Κυριακή Σταυροπροσκύνησης και χειροτονία πρεσβυτέρου στην Αλεξάνδρεια (φώτο)

Την Γ´ Κυριακή των Νηστειών (Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως) τελέστηκε αρχιερατικό συλλείτουργο από τους Μητροπολίτες Περεγιασλάβ, Χμελνίτσκι και Βισνέβσκι κ. Αλεξανδρου (Εκκλησία της Ουκρανίας) ο οποίος προεξήρχε, καθώς και Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμονος, ο οποίος χοροστάτησε στον όρθρο, κήρυξε το θείο λόγο και τέλεσε την εις πρεσβύτερον χειροτονία του διακόνου π. Εφραίμ Παπαμανώλη, αδελφού της Ιεράς Μονής Παναγίας Δοβρά.

Στο τέλος της θείας Λειτουργίας ο κ. Παντελεήμων προχείρισε τον νεοχειροτονηθέντα σε Αρχιμανδρίτη.

Η ομιλία του Μητροπολίτη κατά την χειροτονία

«Εἴ τις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτόν καί ἀράτω τόν σταυρόν αὐτοῦ καί ἀκολουθείτω μοι».

Σαφής ὁ λόγος τοῦ Κυρίου λίγο πρίν ἀπό τό πάθος του, ἀκούεται, ἀδελφοί μου, καί σήμερα, Κυριακή τῆς Σταυροπροσκυνήσεως, κατά τήν ὁποία ἡ Ἐκκλησία μας προβάλλει τόν Σταυρό τοῦ Κυρίου μας γιά νά μᾶς ὑπενθυμίσει τή θυσία τοῦ Χριστοῦ χάρη τῆς σωτηρίας μας καί νά μᾶς διευκολύνει στόν ἀγώνα μας γιά τή νέκρωση τοῦ παλαιοῦ ἀνθρώπου καί τήν ἀναγέννησή μας ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ μέ τή χάρη καί τήν ἐνίσχυσή του.

Ἡ θυσία ὅμως τοῦ Χριστοῦ δέν ἔχει καμία ἀξία καί κανένα νόημα γιά μᾶς, ἐάν δέν θελήσουμε νά τήν οἰκειοποιηθοῦμε, νά τήν ἀξιοποιήσουμε δηλαδή γιά τή δική μας προσωπική σωτηρία. Καί ὁ τρόπος γιά νά τήν ἀξιοποιήσουμε εἶναι ἕνας, αὐτός τόν ὁποῖο μᾶς προτείνει ὁ Χριστός σήμερα. Εἶναι νά τόν ἀκολουθήσουμε.

Πολλοί ἴσως νομίζουμε ὅτι τό νά ἔχουμε βαπτισθεῖ καί νά πιστεύουμε στόν Χριστό, τό νά ἐκκλησιαζόμαστε καί νά τηροῦμε κάποιες βασικές ἐντολές τοῦ Εὐαγγελίου ἀρκοῦν γιά νά θεωροῦμε ὅτι ἀκολουθοῦμε τόν Χριστό.

Ὅμως ὁ Χριστός προσδιορίζει μέ ἀκριβεία ποιές εἶναι οἱ προϋποθέσεις γιά νά τόν ἀκολουθήσουμε πραγματικά στή ζωή μας. Καί τίς προσδιορίζει ἀπευθυνόμενος ὄχι μόνο στούς μαθητές του ἀλλά καί στό πλῆθος τῶν ἀνθρώπων, στόν ὄχλο, ὅπως γράφει ὁ ἱερός εὐαγγελιστής.

Καί τό κάνει αὐτό ὁ Ἰησοῦς, γιά νά μήν θεωρήσουμε, ὅπως σχολιάζει ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, ὅτι οἱ προϋποθέσεις πού θέτει ἀφοροῦν μόνο τούς μαθητές του, μόνο κάποιους ἐπίλεκτους, ἀλλά ὅλους ὅσους πιστεύουν σ᾽ Αὐτόν.

