Ιστορικοί εθνικοί διχασμοί και το σήμερα (άρθρο)

Ιστορικοί εθνικοί διχασμοί 

Εν τω μέσω του επαναστατικού αγώνα του 1821 τρία κόμματα δημιουργούνται. Το φιλοαγγλικό, φιλογαλλικό και φιλορωσικό κόμμα. Την ίδια περίοδο και με τα χρήματα από τα πρώτα ληστρικά επαναστατικά δάνεια (αποπληρώθηκαν το 1964) διεξάγονται δύο εμφύλιοι πόλεμοι με σαφές αποτέλεσμα την εξασθένηση του επαναστατικού μετώπου και την διακινδύνευση της επικράτησης των Ελλήνων. 

Ακολουθούν διχασμοί για πολιτειακά θέματα (βασιλικοί και μη), θέματα εξωτερικής πολιτικής (1917 βενιζελικοί – αντιβενιζελικοί), θέματα της ελληνικής γλώσσας (καθαρεύουσα- δημοτική) θέματα υιοθέτησης οικονομικού μοντέλου και τέλος ο εμφύλιος του 1946-49 που πρόσθεσε περισσότερα θύματα στην χώρα από όσα υπήρξαν την περίοδο των στρατιωτικών επιχειρήσεων του ΄Β παγκοσμίου πολέμου και της κατοχής.

Πότε τελικά θα μάθουμε από τα λάθη μας; Πότε θα φανούμε αντάξιοι των περιστάσεων δρώντας έστω για μία φορά ενωτικά;

Φοβάμαι όλα αυτά που μου λεν πως κάνω ψηφίζοντας ναι ή όχι

Αντιπαρερχόμενος τα όποια ερωτηματικά ανακύπτουν ως προς τον τρόπο προκήρυξης και διενέργειας του δημοψηφίσματος, φρονώ ότι όποιο και αν είναι το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος και με όποια διαφορά τούτο προκύψει, θα πρέπει να γίνει απόλυτα σεβαστό από όλον τον ελληνικό λαό. Αυτό βέβαια δεν αποσείει από τις πλάτες των σημερινών κυβερνώντων την ευθύνη για την διατύπωση ενός διχαστικού, θολού και στρεβλού ερωτήματος, την στιγμή που θα μπορούσε στην θέση του να υπάρχει ουσιαστικό ερώτημα που θα ένωνε τις φωνές όλων μας σε μία κοινή συνισταμένη. Τα πάντα βέβαια θα κριθούν εκ του αποτελέσματος αλλά όποια και αν είναι η απάντηση του ελληνικού λαού, νομιμοποιεί τα πολιτικά κόμματα που υποστηρίζουν την μία ή την άλλη θέση να την ερμηνεύσουν κατά το δοκούν και είτε να απενοχοποιηθούν για κάθε προηγούμενη ευθύνη τους είτε για κάθε περαιτέρω ενέργεια τους. 

Οι λόγοι για ψηφίσει κάποιος ναι ή όχι είναι πολλοί. Και όντως κραυγαλέο επιχείρημα υπέρ του «ΟΧΙ» είναι η σκανδαλώδης υποστήριξη του «ΝΑΙ» από το αποτυχημένο πολιτικό προσωπικό και τα ιδιωτικά μέσα μαζικής ενημέρωσης, την λεγόμενη τέταρτη εξουσία. Εξίσου κραυγαλέα είναι και η άνεση ή και αφέλεια που επιδεικνύεται από μέρος των κυβερνώντων στις ομολογουμένως δραματικές εξελίξεις των τελευταίων ημερών και στην σιγουριά που ζητούν να έχει ο λαός ως προς το αύριο της χώρας. Σιγουριά που ουδόλως δικαιολογείται από τα μέχρι σήμερα πεπραγμένα τους. 

