Ο επίκηδειος λόγος του Αρχιμ. Παλαμά στον μακαριστό π. Γεώργιο Σαράφη

Ο επικήδειος λόγος του Αρχιμ. Παλαμά, Ηγουμένου της Μονής Θεοτόκου Καλλίπετρας Βέροιας, κατά την εξόδιο ακολουθία του μακαριστού π. Γεωργίου Σαράφη, στην Πρασινάδα Ημαθίας, την Πέμπτη 9 Νοεμβρίου 2017, όπου συμμετείχαν οι Μητροπολίτες Κίτρους κ.Γεώργιος, Ελασσόνος κ.Χαρίτων και τουλάχιστον 25 ιερείς με πλήθος κόσμου, ενώ τα συλλυπητήρια τους εξέφρασαν ο Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελεήμων ευρισκόμενος στην Ουκρανία, καθώς και ο επίσκοπος Αμορίου κ.Νικηφόρος:

Με ιδιαίτερη συγκίνηση, Σεβασμιώτατε Μητροπολίτα Κίτρους και εκπρόσωπε του Σεβ. Μητροπολίτου μας, κ.Γεώργιε, Σεβασμιώτατε Μητροπολίτα Ελασσόνος κ.Χαρίτωνα, Ευλαβέστατοι συλλειτουργοί και ηγαπημένοι χριστιανοί, προέμπουμε τον ποιμένα της ενορίας Αγίας Παρασκευής και Αγίου Πολυκάρπου Πρασινάδας, πατέρα Γεώργιο Σαράφη. 

Η Χάρη του Πανάγαθου Θεού αξίωσε τους οικείους του και όλους εμάς να βιώσουμε τα θαυμάσια Του και την φιλάνθρωπο Οικονομία του για την πεπτωκυϊα φύση μας. Ο μακαριστός αδελφός, φίλος, πατέρας και πνευματικό τέκνο είχε μια ηχηρή παρουσία μέσα στον κόσμο αυτό κι άφησε εντυπώσεις σε όσους τον γνώρισαν... 

Είδε το φώς του κόσμου στη Θεσσαλονίκη στις 6 Ιουνίου του 1979 δίνοντας χαρά στους γονείς του και μεγαλώνοντας με την άνεση ενός αστικού σπιτιού. Πολύ γρήγορα στην εφηβεία έλαβε τον Σταυρό του Διαβητοπαθούς με αποτέλεσμα η κατάσταση της υγείας του να επιβαρύνεται μέρα με την ημέρα. Η ανεμελιά της παιδικότητας και της εφηβείας ερχόταν σε σύγκρουση με το σοβαρότατο της υγείας του κι άρχισε νωρίς να ταλαιπωρείται από τις συνέπειες της ασθένειάς του. 

Ο πατήρ Γεώργιος όμως δεν έδειχνε να αποδυναμώνεται ακόμα κι όταν ασθενούσε. Επέλεξε για σύζυγό του έναν πολύ ευλογημένο άνθρωπο, την Δέσποινα Επιτροπίδου μεγαλωμένη με ιδιαίτερες χριστιανικές αρχές και ευλάβεια. Από την πρώτη στιγμή δέχθηκε να αναλάβει τη διακονία της πρεσβυτέρας όταν ο Γεώργιος της πρότεινε το σκοπό του να γίνει ιερέας. Μαζί απέκτησαν τα ευλογημένα τέκνα τους Κυριάκο και Δήμητρα, παιδιά που μεγάλωσαν κοντά στον ασθενικό πατέρα και την αγωνιζόμενη μητέρα με ιδιαίτερη καλλιέργεια και ωριμότητα. Έλαβε δε περιχαρώς τους βαθμούς του διακόνου (21.12.2003) και του πρεσβυτέρου (4.1.2004) από τον πολυαγαπημένο του πνευματικό πατέρα μακαριστό Επίσκοπο Σταυροπηγίου κυρό Αλέξανδο Καλπακίδη, ενώ τιμήθηκε δεόντως για την εκκλησιαστική του προσφορά από τον Μητροπολίτη Βεροίας κύριο Παντελεήμονα με το οφίκιο του Πρωτοπρεσβυτέρου. Ποτέ του δεν έμεινε εκτός πνευματικού και εξομολογήσεως. Μετά την κοίμηση του Σταυροπηγίου Αλεξάνδρου, κατέφυγε στο επιτραχήλιο του Αρχιμ. Σεραφείμ Αραμπατζή και τα τελευταία χρόνια σε εμάς.

Το παιδιάστικο χαρακτήρα του πατρός Γεωργίου το γνωρίσαμε όλοι. Την εκρηκτικότητά του και πολλές φορές τον απότομο τρόπο του. Ίσως να ήταν εκείνα τα λίγα λεπτά που οι διάφορες αποκλίνουσες τιμές στα αιματολογικά του που δημιουργούσαν αυτήν την σωματική ταλαιπωρία. Γιατί αμέσως μετά ήταν ένα παιδί που γελούσε, αστειευόταν πάντα εύστοχα και χάριζε γέλιο και χαρά τόσο που να μην μπορεί κάποιος να εννοήσει ότι μέσα στο σώμα  του συνέβαιναν όσα τον οδηγούσαν να καταλήξει.

