Πανηγύρισε ο ναός αγ. Σεραφείμ Σάρωφ στο Χ/Κ/ Σελίου - Βασιλόπιτα για συνεργάτες Μητρόπολης Βεροίας στο νεανικό πνευματικό έργο

Το Σάββατο 2 Ιανουαρίου, όπως κάθε χρόνο, ο Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε το θείο λόγο στο παρεκκλήσιο του αγίου Σεραφείμ Σάρωφ στο Χιονοδρομικό Κέντρο Σελίου.

Στο τέλος της λειτουργίας τέλεσε μνημόσυνο για τα κεκοιμημένα μέλη του Συλλόγου Χιονοδρόμων Ορειβατών Βεροίας και αμέσως μετά έκοψε την βασιλόπιτα για τα στελέχη του νεανικού πνευματικού έργου της Ιεράς Μητροπόλεως Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας.

Η ομιλία του Μητροπολίτη στη θεία Λειτουργία:

Δεύτερη ἡμέρα τοῦ νέου χρόνου καί ἡ Ἐκκλησία μας τιμᾶ ἕναν ὅσιο, τιμᾶ ἕναν ἀσκητή πού ἔζησε τόν περασμένο αἰῶνα στήν παγωμένη ἔρημο τῆς Ρωσίας, φθάνοντας σέ δυσθεώρητα μέτρα ἀρετῆς καί ἁγιότητος. Ἑορτάζει καί τιμᾶ τόν ὅσιο Σεραφείμ τοῦ Σάρωφ. Καί τόν ἑορτάζει μία ἡμέρα μόλις μετά τήν ἑορτή ἑνός ἄλλου μεγάλου ἁγίου καί ἀσκητοῦ της, τοῦ Μεγάλου Βασιλείου, ἀρχιεπισκόπου Καππαδοκίας, τοῦ οὐρανοφάντορος.

Ἄν συγκρίνει κανείς, ἀδελφοί μου, τούς δύο αὐτούς ἁγίους, δέν θά βρεῖ κατ᾽ ἀρχήν τίποτε νά τούς συνδέει.

Ἔζησαν σέ διαφορετικούς τόπους καί σέ διαφορετικές ἐποχές. Ὁ ἕνας, ὁ Μέγας Βασίλειος, διέθετε σπουδαία μόρφωση τήν ὁποία ἀπέκτησε στίς πιό περίφημες σχολές τῆς ἐποχῆς του. Ὁ ἄλλος, ὁ ὅσιος Σεραφείμ, δέν διέθετε ἰδιαίτερη μόρφωση καί δέν ἀπομακρύνθηκε σχεδόν ποτέ ἀπό τήν περιοχή του. Ὁ ὅσιος Σεραφείμ παρέμεινε σέ ὅλη του τή ζωή ἕνας ἁπλός μοναχός, ὁ Μέγας Βασίλειος ἀντίθετα ἔγινε ἐπίσκοπος τῆς μεγάλης πόλης τῆς Καισαρείας.

Καί ὅμως παρόλες τίς προφανεῖς διαφορές τους οἱ δύο ἅγιοι ἔχουν πολλές ὁμοιότητες. Ἔζησαν καί οἱ δύο μία ἀσκητική ζωή, γιατί ἀσκητής ἦταν διά βίου ὁ ὅσιος Σεραφείμ, ἀσκητής ἦταν καί ὁ Μέγας Βασίλειος, ἀκόμη καί ὅταν ἔγινε ἐπίσκοπος. Γιατί τήν ἀσκητική ζωή, ὅπως λένε οἱ πατέρες, δέν τήν προσδιορίζει ὁ τόπος ἀλλά ὁ τρόπος. Καί ὁ τρόπος τους ἦταν ἀσκητικός, ὁ βίος τους ἦταν λιτός, ἡ ὑπομονή τους στίς δυσκολίες καί τούς πειρασμούς ἦταν μεγάλη, ἡ προσπάθειά τους γιά τήν κατάκτηση τῆς ἀρετῆς καί τῆς ἁγιότητος ἦταν διαρκής, ἡ ἀγάπη τους γιά τόν Θεό καί ἡ ἀφοσίωσή τους στήν ἀγάπη του ἦταν σταθερή καί ἀκλόνητη σέ ὅλη τους τή ζωή. Ἡ προσευχή τους ἦταν ὁ τρόπος μέ τόν ὁποῖο ἐπικοινωνοῦσαν μέ τόν Θεό ἀλλά καί μέ τούς ἀδελφούς τους.

Καί ἐάν ἡ ἀσκητική τους ζωή εἶναι τό ἕνα στοιχεῖο τό ὁποῖο συνδέει τούς δύο ἁγίους, τό δεύτερο εἶναι ἡ ἀγάπη τους γιά τούς ἀνθρώπους.

