Ηθικό καθήκον να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας (άρθρο)

Γράφει ο Χρήστος Αποστολίδης* 

Το σύνολο των ΜΜΕ κατακλύζεται καθημερινά από καταγραφή και οπτικοποίηση γεγονότων που άπτονται κατ’ αποκλειστικότητα των οικονομικών προβλημάτων της χώρας και των πολιτών.

Η μονοθεματική προσέγγιση των δελτίων ειδήσεων και των ενημερωτικών εκπομπών σε συνδυασμό με την επιβλητική μουσική υπόκρουση καθηλώνουν τον θεατή αναγκάζοντάς τον να αποδεχτεί τον παθητικό ρόλο του θύματος που διαβιώνει μέσα σε μια ρημαγμένη χώρα, όντας άβουλος και φοβισμένος παρατηρητής.

Δεν ισχυρίζομαι ότι τα πράγματι είναι ρόδινα. Ασφαλώς και οι ζωές όλων μας έχουν αλλάξει δραματικά, τα έσοδα κάθε οικογένειας έχουν συρρικνωθεί, τα δε έξοδα διαρκώς εκτοξεύονται με μοιραίο αποτέλεσμα τη στάση πληρωμών των νοικοκυριών.  

Όμως η μεμψιμοιρία και η ραθυμία σε καμία περίπτωση δεν συνιστούν λύση. Η καταγραφή και η δημοσιοποίηση μόνο των προβλημάτων, χωρίς έστω μία θετική προοπτική είναι απόλυτα λογικό να επηρεάζουν την ψυχολογία του κόσμου γεμίζοντάς τους απογοήτευση. Άλλωστε η οικονομία είναι κυρίως θέμα ψυχολογίας. Η αισιόδοξη και ελπιδοφόρα προσέγγιση μιας δύσκολης και περίπλοκης κατάστασης έχει ασφαλώς περισσότερες πιθανότητες να οδηγήσει σε έξοδο από την κρίση ή τουλάχιστον σε περιορισμό των δραματικών της συνεπειών, ενώ η εδραίωση και η κυριαρχία της καταστροφολογίας είναι βέβαιο ότι επιτείνει την περιδίνηση σε έναν φαύλο κύκλο ύφεσης και λουκέτων. 

Επιλέγοντας μια κριτική στάση διαμαρτυρίας περιοριζόμαστε να απαιτούμε από την Πολιτεία να δώσει άμεσα λύση στα οικονομικά αδιέξοδα με παροχές, επιδόματα και αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις. Μα αφού αυτό, όλοι γνωρίζουμε, πως είναι πρακτικά αδύνατο στην παρούσα δημοσιονομική πραγματικότητα. Το ταμείο είναι μείον, ανεξάρτητα από το προφανές δίκαιο των λαϊκών αιτημάτων που όμως δυστυχώς είναι εκ των πραγμάτων απαγορευτικό να ικανοποιηθούν. 

Έχω την αίσθηση ότι η αναζήτηση ευθυνών για τα αίτια της κρίσης συνιστά πολυτέλεια στη δεδομένη χρονική συγκυρία και είναι βέβαιο ότι θα λειτουργήσει διχαστικά τη στιγμή που περισσότερο από καθετί άλλο απαιτείται σύμπνοια και συνεργασία. Η χώρα αναζητά σταθερό βηματισμό και προσπαθεί εκ νέου να βρει τον ρόλο και τη θέση της στο παγκόσμιο οικονομικό περιβάλλον, οπότε χρειάζεται τη βοήθεια και τη συνδρομή όλων. 

Και προφανώς κομβικός οφείλει να είναι ο ρόλος των πολιτών που έχουν ιστορικό χρέος να αναλογιστούν τι μπορούν οι ίδιοι να προσφέρουν στην Πατρίδα τους, αφήνοντας στην άκρη τη μοιρολατρική και στείρα διαμαρτυρία, που όχι μόνο δεν οδηγεί πουθενά, αλλά αντίθετα οξύνει τα αδιέξοδα και απομακρύνει την όποια λύση. 

Χωρίς να θέλω να παρεξηγηθώ δεν εννοώ να πάψουν οι πολίτες να διεκδικούν και να αγωνίζονται για ένα καλύτερο μέλλον. Η προσπάθεια όμως αυτή είναι χρήσιμο να εκδηλωθεί καταρχάς στον μικρόκοσμο της καθημερινότητας του καθενός μας. Μόνο έτσι θα επιβάλλουμε θετικές ειδήσεις και λύσεις να κυριαρχήσουν στην επικαιρότητα, αλλάζοντας την ψυχολογία του κόσμου και δίνοντας ελπίδα και προοπτική. 

Το Ελληνικό Έθνος βρέθηκε αρκετές φορές στην μακραίωνη ιστορία του σε αντίστοιχες και μάλιστα πολύ χειρότερες συνθήκες και καταστάσεις. Όμως κατάφερε και ανταπεξήρθε στα φαινομενικά αδιέξοδα και μεγαλούργησε. 

Αυτή οφείλει να είναι και η αποστολή του σήμερα. 

* Ο ΧΡΗΣΤΟΣ Α. ΑΠΟΣΤΟΛΙΔΗΣ είναι δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω 

Κάντε LIKE στη σελίδα του InVeria.gr και... 
μείνετε ενημερωμένοι για όλα!

InVeria.gr