ΚΣΤ΄ Παύλεια: «Οικογένεια και ήθος», Ημερίδα για τις Πρεσβυτέρες και τις Μητέρες κληρικών στον Διαβατό

Στο πλαίσιο των ΚΣΤ΄ Παυλείων διοργανώθηκε φέτος η καθιερωμένη ημερίδα για πρεσβυτέρες και μητέρες κληρικών και μοναχών της Ιεράς Μητροπόλεως Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας με θέμα: «Οικογένεια και ήθος».

Προηγήθηκε Αρχιερατική Θ. Λειτουργία, ιερουργούντος του Μητροπολίτου Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμονος, ο οποίος στη συνέχεια άνοιξε και την ημερίδα με την εισήγησή του και τόνισε πως το ήθος της αγάπης και της θυσίας που έδειξαν οι Μυροφόρες αλλά και οι συνεργάτιδες του Αποστόλου των Εθνών Παύλου πρέπει να διαποτίζει και τις πρεσβυτέρες και μητέρες των κληρικών.

Πρώτη εισηγήτρια ήταν η πολύτεκνη πρεσβυτέρα και θεολόγος κ. Κλεοπάτρα Παπαθεοδώρου ανέπτυξε το Θέμα: «Το Αγιοπνευματικό ήθος στη ζωή της πρεσβυτέρας» και ανέφερε με ωραία παραδείγματα τον αγώνα κάθε πρεσβυτέρας για να αποκτήσει με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος αυτό το ήθος.

Την ημερίδα έκλεισε με την εισήγηση της οικονομολόγου - συγγραφέως κ. Σταματίας Πάπιστα -Καραγεωργίου με θέμα: «Πίστις-Ελπίς-Αγάπη στη ζωή της πρεσβυτέρας», και αναφέρθηκε στον Ύμνο της Αγάπης του Απ. Παύλου.

Στο τέλος της ημερίδας ο Μητροπολίτης κ. Παντελεήμων, επέδωσε αναμνηστικά δώρα και ευχαρίστησε τον πρωτοπρεσβύτερο π. Λάζαρο Μουρατίδη για την γενναιόδωρη φιλοξενία της ημερίδας στον Ιερό Ναό Αγ. Κωνσταντίνου και Ελένης Διαβατού. Τον συντονισμό όλης της εκδήλωσης είχε ο πρωτοπρεσβύτερος Νεκτάριος Σαββίδης.

Στην ομιλία του κατά τη θεία Λειτουργία ο Μητροπολίτης μεταξύ άλλων τόνισε: «Καί γάρ ἀέναοι ἔρρευσαν ποταμοί ἐκ τῆς κοιλίας σου, Πάτερ, δογμάτων εὐσεβῶν, καθώς προεῖπε ὁ Χριστός», ἔψαλε σήμερα ἡ Ἐκκλησία μας πρός τιμήν τοῦ ἑορταζομένου μεγάλου Πατρός καί Θεολόγου της, τοῦ ἁγίου Κυρίλλου, πατριάρχου Ἀλεξανδρείας. Καί τιμοῦμε τόν ἅγιο Κύριλλο ἰδιαιτέρως, διότι ὑπερασπίσθηκε τή θεανθρώπινη φύση τοῦ Χριστοῦ ἀπό τίς κακοδοξίες τοῦ αἱρετικοῦ Νεστορίου καί ἀγωνίσθηκε ὥστε ἡ Παναγία Παρθένος νά μήν ὀνομάζεται Χριστοτόκος ἀλλά Θεοτόκος, διότι δέν ἐγέννησε ἕναν ἄνθρωπο ἀλλά τόν ἐνανθρωπήσαντα Υἱό καί Λόγο τοῦ Θεοῦ, τό δεύτερο πρόσωπο τῆς Ἁγίας Τριάδος.

Ἡ διδασκαλία αὐτή τοῦ ἁγίου Κυρίλλου καί τά συγγράμματα του στά ὁποῖα διετύπωσε τά δόγματα τῆς εὐσεβοῦς πίστεως τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας δέν ἦταν δημιούργημα δικό του, δέν ἦταν προϊόν τῆς σοφίας καί τῶν γνώσεών του, ἀλλά ἦταν καρπός τοῦ φωτισμοῦ τοῦ ἁγίου Πνεύματος, τοῦ ὁποίου τήν ἐπιφοίτηση στούς ἁγίους μαθητές καί ἀποστόλους τοῦ Κυρίου καί σέ ὅλο τόν κόσμο ἑορτάσαμε τήν περασμένη Κυριακή, τήν Κυριακή τῆς Πεντηκοστῆς. Καί ἀκούσαμε τόν ἴδιο τόν Χριστό στό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα τῆς ἑορτῆς νά διαβεβαιώνει τούς ἀκροατές του ὅτι «ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ, καθώς εἶπεν ἡ Γραφή, ποταμοί ἐκ τῆς κοιλίας αὐτοῦ ρεύσουσιν ὕδατος ζῶντος». Μέ τήν ἔκφραση αὐτή, ἐξηγεῖ ὁ ἱερός εὐαγγελιστής Ἰωάννης, ὁ Χριστός ἐννοεῖ τό Πνεῦμα τό ἅγιο, τό ὁποῖο θά λάμβαναν ὅσοι θά πίστευαν στόν Χριστό.

Στή χάρη, λοιπόν, τοῦ Παναγίου Πνεύματος ἀναφέρεται καί ὁ ἱερός ὑμνογράφος ψάλλοντας γιά τόν ἅγιο Κύριλλο: «καί γάρ ἀέναοι ἔρρευσαν ποταμοί ἐκ τῆς κοιλίας σου, Πάτερ, δογμάτων εὐσεβῶν, καθώς προεῖπε ὁ Χριστός».

