Η υποδοχή της Κάρας του Αγ. Νικολάου του Πλανά στην Αγ. Παρασκευή Βέροιας

Η υποδοχή της Κάρας του Αγ. Νικολάου του Πλανά στην Αγ. Παρασκευή Βέροιας...

Την Παρασκευή 25 Ιουλίου το απόγευμα πραγματοποιήθηκε στην ενορία αγίας Παρασκευής Βεροίας η υποδοχή της αγίας Κάρας του αγίου Νικολάου Πλανά, που μετέφερε ο αρχιμ. Ιερώνυμος Νικολόπουλος, Α´ Γραμματέας της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος και προϊστάμενος του ιερού ναού αγίου Ιωάννου Βουλιαγμένης, όπου φυλάσσονται τα ιερά λείψανα του αγίου Νικολάου Πλανά.

Η υποδοχή έγινε από το Μητροπολίτη Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμονα, τον κλήρο και το λαό, στο προαύλιο του ναού και ακολούθησε ο πανηγυρικός εσπερινός της εορτής της αγίας Παρασκευής, χοροστατούντος του Μητροπολίτη Βεροίας, ο οποίος κήρυξε και το θείο Λόγο.

Ακολούθησε ιερά λιτάνευση της εικόνας της αγίας και της αγίας Κάρας.

Η ομιλία του Μητροπολίτη:

«Καθαρότητα σώμα­τος καί ψυχῆς τήν λαμ­πρότητα κτησαμένη πάν­τοτε ὤφθης ἄμω­μος», ψάλαμε ἀπόψε γιά τήν ἑορταζομένη ἁγία τοῦ Χριστοῦ μεγα­λο­μάρτυρα Παρασκευή, τήν καλλίνικο καί ἀ­θλοφόρο μάρτυρα, τήν εὐγενῆ καὶ γενναία ἀγω­νίστρια τῆς πί­στε­ως, πού μέ τήν καθα­ρό­τητα τοῦ σώματος καί τή λαμπρότητα τῆς ψυ­χῆς της, ὅπως ψάλλει ὁ ἱερός ὑμνογράφος, ἐπέ­τυ­χε νά λάβει διπλό τόν στέφανο τῆς νίκης καί τῆς δόξης.

Παρ­θέ­νος καί μάρτυς, γνώρι­σε τόν Χριστό ἀπό τήν παιδική της ἡλι­κία καί τόν ἀγάπησε «ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς καί ἐξ ὅλης τῆς καρδίας καί ἐξ ὅλης τῆς διανοίας» της, καί ἀφοσιώθηκε στήν πίστη καί τήν ἀγά­πη του. Δέν περιορί­σθη­κε ὅμως μό­νο στή μία αὐτή ἐντο­λή, τήν ἐντο­λή τῆς ἀ­γά­πης στόν Χριστό, ἀλ­λά ἀκολού­θη­σε μέ χαρά καί τή δεύτερη, αὐτή τῆς ἀγά­πης πρός τόν πλησίον, γνωρίζοντας ὅτι κατά τή διαβεβαί­ω­ση τοῦ ἴ­διου τοῦ Κυρίου «ἐν ταύ­ταις ταῖς δυσίν ἐν­το­λαῖς ὅλος ὁ νόμος καί οἱ προφῆται κρέ­μαν­­ται».

Γι᾽ αὐτό καί ὅταν πέ­θα­ναν οἱ γονεῖς της διέ­νειμε ὁλόκληρη τήν πε­ριουσία της στούς πτω­χούς τῆς Ρώμης καί ἀφοσιώθηκε στό ἱερα­πο­στολικό της ἔργο, κη­­­ρύσσοντας καί διδά­σκοντας τήν πίστη στόν Χριστό στούς ἀν­θρώ­πους.

Ἡ δραστηριότητά της αὐτή ἐξόργισε τόν ρω­μαῖο αὐτοκράτο­ρα, ὁ ὁ­ποῖος τῆς προσέ­φε­ρε κά­θε εἴδους ἀνταλ­λάγ­ματα γιά νά ἀρνηθεῖ τήν πίστη της στόν Χρι­στό καί νά θυσιάσει στά εἴδωλα. Ὅμως τί θά μπο­ροῦσε νά σταθεῖ ἱκανό γιά νά δελεάσει τήν ἁγία Παρασκευή, ὅταν αὐτή εἶχε θυσιάσει τά πάντα γιά τήν ἀγάπη τοῦ Χρι­στοῦ καί τῶν ἀδελφῶν της; Ἀσφα­λῶς τίποτε. Ἔτσι ὁδη­γή­θηκε στό μαρτύριο. Μαρ­τύ­ριο πού συνο­δευ­όταν ἀπό πολυώδυνα βασα­νι­στήρια, μέσα ἀπό τά ὁποῖα ἡ καθαρότητα καί ἡ ἁγνότητα τῆς ψυ­χῆς καί τοῦ σώματός της ἔλαμψαν, καί ἔλαμ­ψαν σέ τέτοιο βαθμό πού ἔκαναν τόν ἀσεβῆ αὐτοκράτορα νά χάσει τό φῶς του.