Εδώ οφείλω να κάνω μια παρένθεση. Πρέπει να παρατηρήσουμε ότι η κατάσταση που έχει διαμορφωθεί σήμερα με το τραπεζικό μας σύστημα ήρθε για να μείνει. Και αυτό δεν είναι ένα αυθαίρετο συμπέρασμα αλλά προκύπτει από το τι επακολούθησε σε χώρες που επιβλήθηκαν μέτρα για έλεγχο κεφαλαίων. Τα μέτρα αυτά παρέμειναν για χρόνια και έγιναν μέρος της καθημερινότητας των συναλλασσόμενων. Ας θεωρούμε λοιπόν ότι η ζωή μας όπως την ξέραμε πριν την 30 Ιουνίου έχει αλλάξει.

Με βάση αυτό πρέπει να δούμε τι συμφέρει να πράξουμε από δω και πέρα. 

Μακριά λοιπόν από την επιχειρηματολογία των αποτυχημένων πρώην και των εξίσου φανατικών ΜΜΕ που μόνο προβληματισμό που μπορούν να προκαλούν σε σχέση με τις πραγματικές προθέσεις της «δημοκρατικής Ευρώπης», οφείλουμε να ανεύρουμε την λύση με ψυχραιμία και δίχως κορώνες.  Το ότι οι εταίροι μας έχουν υπερβεί τα εσκαμμένα επεμβαίνοντες στα εσωτερικά της χώρας είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός. Έχουν φτάσει μάλιστα στο σημείο να ερμηνεύουν κατά τη δική τους άποψη το ίδιο το ερώτημα του δημοψηφίσματος διατεινόμενοι ότι αυτό αφορά καθαρά την παραμονή ή όχι στο ευρώ. Από την άλλη το δικαίωμα τούτο το πήραν καταχρηστικά αλλά ενθαρρύνθηκαν και από την ελληνική μεριά που φρόντισε να διαμορφώσει ένα θολό περιβάλλον, θέτοντας εντέλει στο λαό ένα διχαστικό και στρεβλό ερώτημα, την στιγμή που αυτό θα μπορούσε να ήταν ξεκάθαρο και να έχει όντως νόημα στην προσπάθεια διαπραγμάτευσης. Πάντως διαπραγμάτευση θα επακολουθήσει του δημοψηφίσματος σε κάθε περίπτωση. Περαιτέρω κάθε προσπάθεια κλονισμού της υπάρχουσας κυβέρνησης πρέπει να αντιμετωπίσει ένα τείχος από όλους τους έλληνες. Η υπάρχουσα κυβέρνηση είναι και θα είναι και μετά την Κυριακή, μία νόμιμα εκλεγμένη κυβέρνηση που διαθέτει την κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Με αυτήν θα πρέπει να βγάλουν άκρη οι εταίροι μας. Σε περίπτωση που υπάρξει πλειοψηφία του όχι θα έχουν οι κυβερνώντες στα χέρια τους, όπως διατείνονται, ένα ισχυρό διαπραγματευτικό χαρτί ώστε να φέρουν τα αποτελέσματα που επιθυμούμε όλοι και σε περίπτωση πλειοψηφίας του  ΝΑΙ θα πρέπει η προσπάθεια την ελληνικής πλευράς να έχει το χαρακτήρα ομοψυχίας και συστράτευσης όλων των πολιτικών δυνάμεων του δημοκρατικού τόξου.

Τέλος θα ήθελα να σημειώσω όσο αφορά την στάση του ΚΚΕ ότι κατ’ εμέ δεν αποτελεί μια προσχηματική στάση αλλά μια στάση συνεπή με τις θέσεις του εν λόγω κόμματος, την οποία ομολογώ ότι πέρασε από το μυαλό μου να στηρίξω. Θεωρώ εντέλει όμως ότι όλοι μας στο σημείο που φτάσαμε πρέπει να εκφραστούμε έστω και μέσω αυτού του στρεβλού ερωτήματος.