Με την αγωνιστικότητα αυτή δέχθηκε την επώδυνο διαδικασία της Αιμοκάθαρσης επί 8 έτη, όπου ανά δύο ημέρες όφειλε να συνδέεται σε ένα μηχάνημα για να φιλτραριστεί το αίμα του επί 4 ώρες κάθε φορά. Σήκωσε το Σταυρό της απαγόρευσης να πίνει ακόμα και νερό ή να τρώει φρούτα και λαχανικά. Η νόσος των νεφρών καταντά τον άνθρωπο έναν ζωντανό νεκρό που του είναι απαγορευμένα τα πάντα όσα ένας άνθρωπος θεωρεί φυσικά στην καθημερινότητά του. Δέχθηκε και τον Σταυρό των ακρωτηριασμών, των ιατρικών επεμβάσεων στην καρδιά, των τακτικών νοσηλειών και του πλήθους των φαρμάκων που έπρεπε να λαμβάνει καθημερινά. 

Από την αρχή της εκκλησιαστικής διακονίας του υπηρέτησε εδώ στο Ναό της Αγίας Παρασκευής Πρασινάδας. Ξέχασε την καταγωγή του από την Κουλακιά. Όσες φορές του προτάθηκε να μετατεθεί σε μεγαλύτερες και πλουσιότερες ενορίες δεν δεχόταν διότι πραγματικά αγάπησε τους ανθρώπους και τον τόπο αυτό. Τα έργα των χειρών του ολόγυρα λάμπουν. Ανακαίνισε κι έκανε έναν ναό που πραγματικά σπανίζει σε περιοχές με λίγους κατοίκους και πενιχρά οικονομικά μέσα. Έκανε τον ναό της Αγίας Παρασκευής και του Αγίου Πολυκάρπου έναν ναό ευπρεπή και λιτά πολυτελή. Ο ίδιος έψαλλε με πάθος, με δύναμη ψυχής. Όταν λειτουργούσε ακόμα και στο μικρό ναϊδριο της Καλλίπετρας, λειτουργούσε με την μεγαλοπρέπεια που θα είχε αν λειτουργούσε στην Αγια Σοφιά της Κωνσταντινούπολης! Τις δε πανηγύρεις του τις οργάνωνε με προσπάθεια πολύ, κόπο και επιμέλεια. Είναι στη μνήμη μας χαραγμένη η τελευταία πανήγυρη που αφού επέμεινε πάρα πολύ να παραβρεθούμε είπε στο λόγο του προς τους ενορίτες με δάκρυα στα μάτια: "τώρα μπορώ να πεθάνω ήσυχος γιατί ξέρω ότι σας αφήνω στη σκέπη της Αγίας Παρασκευής". 

Για πολλούς η συμπεριφορά του θα ήταν ακατανόητη. Οι παραξενιές και οι ιδιοτροπίες. Ίσως αυτό το έντονο μεσογειακό ταπεραμέντο ενός έλληνα της επαρχίας που δεν κοντοστέκεται σε επιτηδευμένες σχέσεις αλλά με απόλυτη ειλικρίνεια λέει τα σύκα σύκα και τη σκάφη σκάφη! Φαίνεται όμως πως ο φιλάνθρωπος Θεός διέκρινε μέσα στα κατάβαθα της καρδίας του έναν άνθρωπο καλής προαιρέσεως και αγάπης. Γι αυτό και τον αξίωσε μέσα στην ασθένεια του μεγάλες δωρεές...

Προ 2 μηνών επισκεφθήκαμε μαζί τον ιερό χώρο όπου έζησε ο Αγιος Νεκτάριος επίσκοπος Πενταπόλεως στην Αίγινα. Ο πατήρ Γεώργιος έπεσε πάνω στο κρεβατάκι του αγίου και είπε πολλές φορές με δάκρυα προς τον Άγιο: "κουράστηκα, κουράστηκα... δεν αντέχω άλλο το Σταυρό". Όλοι μας προσευχηθήκαμε να λάβει δύναμη, αλλά ο Άγιος εισάκουσε την προσευχή του συνεργούντος του φιλανθρώπου Θεού. 

Μετά από λίγες μέρες καθώς η υγεία του επιδυνόνταν όλο και περισσότερο νοσηλεύτηκε στα νοσοκομεία της Βέροιας και το 424 της Θεσσαλονίκης όπου τελικώς και κατέληξε ανθρωπίνως την ματαιότητα αυτής της βιοτής. 

