Η επιστολή μίας γυναίκας για τα αδέσποτα

ΔΤ: Η είδηση για δηλητηριασμένα ζώα δυστυχώς δεν αποτελεί νέο, η πόλη της Βέροιας άλλωστε είναι γνωστή για τα συνεχή κρούσματα αδέσποτων νεκρών από φόλα. Η εικόνα ενός ζώου που ξεψυχάει σπαρταρώντας και τελικά πεθαίνει είναι μια εικόνα βίας, η πράξη της δηλητηρίασης ενός ανυπεράσπιστου και αδύναμου πλάσματος είναι μια ανήθικη πράξη και μια κοινωνία που δεν μπορεί να προστατεύσει τα αδύναμα πλάσματα είναι μια κοινωνία σε παρακμή.

Ο Σύλλογος Ζωόφιλων Ημαθίας - ΖΩ.Η. είναι αποδέκτης καταγγελιών σε θέματα κακοποίησης ζώων. Μόνο τις τελευταίες μέρες ενημερωθήκαμε για τρία δηλητηριασμένα αδέσποτα στην Λυκογιάννη, ένα στη Μέση, τέσσερα στη περιοχή Καλής Παναγιάς Δοβρά. Με αφορμή αυτά τα θλιβερά περιστατικά θανάτωσης αδέσποτων ζώων, λάβαμε μια συγκινητική επιστολή μίας φιλόζωης πολίτου, που αποτελεί κατάθεση ψυχής για την απώλεια αγαπημένων πλασμάτων. Σας την παραθέτουμε:

«ΤΟΠΟΣ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΗΣ 

Πηγαίνοντας  σχεδόν καθημερινά, στο κτήμα για δουλειά με τον σύζυγό μου, στην περιοχή της Καλής Παναγιάς, διάφορα γεγονότα, αποκάλυψαν το πρόβλημα ευαισθητοποιώντας μας ακόμη περισσότερο όσον αφορά το θέμα των αδέσποτων και τις πρακτικές μερικών πολιτών που χαρακτηρίζονται από στρουθοκαμηλισμό..

Είδαμε παρατημένα στο δρόμο κουτάβια 15 ημερών το ένα δίπλα στο άλλο, μια μάζα, να αργοπεθαίνουν κάτω από τον καυτό ήλιο, παρατημένα θηλυκά με τα κουτάβια τους, που φροντίζαμε κι αυτά ένα-ένα «έφευγαν» με τη βοήθεια των διερχόμενων αυτοκινήτων.

Είδαμε κοκαλιάρικα σκυλιά κι άρρωστα να περιφέρονται άσκοπα, γένους θηλυκού κυρίως.

Και να που μια μέρα βρέθηκα προ των ευθυνών μου, αφού τώρα πια δεν ήμουν αποστασιοποιημένη. Είχα πλέον ευαισθητοποιηθεί.

Κάποια μέρα, στο τέλος του Νοέμβρη του 2013, όταν σταματήσαμε με το αυτοκίνητο στην άκρη του δρόμου, λίγο μετά το κολυμβητήριο «Ναυτίλος», ακούσαμε γαβγίσματα τριών κουταβιών που κατέβαιναν το λοφάκι και πίσω τους μια μικρόσωμη, ημίαιμη κοκονίτσα, η Ήρα όπως την ονομάσαμε αργότερα, σχεδόν σκελετωμένη. Κάθε μέρα, ανεβαίνοντας στο κτήμα, ταΐζαμε την Ήρα και τη Μόνικα ( ένα από τα τρία κουτάβια πέθανε και το άλλο καταφέραμε να υιοθετηθεί), εμβολιάσαμε τα ζώα, τα αποπαρασιτώσαμε κι αργότερα τα στειρώσαμε.

