ex-Αιρετικά: Η "υψηλή" κοινωνία των μικρών πόλεων και το... απυρόβλητό της

Μικρές, επαρχιακές πόλεις, συνήθως στο μέσω αγροτικών χωριών και οικισμών... Εκεί, οι κοινωνικές τάξεις έχουν ιδιαίτερο ρόλο... Είσαι δικηγόρος, γιατρός, καθηγητής, παπάς, μεγαλοεπιχειρηματίας; Για σένα, μπορεί να υπάρξει και ο "νόμος της σιωπής".

Αυτές οι ιδιότυπες κάστες, δεν σηκώνουν κριτική, έλεγχο, ενοχλήσεις... Μόνο "ομερτά", προς το συμφέρον τους, 

Αλήθεια, σε πόσες επαρχιακές πόλεις είδατε εφημερίδες (με κάποιο κύρος), να τολμούν να τα βάλουν με τα "θηρία"; 

Πόσες εφημερίδες είδατε να ασκούν κριτική σε καθηγητές που κάνουν ιδιαίτερα, ενώ είναι διορισμένοι στο δημόσιο, σε γιατρούς του δημοσίου που διατηρούν ιδιωτικά ιατρεία και παραπέμπουν εκεί όλα τα σοβαρά περιστατικά, σε παπάδες που παραστρατούν από την αποστολή τους και βάζουν τον... μαμωνά πάνω από το Θεό ή σε μεγαλοεπιχειρηματίες, που ξεζουμίζουν τον κοσμάκη, για ένα κομμάτι ψωμί και επιπλέον τους χρωστούν και καμιά 15αρια μηνιάτικα; 

Κάτι μου λέει πως σε ελάχιστες, αν όχι σε καμία. Γιατί όμως; Οι δημοσιογράφοι δεν βλέπουν, δεν ακούν, δεν ζουν στον κόσμο αυτό; Και άντε, οι δημοσιογράφοι μπορεί να είναι κακοί υπάλληλοι... Οι εκδότες; Δεν οφείλουν να διαφυλάξουν το κύρος της εφημερίδας τους και να τηρήσουν τον υψηλό προορισμό της, που δεν είναι τίποτα άλλο παρά η ενημέρωση του κοινού και η προάσπιση του δημοσίου συμφέροντος; 

Καταλάβατε - είμαι σίγουρος - πολύ καλά ποιοι είναι οι λόγοι... Ναι, αυτό που σκέφτεστε είναι!

Αλλά, τα τελευταία χρόνια (λιγότερο από 10), το σκηνικό άλλαξε. Το μονοπώλιο της Ενημέρωσης "έσπασε" και ο ηλεκτρονικός Τύπος ήρθε να εξομαλύνει την κατάσταση. Τα στόματα δεν είναι πλέον φιμωμένα, η ελευθεροτυπία άνθισε και ο δημοσιογραφικός λόγος άρχισε να υπηρετεί τον βασικό του στόχο. Δεν λείπουν, βέβαια, και τα παρατράγουδα, καθώς πολλές φορές το "όπλο" αυτό πέφτει σε λάθος χέρια.

Ωστόσο, αυτή την εξομάλυνση δεν μπορούν να την ανεχθούν όλοι. Δεν μπορούν να δεχτούν πως μπορεί ένα "τσουτσέκι", όπως νομίζουν, να είναι "αγκάθι". Εδώ κατάφεραν να χειραγωγούν ολόκληρους δημοσιογραφικούς κολοσσούς, δεν θα μπορέσουν να τα βγάλουν πέρα με έναν "τρελό", που τόλμησε να τα βάλει μαζί τους; 

Και βεβαίως, τα μέσα "πίεσης", πολλά. Από ωμές απειλές για χρήση σωματικής βίας μέχρι προσφυγή στα δικαστήρια (με αγωγές, εξώδικα κλ.π.) για εκφοβισμό ή... παραδειγματική τιμωρία, προς αποτροπή των υπολοίπων.  

Μέχρι να συνηθίσουν όλοι αυτοί που έχουν μάθει αλλιώς, θα περάσει καιρός... Και, σίγουρα, θα υπάρξουν "θύματα". Άλλοι, πάλι, θα συνεχίσουν την "πεπατημένη" και θα προσπαθήσουν - πολλές φορές για ένα κομμάτι ψωμί - να "συμβιβαστούν" με τους... μεγάλους. 

Όπως και να έχει, είμαι βέβαιος πως, κάποτε, θα έρθει ο καιρός που η απάντηση σε ένα δημοσίευμα δεν θα είναι οι αγωγές, τα εξώδικα ή άλλες μορφές εκφοβισμού για φίμωση και χειραγώγηση του Τύπου, αλλά η πολιτισμένη, δημοκρατική απάντηση, μέσω του αντιλόγου και έκθεση επιχειρημάτων. 

Είναι η γνωστή (σε λίγους;) ΑΠΑΝΤΗΣΗ σε δημοσίευμα, που - ούτως ή άλλως - είναι υποχρέωση κάθε ΜΜΕ να δημοσιεύει...

ex-αιρετικά

Η στήλη του InVeria.gr που σπάσει τα... δόγματα

Με την υπογραφή του Νίκου Βουδούρη