Η εορτή της Αγίας Μαρκέλλας της Χιοπολίτιδος στη Νέα Λυκογιάννη Βέροιας

Την Τετάρτη 22 Ιουλίου 2020 το πρωί ο Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε το θείο λόγο στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό του Αγίου Δημητρίου και της Αγίας Μαρκέλλης της Χιοπολίτιδος στη Νέα Λυκογιάννη. 

Ο Μητροπολίτης στο κήρυγμα του ανέφερε μεταξύ άλλων: Ἄν ὁ Ἰούλιος εἶναι ὁ μήνας τῆς συγ­κο­μιδῆς πολλῶν γλυκῶν καί εὐχύμων καρ­πῶν, πού κάνουν ὅσους μέ ἀγάπη καί κόπο πολύ καλλιέργησαν τή γῆ ὅλο τόν χρό­νο νά εὐφραίνονται καί νά τούς ἀπο­λαμβάνουν, εἶναι ταυτόχρονα καί μήνας πολλῶν πνευματικῶν καρ­πῶν πού προέρ­χο­νται ἀπό τό γεώρ­γιο τοῦ Θεοῦ, τό γεώρ­γιο τῆς Ἐκκλησίας, καί εὐφραίνουν ὄχι μό­νο τόν οὐράνιο γεωργό, τόν Θεό μας, ἀλλά καί ὅλους ἐμᾶς πού ἀπολαμβάνουμε τήν ὕπαρξή τους. 

Οἱ πνευματικοί αὐτοί καρποί τοῦ γεωρ­γίου τοῦ Θεοῦ δέν εἶναι ἄλ­λοι ἀπό τούς ἁγίους τῆς Ἐκκλη­σίας μας, τῶν ὁποίων οἱ μνῆμες κατακλύζουν τίς ἡμέρες τοῦ Ἰου­λίου καί μᾶς προσκαλοῦν στίς πα­νηγύρεις τους γιά νά εὐφραν­θοῦ­με καί ἐμεῖς ἀπό τήν ἄρρητη πνευματική εὐωδία τους, γιά νά τραφοῦμε ἀπό αὐτές καί νά ὠφε­λη­θοῦ­με πνευματικά.

Γιατί τί ἄλλο εἶναι οἱ ἅγιοι τῆς Ἐκκλη­σίας μας παρά οἱ γλυκεῖς καρποί πού βλά­στησαν ἀπό τόν σπόρο τοῦ καλοῦ σπο­ρέως Χρι­στοῦ, ἀπό τόν σπόρο πού ἔσπει­ραν οἱ ἀπόστολοι καί οἱ πατέρες τῆς Ἐκ­κλησίας μας στήν ἀγαθή γῆ τῆς ψυ­χῆς τοῦ κα­θενός. Εἶναι οἱ γλυ­κεῖς καρποί πού προ­έκυψαν ἀπό τά δένδρα τῆς πίστεως, πού φύ­τρωσαν ἀπό τόν κάθε σπόρο πού ἔπεσε στήν ἀγαθή γῆ, πού δέν τόν κατέπνιξαν τά ἀγκάθια τῶν με­ρι­μνῶν τοῦ βίου, πού δέν λύγισαν στό φύσημα τοῦ ἀνέμου, για­τί εἶ­χαν ρίζες βαθειές, πού δέν ξερά­θηκαν, γιατί ποτίσθηκαν μέ τά δά­κρυα τῆς προ­σευχῆς καί τῆς με­τα­νοίας, μέ τούς ἱδρῶ­τες τῆς ἀσκή­σεως ἀλλά καί μέ τό αἷμα τοῦ μαρ­τυρίου. Καί ἔτσι τά δένδρα αὐτά τῶν ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας μας ἔδε­σαν καρπούς ἀρετῆς καί ἁγιό­τη­τος πού δέν πάγωσαν ἀπό τό κρύο τῆς ἀπιστίας καί τῆς ἀμφι­βο­λίας, γιατί ἦταν προστατευμένοι στό θερ­μο­κήπιο τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ. Δέν κατα­στράφηκαν ἀπό τά σκουλήκια καί τά ἔντομα, γιατί οἱ ἅγιοι ἀπομάκρυναν ἀπό τήν ψυχή τους ὅλα τά ἐπικίνδυνα σκου­λή­κια τοῦ φθόνου, τῆς ὑπερηφα­νεί­ας, τῆς φιλαργυ­ρί­ας, τῆς πλεο­νε­ξίας καί τῆς φιλαυτίας. Ἔγι­ναν γλυ­κεῖς καί εὐώδεις, γιατί ὡρίμασαν κάτω ἀπό τόν ἥλιο τῆς θείας χά­ριτος.