Διότι ἀκολουθῶ τόν Χριστό σημαίνει ζῶ σύμφωνα μέ τό εὐαγγέλιο, ζῶ τήν ἐν Χριστῷ ζωή, τή ζωή τῆς ἀρετῆς καί τῆς εὐσεβείας. Καί αὐτή ἡ ζωή, συνεχίζει ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, δέν εἶναι ἐφικτή, ἐάν δέν ἀρνηθοῦμε τόν ἑαυτό μας. Γιατί ἡ ἀνθρώπινη φύση μας ρέπει πρός τό κακό, ρέπει πρός τήν ἁμαρτία, καί δέν μᾶς ἀφήνει νά ἀκολουθήσουμε τήν ὁδό τοῦ εὐαγγελίου καί τῶν ἐντολῶν τοῦ Χριστοῦ.

Καί ἀκόμη, ἀκολουθῶ τόν Χριστό σημαίνει ὅτι εἶμαι ἕτοιμος νά θυσιάσω τόν ἑαυτό μου, ὅπως τόν θυσίασε καί ὁ Χριστός γιά μᾶς, καί αὐτό δέν εἶναι δυνατόν νά συμβεῖ, ἐάν προηγουμένως δέν τόν ἔχω ἀρνηθεῖ καί δέν ἔχω ἀποδεσμευθεῖ ἀπό αὐτόν.

Τήν πρόσκληση πού ἀπευθύνει ὁ Χριστός σήμερα πρός ὅλους ὅσους θέλουν νά εἶναι μαθητές του, τήν ἀπευθύνει ἰδιαιτέρως καί πρός ἐσένα, πού κατά τή σημερινή, μεγάλη ἑορτή τῆς Σταυροπροσκυνήσεως, ἵστασαι ἐνώπιον τοῦ ἱεροῦ θυσιαστηρίου, ἵστασαι ἐνώπιον τοῦ Σταυροῦ τοῦ Κυρίου μας καί ζητᾶς νά λάβεις τόν δεύτερο βαθμό τῆς ἱερωσύνης.

Ἄν ὅμως ἀπό τόν κάθε πιστό ὁ Χριστός περιμένει νά ἀπαρνηθεῖ τόν ἑαυτό του καί νά σηκώσει τόν σταυρό του προκειμένου νά τόν ἀκολουθήσει, ἀπό τούς ἱερεῖς του, ἀπό τούς οἰκονόμους τῶν θείων μυστηρίων του, τούς ὁποίους περιβάλλει μέ τή χάρη του καί τούς ἀξιώνει νά τελεσιουργοῦν τά ἱερά του μυστήρια, ἀπαιτεῖ τήν ὁλοκληρωτική ἀπάρνηση τοῦ ἑαυτοῦ τους καί τήν ἀνάληψη τοῦ σταυροῦ τους.

Διότι ἡ διακονία τοῦ ἱερέως, τήν ὁποία θά σοῦ ἐμπιστευθεῖ σέ λίγο ὁ Μέγας Ἀρχιερεύς Χριστός διά τοῦ ἐπισκόπου σου, εἶναι διακονία ἀρνήσεως τοῦ ἑαυτοῦ του χάριν τοῦ Χριστοῦ καί τῶν λογικῶν του προβάτων. Ὁ ἱερέας δέν ζεῖ γιά τόν ἑαυτό του, ζεῖ γιά τόν Χριστό, στόν ὁποῖο δανείζει τά χέρια του, διανείζει τή γλῶσσα του, δανείζει τόν νοῦ του, γιά νά ἐργάζεται μέσω αὐτῶν τή σωτηρία τῶν ἀνθρώπων. Ὁ ἱερέας δέν ζεῖ γιά τόν ἑαυτό του, ἀλλά ζεῖ σύμφωνα μέ τό εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ, γιατί ὀφείλει νά εἶναι ὑπόδειγμα τῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς, ὄχι μόνο στούς ἀνθρώπους πού προσβλέπουν σ᾽ αὐτόν, ἀλλά καί γιατί διαφορετικά δέν μπορεῖ νά προσεγγίζει «ἀκαταγνώστως καί ἀπροσκόπτως» τό ἱερό θυσιαστήριο.

