Ο Εσπερινός του Αγ. Παντελεήμονος στην Παναγία Δοβρά - Κουρά μοναχού από τον εορτάζοντα Μητροπολίτη Βεροίας (φώτο)

Την Κυριακή 26 Ιουλίου 2020 το απόγευμα τελέστηκε στην Ιερά Μονή Παναγίας Δοβρά Βεροίας Πανηγυρικός Εσπερινός επί τη εορτή του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Παντελεήμονος του Ιαματικού, ημέρα κατά την οποία άγει τα ονομαστήρια του ο Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων.

Στον Εσπερινό χοροστάτησε ο Μητροπολίτης Σμύρνης κ. Βαρθολομαίος, ενώ έλαβαν μέρος ο Μητροπολίτης Σερβίων και Κοζάνης κ. Παύλος και ο εορτάζων Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελεήμων.

Στο τέλος της ακολουθίας ο Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελεήμων τέλεσε την μοναχική κουρά (ρασοευχή) του δοκίμου κ. Βασιλείου Κυνηγόπουλου, μετονομάζοντας τον σε Μοναχό Φιλάρετο.

Το πρωί της Δευτέρας (27/7) θα τελεστεί αρχιερατικό συλλείτουργο στον παλαιό Μητροπολιτικό Ιερό Ναό των Αγίων πρωτοκορυφαίων Αποστόλων Παύλου και Πέτρου Βεροίας. 

Σημειώνεται ότι ο Μητροπολίτης Βεροίας θα δεχθεί ευχές για την ονομαστική του ευχή μόνο κατά τη διανομή του αντιδώρου και όχι στο Επισκοπείο ή στην Δοβρά. 

Η ομιλία του Μητροπολίτη Βεροίας κατά την μοναχική κουρά

Ο Μητροπολίτης Βεροίας στην ομιλία του κατά τη μοναχική κουρά του Μοναχού Φιλάρετου ανέφερε μεταξύ άλλων:

«Τίς ἄν ἀξίως τούς ἄθλους ἐκ­διηγήσαιτο, Παντελεῆμον μάρτυς; … ἅπασαν ἰδέαν τιμωριῶν ἀπε­λέγ­ξας ἀνίσχυρον, πρός τόν ἐνόν­τα σοι πόθον ὑπέρ Χριστοῦ».

Μία ἐρώτηση ἀπευθύνει πρός τόν ἑορταζόμενο καί τιμώμενο ἅγιο μεγαλομάρτυρα καί ἰαματικό Πα­ντε­λεήμονα ὁ ἱερός ὑμνογράφος. Μία ἐρώτηση πού δέν χρειάζεται ἀπάντηση, γιατί εἶναι κατανοητό σέ ὅλους μας ὅτι τά ἀνθρώπινα λόγια εἶναι φτωχά καί ἀδύναμα γιά νά περιγράψουν τά φοβερά βασανιστήρια καί τά πολυώδυνα μαρτύρια τά ὁποῖα ὑπέμεινε μέ θάρρος καί καρτερία ὁ νεαρός μάρ­τυς τοῦ Χριστοῦ Παντελεή­μων. Εἶναι φτωχά καί ἀδύναμα, γιατί κάθε ἄλλος στή θέση του θά εἶχε δειλιάσει, θά εἶχε φοβηθεῖ, θά εἶχε προτιμήσει νά ἀρνηθεῖ τήν πίστη του προκειμένου νά σώσει τή ζωή του. 