Αὐτούς τούς γλυκεῖς καρπούς τοῦ πνευ­μα­τικοῦ της γεωργίου προ­βάλλει ἡ Ἐκκλησία μας μέ τίς μνῆμες καί τίς πανηγύρεις τῶν ἁγίων μας αὐτές τίς ἡμέ­ρες. Καί σήμερα μᾶς προβάλλει δύο γυ­ναῖ­κες, τήν ἁγία Μαγδαληνή τή μυ­ρο­­φό­ρο καί τήν ἁγία παρθενομάρ­τυρα Μαρ­κέλ­λα, πού τιμοῦμε ἰδι­αι­τέρως ἐδῶ στήν ἐνορία σας καί στόν ναό σας.

Καρπός γλυκύς καί εὔχυμος γιά τήν Ἐκ­κλησία τοῦ Χριστοῦ ἡ ἁγία Μαρκέλλα προσέφερε ὄχι μόνο τήν ἁγνότητα καί τήν καθαρότητα τῆς ψυχῆς καί τοῦ σώματός της στόν Νυμφίο τῆς Ἐκκλησίας Χρι­στό, ἀλλά καί τήν ἴδια της τῆς ζωή, καθώς μαρτύρησε προκειμέ­νου νά μήν ἀρνηθεῖ τήν πίστη της καί προκειμένου νά μήν χω­ρισθεῖ ἀπό Αὐτόν πού ἀγάπησε μέ ὅλη τή δύναμη τῆς ψυχῆς της.

Καί ἀξίζει πράγματι τήν τιμή μας καί τήν ἀγάπη μας ἡ ἁγία Μαρ­κέλ­λα, ἀξίζει τόν θαυμασμό μας καί τήν προσοχή μας, ἀξίζει νά τή μιμηθοῦμε, γιατί ἡ πραγμα­τι­κή τιμή τῶν μαρτύρων εἶναι ἡ μίμη­σή τους. Δέν ἀρκεῖ μόνο νά τούς τιμοῦμε ἐκ­κλησιαζόμενοι κατά τήν ἡμέρα τῆς μνή­μης τους. Δέν ἀρκεῖ νά προσκυνοῦμε τήν εἰκόνα τους ἤ νά ἐπικαλούμεθα τίς πρε­σβεῖες τους κατά τήν ἡμέρα τῆς ἑορτῆς τους καί νά ἀδιαφοροῦμε γιά τή ζωή τους, γιά τούς ἀγῶνες τους, γιά τήν ἁγιότητά τους, γιά τό μαρτύριό τους. Γιατί, ὅπως ὅταν τιμοῦμε καί ἀγαποῦμε ἕναν συνάν­θρωπό μας πού στή διάρκεια τῆς ζωῆς του μέ τούς ἀγῶνες καί τίς προσπάθειές του ἐπέτυχε κάτι μεγάλο καί σημαντικό, καί θέ­λου­με νά τοῦ μοιάσουμε καί νά τόν μι­μηθοῦμε, ἔτσι θά πρέπει νά κά­νουμε καί μέ τούς ἁγίους καί τίς ἁγίες πού τιμοῦμε καί ἑορτάζουμε. Οἱ ἅγιοι δέν ἐπέτυχαν μό­νο κάτι σπουδαῖο καί σημαντικό, ἀλλά τό σπουδαιότερο καί σημαντικότερο ἀπό ὅσα μπορεῖ νά ἐπιτύχει ὁ ἄν­θρωπος, ἐπέτυχαν αὐτό τό ἕνα τοῦ ὁποίου «ἔστι χρεία», ὅ­πως λέγει ὁ ἴδιος ὁ Χριστός. Καί αὐτό τό ἕνα εἶναι ἡ ἁγιότητα, εἶναι ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν.

