Στήλη Άλατος: Της Νίκης τα καμώματα (γράφει ο Απ. Μοσχόπουλος)

Γράφει ο Απόστολος Μοσχόπουλος*: Η χτεσινή επίσκεψη της Υπουργού Παιδείας και Θρησκευμάτων Νίκης Κεραμέως στην πόλη μας, λίγες μέρες πριν την έναρξη του νέου σχολικού έτους έφερε στο προσκήνιο για άλλη μια φορά, ερωτήματα και προβληματιμούς που άπτονται του τομέα της, για τα έργα και ημέρες της μέσα σε αυτόν τον χρόνο που ηγείται του υπουργείου της. Έτσι λοιπόν, σήμερα, κάνοντας κατά κύριο λόγο χρήση της εκπαιδευτικής μου ιδιότητας, αποφάσισα να θέσω επί χάρτου όλα αυτά που σκέφτομαι ενόψει της “αυλαίας” τη Δευτέρα.

Ξεκινώντας από το θέμα που απασχολεί όλες τις πτυχές της ζωής μας το 2020, η διαχείριση της πανδημίας του Covid απο το Υπουργείο Παιδείας μοιάζει αρκετά προβληματική κρίνοντας τις βασικές αποφάσεις που ελήφθησαν. Η πρώτη κριτική εδράζεται στο γεγονός του αριθμού των μαθητών ανά τάξη. Έτσι, σύμφωνα με απόφαση του Απριλίου του Υπουργείου, ανέβηκε φέτος το όριο του ανώτατου αριθμού μαθητών ανά τάξη-αν και σε μια στιγμή “δημιουργικής λογιστικής” ανακοινώθηκε ότι ο μέσος όρος μαθητών ανά τάξη είναι πανελλαδικά 17. Ωστόσο, ενόψει του Σεπτεμβρίου, δεν υπήρξε καμία πρόβλεψη για μείωση του αριθμού των τμημάτων, την ίδια στιγμή που οι εστίες του ιού δεν επιτρέπουν τέτοιου είδους συναθροίσεις σε όλο και πιο πολλές περιφέρειες. Δεύτερον, τα μέτρα πρόληψης κατά της διασποράς περιορίστηκαν στη διάθεση ενός ατομικού δοχείου νερού για τους μαθητές δημοτικού και μασκών για όλους, και αυτό μόνο μετά από την κατακραυγή από τα κοινωνικά δίκτυα και την αντιπολίτευση για δωρεάν διάθεση αυτών από το κράτος, όπως ακριβώς γίνεται και σε άλλες χώρες πληττόμενες από τον κορονοϊό. Παράλληλα, ακόμη και σήμερα, ώρες πριν την έναρξη του σχολικού έτους, δεν είναι ξεκάθαρο τι θα γίνεται με τους μαθητές που δε θα φέρουν μάσκα στο σχολικό περιβάλλον. Τρίτον, το υπουργείο κώφευσε επιδεικτικά και στο αίτημα για μέριμνα για πρόσληψη επιπλέον εκπαιδευτικού προσωπικού, από την αρχή της χρονιάς, μιας και εισήγαγε “από το παράθυρο” το πλαίσιο τρίμηνων συμβάσεων εργασίας για “προσωρινούς αναπληρωτές”, καθιιστώντας τους αναλώσιμους, σύμφωνα με τις εκάστοτε επιθυμίες και ανάγκες της κυβέρνησης.

Και αν αυτά αφορούν την άμεση επικαιρότητα, το δίδυμο Κεραμέως-Ζαχαράκη είχε δεχτεί πολλά πυρά και την άνοιξη, κατά την πρώτη φάση της πανδημίας. Η εκπαίδευση εξ αποστάσεως, δεν λειτούργησε ποτέ ούτε με τον τρόπο ούτε με τους όρους που όφειλε, τόσο για τους μαθητές όσο και για τους καθηγητές. Οι μαθητές δεν είχαν εξασφαλισμένο τρόπο παραλαβής της απαιτούμενης ύλης και αξιοποίησης της εκπαιδευτικής διαδικασίας, ενώ και οι καθηγητές με τη σειρά τους πάλευαν μόνοι τους με τα “κύματα” πλατφορμών και συστημάτων που δεν ήταν έτοιμα να υποστηρίξουν τα αφηγήματα επιιτυχίας της κυβέρνησης. Παράλληλα, το όλο σκάνδαλο με το όνομα “σκοιλ ελικικου” για την τηλεκατάρτιση για τους ελεύθερους επαγγελματίες και όχι μόνο, από διάφορους εκπαιδευτικούς φορείς, πέρασε ξυστά από την σφαίρα αρμοδιοτήτων του Υπουργείου, για να σκάσει στα χέρια του Υπουργού Εργασίας, αφήνοντας τον, ωστόσο, αλώβητο. Τέλος, η συγκεχυμένη ιδέα του υπουργείου σχετικά με το θέμα της χρήσης κάμερας στις τάξεις-προς όφελος των απόντων μαθητών, χωρίς ποτέ, ωστόσο, να ληφθεί υπόψη η παράμετρος των προσωπικών δεδομένων των μαθητών και των εκπαιδευτικών, αφού πρώτα δίχασε το κοινωνικό σύνολο, αποσύρθηκε με την αντιστρόφως ανάλογη ησυχία σε σχέση με τον κρότο που έκανε όταν εμφανίστηκε.