Ὅμως ὁ ἅγιος μεγα­λο­μάρτυς Παντελεήμων οὔτε δίστα­σε ἀκού­ο­ντας τίς ἀπειλές τοῦ ἡγε­μόνος, οὔτε ὑπολόγισε τήν ὀδύνη καί τόν πόνο τοῦ μαρτυρίου, γιατί ἡ ἀγά­πη τοῦ Χριστοῦ πού ἔφλεγε τήν καρδιά του, γιατί ἡ ἐπιθυμία καί ὁ πόθος του νά εἶναι πάντοτε μαζί του, ὅ,τι καί ἄν ἐπρόκειτο νά ὑπο­μείνει γιά χάρη του, τοῦ ἔδι­δαν τή δύναμη καί τό σθένος νά ἀντιμε­τωπίσει ὅλες τίς τιμωρίες πού ἐπι­νόησαν οἱ βασανιστές του γιά νά τόν κάνουν νά ἀρνηθεῖ τόν Χρι­στό. 

Καί ἀντί νά φανεῖ ἐκεῖνος ἀνί­σχυρος ἀπέναντι στήν ἰσχύ τῶν ἐργαλείων πού χρησιμοποιοῦσαν οἱ διῶκτες του γιά νά τόν μετα­πείσουν, ἀποδείχθηκαν οἱ διῶκτες του καί τά μέσα τους ἀνίσχυρα νά καταβάλουν τή δύναμη τῆς θε­λή­σεως καί τῆς ψυχῆς του, μέ τήν ὁποία ὑπέμενε ὁ ἅγιος μεγαλομάρ­τυς καί ἀθλοφόρος Παντελεήμων τίς τιμωρίες πού τοῦ ἐπέβαλαν, ἐπαναλαμβάνοντας μέ τή γενναία στάση του τούς λόγους τοῦ πρωτο­κορυφαίου ἀποστόλου Παύλου: «τίς ἡμᾶς χωρίσει ἀπό τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ; θλῖψις ἤ στενοχωρία ἤ διωγμός ἤ λιμός … ἤ μάχαιρα; … ἀλλ᾽ ἐν τούτοις πᾶσι ὑπερνικῶμεν διά τοῦ ἀγαπήσαντος ἡμᾶς». 

Ἔτσι ἀπέδειξε καί ὁ ἑορταζό­μενος καί τιμώμενος ἅγιος μεγα­λο­μάρτυς Παντελεήμων ὅτι ὁ πό­θος γιά τόν Χριστό καί ἡ ἀγάπη γι᾽ Αὐτόν εἶναι ἡ μεγαλύτερη δύναμη πού ἔχει ὁ ἄνθρωπος καί πού τόν καθιστᾶ ἱκανό νά ἀντέξει καί μαρ­τύρια καί πειρασμούς καί δοκιμα­σίες καί διωγμούς μέ τή χάρη καί τή βοή­θεια τοῦ Χριστοῦ, ὁ ὁποῖος βλέ­πο­ντας τήν ἀγάπη καί τή θέλη­ση τοῦ ἀνθρώπου νά εἶναι μαζί του, τόν ἐνισχύει μέ τή θεία του δύναμη.

Αὐτός ὁ ὑπέρ Χριστοῦ πόθος, ὁ ὁποῖος ἔκανε τόν ἅγιο μεγαλομάρ­τυ­ρα Πα­ντελεήμονα νά μήν ὑπο­λο­γίσει οὔτε τή ζωή οὔτε τόν θά­νατο, αὐ­τός ὁ πόθος πού ἔφλεγε τήν ψυχή ὅλων τῶν ἁγίων, τῶν μαρτύρων καί τῶν ὁσίων τῆς Ἐκ­κλη­σίας μας, ὁδήγησε καί τά δικά σου βήματα στήν Ἱερά Μονή τῆς Παναγίας Δοβρᾶ, ὅπου ἦλθες πρίν ἀπό μερικούς μῆνες γιά νά ἀφιε­ρώσεις τόν ἑαυτό σου καί τή ζωή σου στόν Χριστό, ὑπό τή σκέπη τῆς Παναγίας Μητέρας του. 

