Σιγά σιγά φεύγουν όλοι.
Κάθομαι πίσω να απολαύσω την ησυχία.
Αδειάζει ο χώρος.
Και εκεί κάτω από τα μεγάλα πλατάνια
το τελευταίο θρονί του δεσπότη ζητά τελειωμό.
Έχει πέσει λίγο χώμα.
Θα έρθει κι άλλο από πάνω.
Όμως... και τί μ'αυτό;
Εσύ τώρα εισαι αεικίνητος. Λεύτερος.
Με κοιτάς από κάπου εκεί και χαμογελάς.
Αυτό το χαμόλεγό σου.
Με νόημα. Με συγχώρηση, κατανόηση και αγάπη.
Και είναι ετούτη η στιγμή
που λίγο απ'το χώμα σου
λιτανεύτηκε στο πρόσωπό μου
απ'το απογευματινό αγέρι.
Σαν να μου έλεγες,
κάπου, κάπως, κάποτε και συ θα σκεπαστείς.
Μακάρι δίπλα στο δικό σου θρονί πάτερ, ευχήθηκα.
------------
Γιατί τελικά
μας χαρίζεται μόνο
λίγο χώμα
λίγη σκιά
και μια αιωνιότητα...
Αρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος
(σημείωση InVeria.gr: Προτιμήσαμε το παραπάνω κείμενο και φωτογραφία από έναν κληρικό και μέλος της αδελφότητας της Δοβρά, παρά φωτογραφίες με τη σορό του μακαριστού και πεζό δημοσιογραφικό λόγο)
Κάντε LIKE στη σελίδα του InVeria.gr και...
μείνετε ενημερωμένοι για όλα!
μείνετε ενημερωμένοι για όλα!
0 Σχόλια
Το σχόλιό σας για την ανάρτηση (παρακαλούμε να τηρούνται οι όροι που αναφέρονται στους Όρους Χρήσης της ιστοσελίδας)