Ἔτσι θά τιμήσουμε τόν πολιοῦχο μας ὅσιο Ἀντώνιο τόν Βεροιέα οὐσιαστικά καί ὄχι μόνο ἐπιφανειακά καί ἀπό συνήθεια, θά τόν τιμήσουμε ὅπως πρέπει νά τιμοῦμε τούς ἁγίους μας.

Καί νά εἴμεθα βέβαιοι ὅτι ὁ φιλόπολις ἅγιός μας δέν θά μᾶς στερήσει τήν εὐλογία του καί μέ τίς πρεσβεῖες του θά μᾶς ἀπαλλάξει ἀπό τήν πανδημία, γιά νά τόν τιμοῦμε καί νά τόν δοξάζουμε, δοξάζοντας καί δι᾽ αὐτοῦ τόν φιλάνθρωπο σωτήρα μας Χριστό.