Ἄν, λοιπόν, θέλουμε πραγ­μα­τικά καί εἰλικρινά νά τιμήσουμε τήν ἁγία Μαρκέλλα, θά πρέπει νά προ­σπα­θήσουμε καί ἐμεῖς νά ἐπιτύ­χου­με αὐτό πού ἐπέτυχε καί ἡ ἴδια. Θά πρέπει νά προ­σπαθήσουμε νά ἀποκτήσουμε τούς καρ­πούς τῆς ἀρετῆς καί τῆς ἁγιότητος. Καί ἄν ἐκείνη ἐπέτυχε νά προσφέρει στόν Θεό τήν ἁγνότητα καί τήν παρ­θε­νία της, ἐμεῖς θά πρέπει νά προ­σπαθήσουμε νά τηροῦμε τούς ἑαυ­τούς μας «ἁγνούς ἀπό τοῦ κό­σμου», καθαρούς ἀπό κάθε κοσμι­κή καί ὑλόφρονα ἐπιρροή, καθα­ρούς ἀπό κάθε πά­θος πού θά προ­σπαθεῖ νά καταστρέψει τόν σπόρο τῆς πίστεως καί νά ἀκυρώσει κά­θε πνευματική πρόοδο. Θά πρέπει νά προ­σπαθοῦμε καί ἐμεῖς, ὅπως καί ἡ ἁγία Μαρκέλλα ἀλλά καί ἡ ἁγία Μαρία ἡ Μαγδαληνή, νά ἀρδεύουμε τό γεώργιο τῆς ψυχῆς μας μέ τή χάρη τῶν μυστηρίων, μέ τά δά­κρυα τῆς προσευχῆς καί τῆς μετα­νοί­ας, νά μένουμε συνδεδεμένοι ἄρρηκτα μέ τήν Ἐκκλησία, τῆς ὁποίας εἴμαστε μέ­λη, γιά νά μήν ξεραθοῦμε καί ἀποκο­ποῦμε ἀπό αὐτήν, θά πρέπει νά προσπαθοῦμε νά ἐκριζώνουμε ὅλα τά ἀγκάθια τῶν παθῶν καί τῶν κοσμικῶν με­ρι­μνῶν πού ἀπομυ­ζοῦν τούς χυ­μούς τοῦ δένδρου τῆς ψυχῆς μας, καί κυρίως θά πρέπει νά παρακα­λοῦ­με τόν Θεό νά μή μᾶς στερεῖ τῆς χάριτός του, γιατί χωρίς τή δική του χάρη καμία προ­σπάθεια δέν ἀποδίδει καρπούς. 

Χαίρομαι ἰδιαίτερα πού σήμερα μοῦ δόθηκε ἡ εὐκαιρία νά εἶμαι στήν ἐνορία σας καί νά πανηγυρίσουμε ὅλοι μαζί τήν ἁγία Μαρκέλλα. Βέβαια ἡ ἑορτή της εἶναι κάθε χρόνο, ἀλλά συμβαίνει κάθε χρόνο αὐτή τήν ἡμέρα νά εἶμαι στό Ἅγιο Ὄρος, γιατί γιορτάζει τό κελλί στό ὁποῖο ἔγινα μοναχός, καί ἔτσι δέν εἶχα τή δυνατότητα νά εἶμαι πάντοτε ἐδῶ. Σήμερα ὅμως, μιά καί δέν βρίσκομαι ἐκεῖ γιά ἄλλες ὑποχρεώσεις, ἔχω τή χαρά νά εἶμαι μαζί σας καί νά ζήσω κοντά σας καί ὅλα αὐτά τά ἔργα τά ὁποῖα μέ πολλή ἀγάπη προσπαθεῖ ὁ π. Κωνσταντίνος, πέρα ἀπό τά ἱερατικά καθήκοντα πού ἔχει στήν ἐνορία του, νά ἐπιτελέσει γιά νά βοηθήσει καί ἐσᾶς, ἐδῶ στήν ἐνορία τοῦ ἁγίου Δημητρίου καί τῆς ἁγίας Μαρκέλλης. 

Γι᾽ αὐτό ἀπό καρδίας τόν συγχαίρω, ὄχι μόνον ἐκεῖνον ἀλλά καί ὅλους ἐσᾶς πού συμπαρίστασθε στό ἔργο αὐτό τῆς Ἐκκλησίας. Ὅλα τά ἔργα γίνονται πάντοτε μέ τή συμπαράσταση τῶν πιστῶν, δέν τά κάνει ὁ Δεσπότης οὔτε μόνοι οἱ ἱερεῖς, τά κάνουν οἱ εὐλαβεῖς χριστιανοί πού ἀγαποῦν τήν Ἐκκλησία, νιώθουν ὅτι εἶναι μέλη αὐτοῦ τοῦ σώματος τῆς Ἐκκλησίας καί ἔτσι βοηθοῦν. Γι᾽ αὐτό καί ἐγώ ἀπό καρδίας σήμερα, μαζί μέ τίς εὐχές γιά τήν ἁγία Μαρκέλλα, εὔχομαι σέ ὅλους σας πνευματική ὑγεία καί πνευματική καρποφορία.

Κάντε LIKE στη σελίδα του InVeria.gr και...  μείνετε ενημερωμένοι για όλα!

InVeria.gr