Στήλη Άλατος: Η δουλειά και η ντροπή (γράφει ο Απ. Μοσχόπουλος)

Γράφει ο Απόστολος Μοσχόπουλος*: Την εβδομάδα που πέρασε, αν υπήρξε κάτι που έμεινε στα αυτιά μου και τη μνήμη μου,  είναι η προκλητικά ανάλγητη δήλωση του βουλευτή της κυβέρνησης, Κωνσταντίνου Κυρανάκη για αυτούς που “μένουν άνεργοι γιατί δεν ξέρουν να χρησιμοποιούν το Internet” και νέους που “δεν έχουν δομήσει σωστά το βιογραφικό τους” καταλήγοντας να ψάχνουν δουλειά, “πηγαίνοντας από πολιτικό γραφείο σε πολιτικό γραφείο”.

Η δήλωση αυτή δεν ήταν στο πλαίσιο μιας “απλής, προσωπικής άποψης”, όσο ακόλουθη με το δόγμα του νεοφιλελευθερισμού, σύμφωνα με το οποίο ο καθένας είναι υπόλογος για τη ζωή του και δεν υπάρχουν στην ουσία άνεργοι, αλλά άεργοι, που “επιλέγουν” να “ζουν με επιδόματα”. Η λογική μοιάζει κρυστάλλινη. Υπάρχει αίτιο, υπάρχει και αιτιατό και ειδικά όταν τόσες επιχειρήσεις ψάχνουν για προσωπικό, η ανεργία μοιάζει ανεξήγητα υψηλή. Και, από την άλλη, όποιοι δεν επιθυμούν τους όρους εργασίας που τους προσφέρονται μισθολογικά ή ασφαλιστικά, έχουν τη επιλογή να γίνουν οι ίδιοι “αφεντικά του εαυτού τους” και να φτιάξουν τις “ιδανικές εργασιακές συνθήκες” που επιλέγουν να επιδιώκουν “εκ του ασφαλούς από τον συνδικαλιστικό τους καναπέ”.

Διευρύνοντας το όλο θέμα, δεν μπορεί κανείς να μη δει πως συνδέεται η εν λόγω οπτική με τη λέξη-ορόσημο για την κυβέρνηση, της “αριστείας”. Έχοντας θέσει αυτήν ως προτεραιότητα και ως παράσημο για κάθε έναν άμεσα και έμμεσα σχετιζόμενο μαζί της, θα έλεγε κανείς ότι η κυβέρνηση πηγαίνει χέρι-χέρι με την νεοφιλελεύθερη άποψη του “ο πρώτος είναι πρώτος και ο δεύτερος τίποτα”. Και αν αυτό δεν μοιάζει αρκετό για να πείσει για το τι ειδους πολιτικές πρεσβεύει, ας αναρωτηθούμε τι σημαίνει για την κοινωνική ισορροπία του συνόλου να ξεστομίζονται ατάκες που παραπέμπουν σε “κάστες” ή  κυνικές διαπιστώσεις, σύμφωνα με τις οποίες ο οικονομικά ενεργός είναι μόνο αυτός που προσφέρει τις υπηρεσίες του στο κράτος, και όχι, για παράδειγμα, αυτός που αποζημιώνεται από αυτό για όσα έχει προσφέρει ήδη, τη στιγμή που συνεχίζει να προσφέρει με τους φόρους του.

Ωστόσο, όλη αυτή η λογική παραλείπει ένα πολύ σημαντικό κομμάτι το οποίο είναι θεμελιώδες για την στοιχειοθέτηση της ανωτέρω άποψης. Και αυτό είναι η πλήρης απουσία προσωπικής και πολιτικής αυτοκριτικής. Σε προσωπικό επίπεδο λοιπόν, το μεγαλύτερο μέρος των πολιτικών αυτής της άποψης είναι άνθρωποι που δεν εργάστηκαν ποτέ υπό τις εργασιακές συνθήκες που υπερασπίζονται. Κινούμενοι σε ένα φαντασιακό επίπεδο συνθηκών, όπου οι καταγγελίες για εργασιακή ανομία αντιμετωπίζονται “με επιφύλαξη”, και μένοντας αμήχανοι σε οποιαδήποτε κριτική διερευνά τα πεπραγμένα τους με σκοπό την τεκμηρίωση της ισχύος των επιχειρημάτων τους, κουνάνε το δάχτυλο για να κρύψουν τη γύμνια του βασιλιά. Άλλωστε, δεν έχουν περάσει πολλές μέρες από όταν κατέρρευσε ο ισχυρισμός της γενική γραμματέα Αντεγκληματικής Πολιτικής, Σοφίας Νικολάου, περί σπουδών της στο Διεθνές Ποινικό Δίκαιο, ενώ στην πραγματικότητα έχει παρακολουθήσει μόνο δυο μαθήματα του εν λόγω τμήματος.

Όμως, οι τίτλοι σπουδών δεν καθορίζουν το ήθος του πολίτη, ούτε του πολιτικού. Το χειρότερο, και σημαντικά πιο επιζήμιο σε όλον αυτόν το διάλογο, είναι η έλλειψη πολιτικής αυτοκριτικής, ιδίως αν αναλογιστεί κανείς ότι οι ίδιες πολιτικές φωνές που ανερυθρίαστα εξαγγέλλουν χάρες κάθε φορά στα προεκλογικά μπαλκόνια και οποιασδήποτε μορφής διευκολύνσεις για το εκλογικό τους σώμα, είναι που το καταγγέλλουν για πελατειακές σχέσεις, σαν να ήταν άμοιρες ευθυνών. Ειδικά δε, σε ο,τι αφορά τις εξυπηρετήσεις “για μιά θέση στον (εργασιακό) ήλιο”, οι αριθμοί των μετακλητών υπαλλήλων στη Βουλή, κάθε κυβέρνησης, αποτελούν και το πλέον αδιάσειστο επιχείρημα προς οποιονδήποτε κάνει λόγο για πολίτες που υποκύπτουν μονομερώς και εκούσια στη διαφθορά και την παράκαμψη των μηχανισμών αξιοκρατίας.

Συμπερασματικά, στο ρητό του λαού “καμιά δουλειά δεν είναι ντροπή”, με το οποίο συμφωνώ αναμφίβολα, ίσως θα έπρεπε να προστεθεί και κάποιος ορισμός για το τι συνιστά εν τέλει ντροπή. Και ιδίως στις περιπτώσεις που ο δάσκαλος που διδάσκει αφ' υψηλού πέφτει θύμα της αλαζονείας του. 

* Ο συνεργάτης του InVeria.gr Απόστολος Μοσχόπουλος είναι απόφοιτος Αγγλικής Φιλολογίας και αρθρογραφεί στην μόνιμη στήλη "Στήλη... Άλατος" κάθε Παρασκευή.

Κάντε LIKE στη σελίδα του InVeria.gr και...  μείνετε ενημερωμένοι για όλα!

InVeria.gr