Μεταναστευτικό: Ατυχείς συγκρίσεις με στόχο το συναίσθημα (άρθρο)

Γράφει ο Χρήστος Αποστολίδης*

Οι Έλληνες κατά το γένος και ορθόδοξοι χριστιανοί στο θρήσκευμα του Πόντου και της Μικράς Ασίας, οι οποίοι υποχρεώθηκαν μετά τη Γενοκτονία του Ελληνισμού το 1922 από τους νεότουρκους του Κεμάλ Ατατούρκ να προσφύγουν στη Μητέρα Πατρίδα τους την Ελλάδα, δεν έχουν καμία απολύτως σχέση και η όποια σύγκριση συνιστά ιεροσυλία και προσβολή στη μνήμη τους, με τους χιλιάδες μουσουλμάνους ως επί το πλείστον μετανάστες που κατακλύζουν την Ελλάδα. 

Οι πρόσφυγες του 1922 εγκατέλειψαν κυνηγημένοι τις αιώνιες πατρογονικές τους εστίες και παίρνοντας μαζί τους τα κειμήλια και τις εικόνες των εκκλησιών τους βρήκαν καταφύγιο στην Πατρίδα τους. Ενσωματώθηκαν γρήγορα στην ελληνική κοινωνία και προόδευσαν, άλλωστε είχαν τα ίδια ήθη, έθιμα, παραδόσεις και πάνω απ’ όλα την ίδια γλώσσα, την ίδια θρησκεία και την ίδια εθνική συνείδηση με τους λοιπούς κατοίκους της ελλαδικής επικράτειας. 

Οι σύγχρονοι μετανάστες που προέρχονται από δεκάδες χώρες είναι στην ολότητά τους φορείς και κοινωνοί μιας άλλης τελείως διαφορετικής εθνικής συνείδησης και κουλτούρας που καθορίζεται και οριοθετείται σε όλες τις εκφάνσεις της καθημερινής τους ζωής από την κυριαρχία της θρησκείας. Έχουν άλλη γλώσσα και ολωσδιόλου ξένες παραδόσεις, οι οποίες όχι μόνο διαφοροποιούνται αλλά ενίοτε συγκρούονται με τον δυτικό τρόπο ζωής της ελληνικής κοινωνίας. 

Έχει αποδειχτεί στην πράξη ότι οι μουσουλμανικοί πληθυσμοί σε όποια χώρα του δυτικού κόσμου έχουν εγκατασταθεί δεν μπόρεσαν ή καλύτερα συνειδητά απέφυγαν να ενσωματωθούν δημιουργώντας γκέτο και κλειστές απομονωμένες περιοχές, εντός του αστικού ιστού των πόλεων, άβατα για όποιον τρίτο. 

Συνεπώς ο καθένας από εμάς δικαιούται να δείχνει ή όχι αλληλεγγύη και συμπάθεια στους μετανάστες. Όλοι όμως θα πρέπει δυστυχώς να παραδεχτούμε ότι το πρόβλημα που καταρχάς ξεκίνησε ως προσωρινό τείνει να εξελιχθεί σε μόνιμο και η Ελλάδα από χώρα πέρασμα μετεξελίσσεται σε χώρα προορισμού και τελικής εγκατάστασης για χιλιάδες απελπισμένους που εγκαταλείπουν τις χώρες τους με το όνειρο της κεντρικής και βόρειας Ευρώπης. 

Και ακόμη δεν θα πρέπει να περάσει απαρατήρητη αλλά αντίθετα θα πρέπει να μας προβληματίσει η πολιτική των λοιπών ευρωπαϊκών κρατών που με συνοπτικές διαδικασίες ασφάλισαν και κλείδωσαν τα σύνορά τους αποτρέποντας την εισβολή λαθρομεταναστών. Η εύκολη λύση είναι να τους χαρακτηρίσουμε απάνθρωπους και σκληρούς. Η δίκαιη να δεχτούμε ότι προτάσσουν το εθνικό τους συμφέρον και την ασφάλειά των πολιτών τους μη αποδεχόμενοι την εθνοφυλετική τους αλλοίωση. 

* Ο Χρήστος Αποστολίδης, είναι Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω και Υπ. Διδάκτωρ Νομικής Σχολής Α.Π.Θ   

Κάντε LIKE στη σελίδα του InVeria.gr και... 
μείνετε ενημερωμένοι για όλα!

InVeria.gr