Πολλοί, ἀδελφοί μου, κατηγοροῦν τούς μοναχούς καί τούς ἀσκητές ὅτι ἐγκαταλείπουν τόν κόσμο ἀπό ἐγωιστικά κίνητρα καί ἀδιαφοροῦν γιά τούς ἀνθρώπους πού δοκιμάζονται καί ὑποφέρουν. Ὅμως καί ὁ Μέγας Βασίλειος καί ὁ ὅσιος Σεραφείμ ἀποδεικνύουν ἀκριβῶς τό ἀντίθετο. Γιατί ἦταν ἀσκητές καί ὅμως ἀγάπησαν τούς ἀνθρώπους καί διακόνησαν τίς ἀνάγκες τους μέ ἀφοσίωση πού πήγαζε ἀπό τήν ἀγάπη τους στόν Χριστό ὁ ὁποῖος μᾶς δίδαξε τήν ἀγάπη καί μᾶς ζήτησε νά ἀγαποῦμε τόν πλησίον μας ὅπως τόν ἑαυτό μας.

Ἡ ἀσκητική τους ζωή δέν στάθηκε ἐμπόδιο στήν προσφορά τους στόν ἄνθρωπο καί ἡ προσφορά στόν ἄνθρωπο δέν στάθηκε ἐμπόδιο στήν ἀσκητική τους ζωή, γιατί καί οἱ δύο ἦταν καρποί τῆς πίστεως καί τῆς ἀγάπης στόν Χριστό, στόν ὁποῖο εἶχαν ἀφιερώσει τή ζωή τους καί τήν ψυχή τους.

Καί αὐτό ἀποτελεῖ ἕνα δίδαγμα καί γιά μᾶς, ἀδελφοί μου, ἕνα δίδαγμα πολύτιμο ἰδίως καθώς βρισκόμαστε στήν ἀρχή τοῦ νέου χρόνου καί προγραμματίζουμε τή ζωή μας μέσα σ᾽ αὐτόν.

Τό παράδειγμα τῶν δύο ἁγίων μᾶς δείχνει ὅτι ἐάν ὁ ἄνθρωπος θελήσει νά ζήσει τήν ἐν Χριστῷ ζωή, θελήσει νά ἀφιερωθεῖ στόν Χριστό, θελήσει νά προσφέρει τήν ἀγάπη στόν συνάνθρωπό του καί νά διακονήσει τόν ἐνδεῆ καί πάσχοντα ἀδελφό του, τότε δέν ἔχει σημασία οὔτε ὁ τόπος οὔτε ὁ χρόνος στόν ὁποῖο ζεῖ. Δέν ἔχει σημασία οὔτε ἡ μόρφωση οὔτε τό ἐπάγγελμα τό ὁποῖο ἀσκεῖ. Δέν ἔχουν σημασία οὔτε οἱ ἐξωτερικές συνθῆκες καί τά ἐμπόδια πού μπορεῖ νά ἀντιμετωπίσει στή ζωή του.

Ἀρκεῖ νά τό θελήσει καί νά τό ἐπιδιώξει. Ἀρκεῖ νά μήν προβάλλει τίς προφάσεις καί τίς δικαιολογίες πού συχνά προβάλλουμε κι ἐμεῖς, ὅτι δῆθεν εἶναι δύσκολο νά ζήσει ὁ ἄνθρωπος τή χριστιανική ζωή στήν ἐποχή μας· ὅτι εἶναι δύσκολο νά τή ζήσει μέσα στήν πόλη, μέ τίς ἀπασχολήσεις καί τίς μέριμνες πού δημιουργεῖ τό ἐπάγγελμα, ἡ οἰκογένεια καί καθημερινές ὑποχρεώσεις.

Ὁ Χριστός δέν μᾶς σύστησε ἕνα τρόπο ζωῆς πέρα ἀπό τίς δυνατότητές μας. Δέν μᾶς σύστησε ἕνα τρόπο ζωῆς μόνο γιά τούς ἀσκητές καί τούς ἐρημίτες. Μᾶς ὑπέδειξε τόν τρόπο μέ τόν ὁποῖο μποροῦμε νά ζήσουμε ὁ καθένας μας τή δική του ζωή σέ κάθε ἐποχή. Γιατί ἡ ἐν Χριστῷ ζωή πού ἑδράζεται στόν λόγο τοῦ Εὐαγγελίου δέν ἐξαρτᾶται ἀπό τίς ἐξωτερικές συνθῆκες ἤ τήν πρόοδο τῆς τεχνολογίας. Ἐξαρτᾶται ἀπό τόν ἄνθρωπο καί τήν ψυχή του καί ἀφορᾶ τίς σχέσεις του μέ τόν συνάνθρωπό του καί μέ τόν Θεό. Καί αὐτές δέν ἀλλάζουν, ἀδελφοί μου, μέ τό πέρασμα τῶν χρόνων, ὅπως δέν ἀλλάζει καί τό Εὐαγγέλιο.

Γι᾽ αὐτό καί ἐμεῖς, ἀδελφοί μου, τιμῶντας σήμερα τόν ὅσιο Σεραφείμ, ἄς ἐμπνευσθοῦμε ἀπό τό παράδειγμά του· ἄς ἐμπνευσθοῦμε ἀπό τόν ἀσκητή καί τόν ἄνθρωπο τῆς ἀγάπης, καί παραμερίζοντας ὅ,τι μᾶς ἐμποδίζει, ἄς ἀποφασίσουμε νά ἀκολουθήσουμε τό παράδειγμά του τή νέα χρονιά γιά νά ἔχουμε καί ἐμεῖς τή χάρη καί τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ στή ζωή μας, ὅπως τήν εἶχε καί ὁ ὅσιος Σεραφείμ.