Στο «δια ταύτα»

Στο δια ταύτα λοιπόν έχω να τονίσω τα εξής:

Κακώς έρχεται ένα δημοψήφισμα με ένα τέτοιο προσχηματικό και θολό ερώτημα, ένα ερώτημα που θα έπρεπε να έχει απαντηθεί στο εσωτερικό του κυβερνητικού συνασπισμού. Κακώς και δίχως αιδώ, γίνεται πολιτική εκμετάλλευση αυτού από τα κόμματα που είχαν την διαχείριση της χώρας τα προηγούμενα σαράντα χρόνια. Κακώς, μα πολύ κακώς, έχουμε βρεθεί σε μια κατάσταση που είναι μεν αναστρέψιμη αλλά που η αναστροφή του κλίματος επιβάλλει την άμεση στροφή της κυβέρνησης με γνώμονα την ιστορική της ευθύνη. 

Ο προσανατολισμός της Ελλάδος ήταν, είναι και θα είναι ευρωπαϊκός και τούτο επιδιώχθηκε καταρχήν όχι τόσο για οικονομικούς όσο για γεωπολιτικούς λόγους και αιτίες που δεν έχουν πάψει να υφίστανται. Η επιλογή του “ΟΧΙ” αποτελεί διακινδύνευση της ευρωπαϊκής πορείας της χώρας, εντύπωση που μου επιτείνεται όταν γίνομαι δέκτης απόψεων που λεν πως η παραμονή στο ευρώ δεν είναι ο δρόμος αλλά μία εκ των υφιστάμενων επιλογών. Προσωπικά δεν δέχομαι, στη παρούσα φάση και με τα σημερινά δεδομένα, επιλογές δραχμής. Μπορεί να κάνω λάθος αλλά πιστεύω ότι οποιαδήποτε προσπάθεια αλλαγής κλίματος στην Ε.Ε. πρέπει να έχει για μπροστάρηδες όλους εμάς τους Έλληνες. Μέσα από αυτόν τον προσανατολισμό θα πρέπει να κινηθούμε προς άρση και μεταβολή των δυσμενών σήμερα συνθηκών, αναζητώντας εντός του ευρωπαϊκού κεκτημένου στέρεες συμμαχίες και όχι την απομόνωση του να βρισκόμαστε εμείς μόνοι εναντίον όλων. Δεν μου αρκεί να πέσουμε ηρωικά μαχόμενοι. Θέλω να μην πέσουμε και να κερδίσουμε αυτήν τη μάχη.

Αρνούμαι λοιπόν να γίνω μέρος της προσπάθειας πολιτικής εκμετάλλευσης της υπάρχουσας δυσμενούς κατάστασης. Πιστεύω στην Ευρώπη και στην Ελλάδα και δεν θέλω η χώρα μου διακινδυνεύσει να απολέσει τα κεκτημένα δεκαετιών. Θεωρώ ότι η σημερινή κυβέρνηση πρέπει να λάβει ένα μήνυμα από τον ελληνικό λαό. Συμμετέχω σε κάθε προσπάθεια που έχει στόχο την εμπέδωση και την υιοθέτηση από τους πολίτες της αταλάντευτης ευρωπαϊκής πορείας της Ελλάδας. Λέω όχι σε αντανακλαστικές αντιδράσεις και σε επαναστατικές εξάρσεις. Λέω Ναι στην ειλικρινή και στοχευμένη δράση προς άρση των κοινωνικών αδικιών και της εξαθλίωσης των Ελλήνων πολιτών μέσα στα πλαίσια και το περιβάλλον της Ε.Ε. Λέω ναι στην Ευρώπη, ναι στο ευρώ, ναι στη λύση, όχι στην ρήξη. 

ΔΕΝ συμμετέχω σε καμία δράση που ποδηγετείται από παράγοντες και πολιτικά κόμματα τα οποία όλα αυτά τα χρόνια συνέβαλαν τα μέγιστα ώστε να φτάσουμε στην σημερινή κατάσταση.

Βέροια, 03/07/2015

Λεωνίδας Ακριβόπουλος

Δημοτικός Σύμβουλος Βέροιας

Γραμματέας Δημαρ Ημαθίας