Οι φωνές διαμαρτυρίας όμως εις βάρος της ηγεσίας του Υπουργείου δεν σταματούν εδώ. Η υπουργός εγκαλείται επίσης για πολιτικές αντίθετες με την προοδευτικότητα και τη διάθεση εξέλιξης  που έδειξε η προηγούμενη κυβέρνηση. Αφ'ενός, αποπειράθηκε να επαναφέρει (ατυχώς, σύμφωνα με απόφαση της Αρχής Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων) τόσο τη διαγωγή στους τίτλους σπουδών των αποφοίτων λυκείου, όσο και τη “δήλωση θρησκευτικών φρονημάτων” προκειμένου να επιτευχθεί η απαλλαγή κάποιου μαθητή από το μάθημα των Θρησκευτικών. Αφ'ετέρου, η άμεση κατάργηση της Κοινωνιολογίας ως πανελλαδικώς εξεταζόμενο μάθημα και η αντικατάστασή του εκ νέου από τα Λατινικά, κρίθηκε από πολλούς ως ανεξήγητη απόφαση ενώ άλλοι συναίνεσαν, έχοντας δώσει στο παρελθόν στην επιστήμη της Κοινωνιολογίας πολιτικό και κομμάτικό πρόσημο.

Επιπλέον, τόσο η αδράνειά της να γνωμοδοτήσει επί της απόφασης του ΔΟΑΤΑΠ για παύση αναγνώρισης εξ αποστάσεως μεταπτυχιακών προγραμμάτων του εξωτερικού (μέχρι αυτή να κριθεί άκυρη εντέλει από το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους), αλλά και η εκκωφαντική σιωπή της στην προκλητική κατάργηση της μοριοδότησης σε πτυχία και μεταπυχιακά, στους διαγωνισμούς του ΑΣΕΠ, φανερώνουν την υιοθέτηση μιας ατζέντας προς όφελος των κολεγίων, στα οποία η κυβέρνηση, ήδη από τα χρόνια της θητείας της Μαριέττας Γιαννάκου (2004-2007), επεδίωκε να δώσει ισοτιμία ως προς τα επαγγελματικά δικαιώματα. Η ανυποχώρητη στάση της, δε, τόσο στο ζήτημα των πρότυπων σχολείων, όσο και του ασύλου (όπως φάνηκε στην περίπτωση της Α.Σ.Ο.Ε.Ε, όπου μοιάζει να εκχώρησε τις αρμοδιότητές της στο Υπουργείο Δημόσιας Τάξης) θύμισε πολύ το θρυλικά αδιάλλακτο “Δε μασάμε” της υπουργού της κυβέρνησης Καραμανλή.

Συνοπτικά, είναι εύκολο να διαπιστώσει κανείς ότι τα έργα και οι ημέρες της Κεραμέως, μοιάζουν (επιεικώς) “πλίνθοι και κέραμοι ατάκτως ερριμμένα”, όπως θα έλεγε και ο Ξενοφών στα Απομνημονεύματά του. Ο χρόνος θα δείξει, αν η κριτική που δέχεται το εν λόγω υπουργείο για τις αποφάσεις του είναι στοιχειοθετημένη ή αν αποτελεί κομμάτι ενός γενικευμένου πολιτικού οράματος από την κυβέρνηση Μητσοτάκη.

* Ο συνεργάτης του InVeria.gr Απόστολος Μοσχόπουλος είναι απόφοιτος Αγγλικής Φιλολογίας και αρθρογραφεί στην μόνιμη στήλη "Στήλη... Άλατος" κάθε Παρασκευή.

Κάντε LIKE στη σελίδα του InVeria.gr και...  μείνετε ενημερωμένοι για όλα!

InVeria.gr