Ἦλθες γιά νά βαδίσεις κάτω ἀπό τή χάρη της τή στενή καί δύ­σκολη ὁδό τῆς μοναχικῆς πολιτεί­ας, γιά νά ἀγωνισθεῖς στό πνευματικό στά­διο τῶν ἀρετῶν, γιά νά προ­σπα­θήσεις νά νεκρώσεις τά πάθη καί τίς ἀδυναμίες σου, γιά νά ἀνα­καινίσεις τόν ἔσω σου ἄνθρωπο καί νά μεταβάλλεις τήν ψυχή σου σέ εὐώδη κῆπο ἀρετῶν καί σέ κα­τοικητήριο τοῦ Θεοῦ.

Ὅλο αὐτό τό διάστημα πού ζεῖς πλησίον μας, στήν Ἱερά Μονή τῆς Παναγίας Δοβρᾶ, ὡς δόκιμος –ἐγώ βεβαίως σέ γνωρίζω ἀπό πολλῶν ἐτῶν–, εἶχα πολλές φορές τήν εὐκαιρία νά δια­πιστώσω καί τόν ζῆλο σου καί τόν ἀγώνα σου καί τήν προσπάθειά σου νά κατακτήσεις τίς ἀρετές. Εἶχα πολλές φορές τήν εὐκαιρία νά διαπιστώσω ἀπό ὅσα πάντοτε μοῦ ἔλεγες ἐν ἐξομολογήσει μέ πόση χαρά καί διάθεση ἀγωνιζόσουν νά προοδεύ­σεις στήν κατά Χριστόν ζωή καί στή μοναχική πολιτεία πού ἐπέ­λεξες γιά τή ζωή σου. Ἡ ὑπακοή καί ἡ ταπείνωση τήν ὁποία δεί­χνεις πρός τόν Ἅγιο Καθηγούμενο ἀλλά καί πρός ὅλους τούς πατέρες τῆς Μονῆς μέ ἔπεισαν ὅτι πράγ­ματι ἡ ψυχή σου θέλγεται ἀπό τήν ἀρετή καί δέν ὑπολογίζει κανέναν κόπο γιά νά τήν κατακτήσει μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ, ἀποδεικνύοντας ἔτσι ὅτι εἶσαι ὄντως φίλος τῶν ἀρετῶν. 

Γι᾽ αὐτό καί ὅταν προσευχόμουν ποιό ὄνομα νά σοῦ δώσω κατά τή μοναχική σου κουρά, σκέφθηκα πώς σέ ἕναν φίλο τῆς ἀρετῆς τό ὄνομα πού ταιριάζει εἶναι τό ὄνο­μα πού σοῦ ἔδωσα, τό ὄνομα Φιλά­ρετος.

Σοῦ τό ἔδωσα ὅμως καί γιά ἕναν ἀκόμη λόγο, γιατί ἡ Ἱερά μας Μητρόπολη μας, ἡ ἐπαρχία μας, ἀξιώ­θηκε νά προσφέρει στόν Θεό ἕναν ὅσιο ὄντως μοναχό, πού κατα­γό­ταν ἀπό τή Φυτειά, τόν Γέροντα Φιλάρετο τόν Κωνσταμονίτη, ὁ ὁποῖος ἦταν ὄντως γνήσιος φίλος τῆς ἀρετῆς καί γνήσιος φίλος τοῦ Θεοῦ. 

Στά δεκαοκτώ του χρόνια ἔφυγε ἀπό τό χωριό του, ἀπό τή Φυτειά, γιά νά πάει στήν Ἀμε­ρική, ὅπου ἐργάσθηκε τρία περί­που χρόνια καί στή συνέχεια ἐπέ­στρεψε στήν Ἑλλάδα. Καί παρότι ἔφυγε ἀπό ἕνα μικρό, καί τουρ­κοκρατούμενο ἐκείνη τήν ἐποχή, χωριό τῆς Ἠμαθίας, καί πῆγε σέ μία μεγαλούπολη, κατόρθωσε νά διατηρήσει τήν πίστη του καί τήν ἁγνότητα τῆς ψυχῆς καί τοῦ σώ­μα­τός του καί νά μήν πέσει σέ κανέναν ἀπό τούς πειρασμούς πού τόν περικύκλωναν. 