Σε  λίγο εμφανίστηκε στην παρέα ο Φρίξος και το Φλεβάρη του 2014 βρήκαμε δυο πανέμορφα , φοβικά τσοπανόσκυλα παρατημένα στο εκκλησάκι, πριν από τη Μονή της Δοβρά. Από κείνην τη μέρα περίμεναν καρτερικά μέχρι να φανεί το αυτοκίνητό μας. Τον Ιούνη του 2014 εμφανίστηκε η Μόρτισσα, καθαρόαιμο τσομπανόσκυλο.

Περίεργα καιρικά φαινόμενα, βροχή σκύλων.

Όμως από την Κυριακή 15 Μαρτίου, εκτός από τη Μόνικα, δεν ξανάδαμε τα άλλα. Άρχισαν να με ζώνουν τα φίδια.

Από τον αντιδήμαρχο Καθαριότητας, Ανακύκλωσης, Περιβάλλοντος και Πολιτικής Προστασίας, ο οποίος έδρασε άμεσα και τον ευχαριστώ πολύ, πήρα την πληροφορία που απευχόμουν.Οι υπάλληλοι είδαν λίγο πιο κάτω στο δρόμο προς Πατρίδα κάτι μεγάλα κι ένα μικρό, «ψόφια».

Δεν κοιμήθηκα όλο το βράδυ. Να ξημερώσει γρήγορα ήθελα να τα δω. Είναι αυτά;

Πήγα με μια φίλη που βοηθούσε πάντα, ένα νέο κορίτσι.Κατηφορίσαμε και σε λίγο, στην άκρη δεξιά, το πρώτο σοκ. Η Ήρα με τα μάτια πετρωμένα. Δεν αργήσαμε να βρούμε και τα άλλα.

Τόσος θάνατος στις άκρες ενός δρόμου ωραίου για περίπατο, αλλά κι αγαπημένου των κυνηγών, αφού η φύση εκεί είναι ωραία.

Καλέσαμε την αστυνομία. Ανταποκρίθηκε άμεσα, καταγράφηκε το γεγονός, δόθηκαν αντίγραφα των βιβλιαρίων τους και φωτογραφικό υλικό.

Ως ενεργός πολίτης δεν επιβάρυνα το Δήμο ούτε παράτησα τα σκυλιά στην πόρτα του κυνοκομείου. Έχοντας και τη στήριξη φιλόζωων πολιτών και κτηνιάτρων της πόλης μας, εμβολίασα όλα τα ζώα και στείρωσα τα θηλυκά.

Ε, λοιπόν εκτός από τον πόνο που ένιωσα, ένιωσα και μεγάλο θυμό για τον άδικο χαμό αυτών των τόσο φιλικών ζώων που αγαπούν κι εμπιστεύονται τον άνθρωπο, από τότε που ο προϊστορικός πρόγονός του τα εξημέρωσε για να τον προστατεύουν, ενώ τα ίδια έχασαν την ικανότητά τους να βρίσκουν την τροφή μόνα τους.

Εύχομαι κάποτε να τηρηθούν οι σχετικοί νόμοι επιτέλους και προτρέπω όσους πολίτες γίνονται μάρτυρες κακοποίησης κι εγκατάλειψης ζώων να καταγγέλλουν το γεγονός. Δεν είναι χαφιεδισμός. είναι στάση υπεύθυνη απέναντι σε μια τακτική που μας υποτιμά  ως λαό και δε μας αξίζει, γιατί η  συντριπτική πλειοψηφία είμαστε με το δίκιο. 

 Μη βασίζεστε στην καλή θέληση κάποιων που θα τα συμμαζέψουν. Ακόμη κι αν αυτοί υπάρχουν, υπάρχει κάποιος άλλος που θα τα σκοτώσει με τον πιο βασανιστικό τρόπο. 

Στειρώνετε τα ζώα. 

Ειρήνη Δασκιωτάκη»

26/03/2015

Σύλλογος Ζωόφιλων Ημαθίας ΖΩ.Η.