Διότι, ἐάν κανείς δέν μπορεῖ νά πεῖ «Κύριον Ἰησοῦν, εἰ μή ἐν πνεύματι ἁγίῳ», ὅπως γράφει ὁ ἀπόστολος Παῦλος στήν πρώτη πρός Κορινθίους ἐπιστολή του, πολλῷ μᾶλλον δέν μπορεῖ νά ἐννοήσει καί νά ἑρμηνεύσει τά μυστήρια καί τήν ἀλήθεια τοῦ Θεοῦ, χωρίς τή χάρη καί τόν φωτισμό τοῦ Παρακλήτου Πνεύματος.

Γι᾽ αὐτό τόν λόγο καί ὁ Χριστός ὑποσχέθηκε στούς μαθητές του ὅτι μετά τήν Ἀνάληψή του θά στείλει τό Ἅγιο Πνεῦμα γιά νά τούς ἀποκαλύψει «πᾶσαν τήν ἀλήθειαν» καί νά τούς φωτίσει νά κατανοήσουν ὅσα ἀπό ἀνθρώπινη ἀδυναμία δέν εἶχαν μπορέσει μέχρι τότε νά κατανοήσουν.

Γι᾽ αὐτό καί ὅσοι ἐπιχείρησαν καί ἐπιχειροῦν εἴτε νά ἑρμηνεύσουν εἴτε νά διδάξουν τόν λόγο τοῦ Θεοῦ, τόν λόγο τοῦ Εὐαγγελίου, βασιζόμενοι στίς δικές τους δυνάμεις καί στίς δικές τους γνώσεις, αὐτοί τίς περισσότερες φορές πλανήθηκαν καί παραπλάνησαν καί τούς ἀκροατές τους καί δημιούργησαν διαιρέσεις καί σχίσματα στήν Ἐκκλησία.

Ἀντίθετα ὅσοι ἔχουν τή χάρη καί τόν φωτισμό τοῦ ἁγίου Πνεύματος καί στηρίζονται σέ αὐτόν γιά νά διδάξουν καί νά κηρύξουν, αὐτοί ἀκόμη καί ἄν εἶναι ἀγράμματοι, ὅπως ἦταν οἱ ἀπόστολοι τοῦ Κυρίου, πού ἦταν ψαράδες, ἤ ὅπως ἦταν κάποιοι σύγχρονοι ἅγιοι, ὁ ἅγιος Παΐσιος ἤ ὁ ἅγιος Πορφύριος, ἤ ὅπως ἦταν κάποιοι ἅγιοι καί θεοφόροι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας, αὐτοί ὀρθοτομοῦν τόν λόγο τῆς ἀληθείας καί ἐκφράζουν τίς ἀλήθειες τῆς πίστεως, «καθώς τό Πνεῦμα ἐδίδου αὐτοῖς ἀποφθέγγεσθαι».

Αὐτό συνέβη καί μέ τόν ἅγιο Κύριλλο, τόν ὁποῖο ἑορτάζουμε σήμερα. Αὐτό συνέβη καί μέ τούς Πατέρες καί τούς ἁγίους τῆς Ἐκκλησίας μας. Ἀγωνίσθηκαν νά κάνουν στή ζωή τους πράξη τοῦ Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ, καί ἔτσι ἔγιναν δεκτικοί τῆς χάριτος τοῦ Παναγίου Πνεύματος, ὥστε μπόρεσαν νά ἑρμηνεύσουν τόν λόγο τοῦ Κυρίου μας καί νά τόν διδάξουν στούς ἀνθρώπους, νά τόν διδάξουν σέ ὅλους ἐμᾶς.

Ἔζησαν οἱ ἅγιοι πρῶτα τό Εὐαγγέλιο καί μετά τό δίδαξαν, διότι μόνο «ὁ ποιήσας καί διδάξας», κατά τόν λόγο τοῦ Κυρίου, «μέγας κληθήσεται». Καί αὐτό διότι τό Εὐαγγέλιο δέν εἶναι οὔτε θεωρία οὔτε φιλοσοφία. Εἶναι ζωή, εἶναι πράξη, εἶναι ἦθος, εἶναι βίωμα. Εἶναι τό ἦθος καί τό βίωμα τῶν ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας μας, τό ὁποῖο δημιουργεῖται μέ τόν πνευματικό ἀγώνα πού κάνει ὁ κάθε πιστός καί μέ τή χάρη τοῦ ἁγίου Πνεύματος. Γιατί τί ἄλλο σημαίνει «ἐν Χριστῷ ζωή» παρά νά ζεῖς, ὅπως ζοῦσε ὁ Χριστός, νά ζεῖς σάν νά εἶσαι μέσα στήν παρουσία τοῦ Χριστοῦ, νά ζεῖς σάν νά ἔχεις μέσα σου τόν Χριστό, νά ζεῖς ὅπως ζοῦσε ὁ ἀπόστολος Παῦλος, ὁ ὁποῖος διεκήρυσσε «ζῶ δέ οὐκέτι ἐγώ, ζῇ δέ ἐν ἐμοί Χριστός».

Αὐτή τή ζωή ἄς προσπαθοῦμε νά ζοῦμε καί ἐμεῖς μέ τή χάρη τοῦ Παναγίου Πνεύματος, οὕτως ὥστε νά ἐπιτύχουμε τόν στόχο τῆς ζωῆς μας καί νά ἀξιωθοῦμε καί τῆς μακαριότητος τῆς αἰωνίου βασιλείας τοῦ Θεοῦ.