Ὅταν γύρισε στή Θεσσαλονίκη, ἐπιστρέφοντας ἀπό τήν Ἀμερική, τήν ἡμέρα μάλιστα τῆς ἀπελευθε­ρώ­σεώς της ἀπό τούς Τούρκους, στίς 26 Ὀκτωβρίου τοῦ 1912, πῆγε νά προσκυνήσει τόν τάφο τοῦ πολι­ούχου της μεγαλομάρτυρος ἁγίου Δημητρίου. Tό βράδυ τῆς ἴδιας ἡμέρας τοῦ ἐμφανίσθηκε ὁ ἅγιος Δημήτριος καί τόν παρό­τρυ­νε νά μήν ἐπιστρέψει τήν ἑπόμενη ἡμέρα στό χωριό του, τή Φυτειά, ἀλλά νά πάει στό Ἅγιο Ὄρος. Καί ὁ Γέροντας ὑπήκουσε στόν Ἅγιο. Βρῆκε ἕναν ἀγωγιάτη, φόρτωσε τά πράγματα πού εἶχε φέρει ἀπό τήν Ἀμερική καί πῆγε στό Ἅγιο Ὄρος. Ὅταν ἔφθασε ἐγκαταβίωσε στήν πρώτη Μονή, στήν ὁποία πῆγε, στή Μονή Κωνσταμονίτου, τό ἡσυ­χαστικό περιβάλλον τῆς ὁποίας ἀνέπαυσε τήν ψυχή του, ἀφοῦ προηγουμένως παρέδωσε ὅλα τά ὑπάρχοντα καί τά χρήματα πού εἶχε μαζί του στόν ἀγωνιάτη. Μετά ἀπό ἐννέα μῆνες στή Μονή ὡς δόκιμος ἔλαβε τήν κουρά καί πῆρε τό ὄνομα Φιλάρετος.

Ὁ Γέρων Φιλάρετος ἀγωνίσθηκε διά βίου μέ ταπείνωση, μέ ὑπακοή, μέ ζῆλο ἅγιο καί διάθεση πολλή, ἀκόμη καί ὅταν ἔγινε ἡγούμενος, καί ὅταν δυσκολευόταν λόγῳ τῆς ἡλικίας καί τῆς ἀσθε­νεί­ας τοῦ σώματος,  τόν διακονοῦσαν ἄγγε­λοι καθημερινά προκειμένου νά ἀνταποκρίνεται στά καθήκοντά του. Καί ἦταν πολλοί ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι τόν ἔβλεπαν νά ὑπερίπτα­ται ἐνώπιον τῆς Ἁγίας Τραπέζης, ἐνῶ λειτουργοῦσε. Ἀξιώθηκε ὅμως καί τοῦ προορατικοῦ καί διορατικοῦ χαρίσματος καί πολ­λῶν ἄλλων θείων δωρεῶν καί ἁγιάσθηκε σέ τέτοιο βαθμό, ὥστε νά μαρτυροῦν γιά τήν ἁγιότητά του σύγχρονοί μας ἅγιοι, ὅπως ὁ ἅγιος Παΐσιος, πού τόν γνώριζε.

Καθώς, λοιπόν, βρίσκεσαι καί σύ στήν ἀφετηρία τῆς μοναχικῆς σου ζωῆς, ἔχε ὡς ὑπόδειγμα ὑπακοῆς καί πνευματικοῦ ἀγῶνος τό παρά­δειγμα τοῦ Γέροντος Φιλαρέτου, ἀλλά καί τοῦ ὁσίου Φιλαρέτου τοῦ ἐλεήμονος, τοῦ ὁποίου τό ὄνομα ἔφερε ὁ Γέρων Φιλάρετος, καί τόν ὁποῖο ἐπίσης ἀξίωσε ὁ Θεός πολ­λῶν χαρίτων καί δωρεῶν.