Λίγες μέρες πριν αξιώθηκε θαυμάτων. Τον επισκέφθηκε η Κυρία Θεοτόκος. Του είπε πως πρέπει να κοινωνήσει και ο πνευματικός του να του διαβάσει ακόμη μια φορά τη συγχωρητική ευχή. Με δάκρυα στα μάτια, αγωνιζόμασταν να τον πείσουμε πως δεν ήταν όραμα θεϊκό αλλά φαντασία του. Εκείνος έλεγε: "Μα ήταν μέσα σε εκτυφλωτικό φώς. Πανέμορφη. Μου είπε ότι η μάνα μου την παρακαλάει να με ανεβάσουν επάνω. Μου είπε πως θέλει να ακούει τη φωνή μου να λειτουργεί στον Ουρανό". Εντυπωσιάστηκαν όλοι όσοι γνώρισαν τον πατέρα Γεώργιο. Ακόμα και οι νοσηλευτές και οι γιατροί άκουγαν και πείθονταν για το όραμα. Σαφώς και η κατάστασή του δεν του επέτρεπε να λέγει ψέματα, αλλά και το πάθος που το περιέγραφε δεν άφηνε τέτοια περιθώρια. Και η επιβεβαίωση ήταν η εκδήλωση ταπείνωσης, γιατί οράματα χωρίς ταπείνωση είναι σαφώς ψευδή. Οράματα με πλήρη επίγνωση της ταπείνωσης είναι απολύτως αληθινά και συμβαίνουν διαχρονικά όταν ο Θεός δει πως ο άνθρωπος είναι δεκτικός της Θείας Του χάριτος: "Σε παρακαλώ", είπε, "τη μέρα της κηδείας μου μίλησε στον κόσμο και πες πως ζητώ συγγνώμη, από τον κάθε ιερέα και λαϊκό που στεναχώρησα. Ζήτησε συγγνώμη και από τον Δεσπότη μας αν ποτέ τον έθλιψα για κάτι. Πες στον κόσμο εκεί στην Πρασινάδα, και στο μοναστήρι της Καλλίπετρας και σε όσους γνωρίζω πως τους φέρνω στο μυαλό μου τώρα και τους ζητάω έναν έναν συγγνώμη. Γιατί η Παναγία είπε να ανέβω στον Ουρανό να λειτουργώ και δε θέλω να έχω κανέναν στεναχωρημένο πίσω μου. Η Παναγία είπε θέλω να ψέλνεις με τους Αγγέλους γιατί έχεις ωραία φωνή. Αντε με περιμένουν!!!". 

Τα δάκρυα μας, μας έπνιγαν, οι λέξεις του έβγαιναν μία μία μέσα από πόνο ενός ανθρώπου που συντηρούνταν στη ζωή με την μεγάλη προσπάθεια των γιατρών... έως ότου χθές ξημερώματα (8.11.2017) κι αφού είχε εξομολογηθεί και μεταλάβει για τελευταία φορά, κι αφού είχε πει πως έρχεται η ώρα να φύγει, παρέδωσε την ψυχή του στους αγίους Αρχαγγέλους που εόρταζαν... Και σήμερα έσπευσε να λειτουργήσει εκεί στην Μακαριότητα, με τον αγαπημένο του Άγιο Νεκτάριο, από τον οποίο τόσο πολύ είχε ζητήσει να τον ξεκουράσει.

Μόλις 38 ετών, αλλά πλήρης πνεύματος και έργων. Η απώλεια του βυθίζει στο πένθος την συμπαραστάτισσα του σε αυτή την ακανθώδη ζωή, στον προσωπικό του Γολγοθά και τον Γολγοθά της ιεροσύνης, την ταπεινή και ευλαβέστατη πρεσβυτέρα του, την αξία πολλών ευχών για την υπεράνθρωπη προσπάθεια της, εκεί στην καρέκλα δίπλα σου κάθε δευτερόλεπτο χωρίς να χορτάσει ύπνο ή ξεκούραση. Έγγραψε ιστορία όπως αυτές που διαβάζουμε στα συναξάρια για την αυταπάρνηση και τον κόπο της. Το ίδιο και τα τέκνα που αν και παιδιά ωρίμασαν πριν την ώρα τους και χρειάζεται να αντιμετωπίσουν περισσότερα από όσα αντέχουν. Ιδιαιτέρως ο υιός του Κυριάκος που φοιτά σε εκκλησιαστικό γυμνάσιο και εκφράζει την επιθυμία του να μιμηθεί τον πατέρα του. 

Όμως, "θαυμαστός ο Θεός, ο φωτίζων και αγιάζων πάντα άνθρωπο ερχόμενον εις τον κόσμον". Είμαστε βέβαιοι πως στο υπερουράνιο θυσιαστήριο θα ενθυμείται της οικογενείας του, της αγαπημένης του κυρίας Μάρως (Πανταζή) που όπως έλεγε τον φιλάει στο μέτωπο σαν άλλη μητέρα του, των ενοριτών, φίλων και οικείων του και της δικής μας ελεεινότητος ώστε "να μας κάνει τόπο" να βρεθούμε μαζί του. Αμήν

Κάντε LIKE στη σελίδα του InVeria.gr και...  μείνετε ενημερωμένοι για όλα!

InVeria.gr