Ὁ ἱερέας ὅμως καλεῖται καί γιά ἕναν ἀκόμη λόγο νά ἀπαρνηθεῖ τόν ἑαυτό· γιατί μαζί μέ τόν σταυρό τοῦ προσωπικοῦ του ἀγῶνος ἔχει νά σηκώσει καί τόν σταυρό τῆς ἱερωσύνης, πού συχνά γίνεται βαρύς καί ἐπώδυνος, καί γι᾽ αὐτό θά πρέπει νά μάθει νά τόν σηκώνει μέ καρτερία καί ὑπομονή. Θά πρέπει νά μάθει νά ἀντλεῖ δύναμη ἀπό τόν Σταυρό τοῦ Χριστοῦ, πού θυσιάσθηκε γιά μᾶς, καί ζητᾶ καί τή δική μας θυσία ὡς ἐλάχιστη συμμετοχή στή δική του. Θά πρέπει νά μάθει νά στηρίζεται στό ἱερό θυσιαστήριο καί ἀπό ἐκεῖ νά παίρνει δύναμη γιά νά συνεχίσει τήν προσπάθεια καί τόν ἀγώνα του. Θά πρέπει νά μάθει νά ἀναζητᾶ τήν ἀνάπαυση μέσα στή λειτουργική ζωή καί νά τροφοδοτεῖ τήν ψυχή του μέσα ἀπό αὐτή τήν ἐπικοινωνία μέ τόν Θεό καί τούς ἁγίους τῆς Ἐκκλησίας μας. Διότι ἔτσι θά μπορεῖ νά αἰσθάνεται καί νά ζεῖ τήν ἱερωσύνη ὄχι μόνο ὡς σταυρό, ἀλλά καί ὡς χαρά ὑπερέχουσα κάθε ἄλλη ἀνθρώπινη χαρά, ὡς χαρά «πάντα νοῦν ὑπερέχουσαν».

Ἔχοντας αὐτά ὑπόψη σου πρόσελθε καί σύ γιά νά λάβεις τή χάρη τοῦ Παναγίου Πνεύματος πού θά καταστήσει ἱερέα τοῦ Ὑψίστου. Πρόσελθε μέ βαθειά συναίσθηση τῆς μεγάλης τιμῆς ἀλλά καί τῆς μεγάλης εὐθύνης νά ἀκολουθεῖς τόν Χριστό, ἀρνούμενος τόν ἑαυτό σου καί αἴροντας τόν σταυρό σου. Γίνε καί σύ ὑπήκοος στίς ἐντολές τοῦ Χριστοῦ καί στό θέλημά του, ὑπάκουος στήν Ἐκκλησία καί στόν ἐπίσκοπό σου, γιατί ἡ ὑπακοή εἶναι ἡ ἔμπρακτη ἄρνηση τοῦ ἑαυτοῦ μας, εἶναι αὐτή πού κάνει τόν σταυρό πού σηκώνουμε ἐλαφρύτερο, γιατί διά τῆς ὑπακοῆς ἀποκτοῦμε ὡς συγκυρηναῖο τόν ἴδιο τόν Χριστό, χάρη τοῦ ὁποίου φέρουμε τόν σταυρό.

Στήν ἱερατική σου πορεία θά σέ συνοδεύουν οἱ εὐχές ὅλων τῶν συμπροσευχομένων σήμερα πατέρων καί ἀδελφῶν σου καί ἡ δική μου πατρική εὐχή, καί εὔχομαι νά σέ ἀξιώσει ὁ Θεός νά φανεῖς ἀντάξιος τῆς τιμῆς πού σοῦ κάνει σήμερα καί νά ἀναδειχθεῖς πιστός καί φρόνιμος οἰκονόμος του γιά νά λάβεις καί τόν μισθό σου κατά τήν ἡμέρα τῆς κρίσεως.