 Ἀγωνίζου γιά νά διατηρεῖς τήν καθαρότητα τῆς ψυχῆς, τοῦ νοῦ καί τοῦ σώματός σου ἀπό παντός μολυσμοῦ, κάνοντας πράξη στή ζωή σου τήν ταπείνωση καί τήν ὑπακοή, οἱ ὁποῖες ἀποτελοῦν τίς προϋποθέσεις γιά τήν καθαρό­τητα, χωρίς τήν ὁποία κανείς δέν μπορεῖ οὔτε νά ἔχει τόν Θεό στήν ψυχή του οὔτε πολύ περισσότερο νά ἀντικρύσει τό πρόσωπό του.

Ἀγωνίζου νά ἀγαπᾶς περισσό­τε­ρο ἀπό ὁτιδήποτε ἄλλο τήν ἀρετή, γιατί ἔτσι θά σέ συνοδεύει πάντοτε ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ καί θά σέ ἀξιώνει νά τήν καλλιεργεῖς καί νά βλέπεις τούς καρπούς της στήν ψυχή σου.

Ἀγωνίζου μέ ὅλο καί περισσό­τε­ρο ζῆλο, καί νά εἶσαι βέβαιος ὅτι μέ τίς πρεσβεῖες τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, τῆς Κυρίας καί προστά­τιδος τῆς Μονῆς μας, καί ὅλων τῶν ἁγίων μας, ἰδιαιτέρως τοῦ προ­στάτου σου ὁσίου Φιλαρέτου τοῦ ἐλεήμονος, τοῦ ὁσίου Γέρο­ντος Φιλαρέτου τοῦ Κωνσταμο­νίτου καί τοῦ ἑορταζομένου ἁγίου μεγαλομάρτυρος καί ἰαματικοῦ Παντελεήμονος, ἀλλά καί μέ τίς δικές μου πατρικές εὐχές καί προ­σευχές καί τίς εὐχές τοῦ χορο­στα­τοῦντος Σεβασμιωτάτου Μητρο­πο­­λίτου Σμύρνης κ. Βαρθολο­μαίου, ὁ ὁποῖος εἶναι καί παρα­δελφός σου, ὡς ἀδελφός τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τῆς Παναγίας Δοβρᾶ, οἱ ὁποῖες θά σέ συνοδεύουν καί θά σέ στηρίζουν πάντοτε, καθώς καί μέ τίς εὐχές τοῦ Ἁγίου Καθηγου­μέ­νου καί ὅλων τῶν πατέρων τῆς Ἱε­ρᾶς αὐτῆς Ἀδελφότητος, τῶν γονέων, τῶν ἀδελφῶν σου, τῆς μοναχῆς θείας σου, ἡ ὁποία ἦλθε ἀπό τήν Κρήτη μαζί μέ τήν Ἁγία Καθη­γουμένη τῆς Ἱερᾶς Μονῆς καί τή συνοδεία της γιά νά παρίστανται καί νά προσευχηθοῦν κατά τήν ὄντως μεγάλη αὐτή στιγμή τῆς ζωῆς σου, θά προάγεσαι στήν ἀρετή καί θά ἐπιτύχεις τόν σκοπό τῆς μοναχικῆς ζωῆς, τήν ὁποία ἐπέλεξες ἐπισήμως ἀπό σήμερα, πού δέν εἶναι ἄλλος ἀπό τήν ἀπό­κτηση τῶν ἀρετῶν καί τόν ἁγια­σμό τῆς ψυχῆς σου.

Κάντε LIKE στη σελίδα του InVeria.gr και...  μείνετε ενημερωμένοι για όλα!

InVeria.gr