Ἔλαμψαν, γιατί μέ τήν καθαρό­τητα τῆς ψυ­­χῆς της καί τήν ἁ­γνότητα τῆς ζωῆς της εἶχε καταστεῖ δο­χεῖο τοῦ ἁγίου Πνεύμα­τος, ναός τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ.

Αὐτή τήν ἁγία τιμᾶ σή­­­μερα ἡ Ἐκκλησία μας, καί αὐτήν ἑορτά­ζου­με καί ἐμεῖς ἐδῶ στόν πανηγυρίζοντα ἱε­ρό ναό της.

Συγχρόνως ὅμως τι­μοῦμε, ἀδελφοί μου, καί ἕναν ἄλλον ἅγιο τῆς Ἐκκλησίας μας, τόν ἅγιο Νικόλαο Πλανᾶ, τοῦ ὁποίου τά ἱερά καί χα­ριτόβρυτα λείψανα ὑποδεχθήκαμε πρίν ἀπό λίγο στόν ἱερό μας ναό.

Καί παρότι οἱ δύο ἅ­γιοι, ἡ ἁγία μεγαλο­μάρ­τυς Παρασκευή καί ὁ ἅγιος Νικόλαος ὁ Πλα­νᾶς, φαίνεται νά μήν ἔχουν καμία σχέση με­τα­ξύ τους, ἄν συγ­κρί­νουμε τή ζωή τους, θά βροῦμε πολλές ὁμοιό­τη­τες.

Μπορεῖ νά ἔζησαν σέ ἐντελῶς δια­φο­ρετικές ἐποχές, κα­θώς ἡ ἁγία Παρα­σκευή ἔζησε τόν 2ο αἰ­ῶνα καί ὁ ἅγιος Νικόλαος ἔζησε στόν 19ο καί τίς ἀρχές τοῦ 20ου αἰῶνα, ὅμως καί οἱ δύο γεννήθηκαν σέ εὐ­σεβεῖς οἰκογένειες καί ἀγάπησαν τόν Χρι­στό ἀπό τά παιδικά τους χρόνια.

Μπορεῖ ἡ ἁγία Πα­ρα­σκευή νά κληρονόμησε πλοῦτο ὑλικό πολύ ἀπό τούς γονεῖς της, πλοῦτο πού δέν διέθετε ὁ ἅγιος Νικόλαος, ὅμως καί οἱ δύο ἔζησαν στήν πτω­χεία καί ἀφιέρωσαν τή ζωή τους στήν ἀγάπη τῶν ἀδελφῶν τους καί τή διακονία τοῦ Θεοῦ.

Μπορεῖ ἡ ἁγία Παρα­σκευή νά διαφύλαξε ἐξ ἀρχῆς τήν ἁγνότητα τοῦ σώματος καί ὁ ἅγι­ος Νικόλαος νά ἐπέλεξε στήν ἀρχή τόν ἔγγαμο βίο, ἀλλά καί οἱ δύο δια­κρινόταν γιά τήν κα­­θαρότητα τῆς ψυχῆς τους καί τήν ἁγιότητα τῆς ζωῆς τους πού τούς ἔκανε προσφιλεῖς καί εὐάρεστους στόν Θεό, ὁ ὁποῖος τούς παρεῖχε ἄφθονη τή χάρη του.

Μπορεῖ, τέλος, ἡ ἁγία Παρασκευή νά ἔδωσε διά τοῦ μαρτυρικοῦ της θανάτου τήν μαρτυρία Ἰησοῦ Χριστοῦ στόν κό­σμο καί ὁ Χριστός νά ἐπι­βεβαίωσε τήν προσ­φο­ρά της, διατη­ρῶντας την σῶα μέσα στά πο­λυάριθμα βασανιστήρια πού ὑπέμεινε, ὅμως καί ὁ ἅγιος Νικόλαος ἔδωσε τήν δική του μαρτυρία μέ τήν ἀσκητική ζωή του ἀλλά καί μέ τή διαρ­­κῆ τέλεση τῆς θεί­ας Λειτουργίας, μέσω τῆς ὁποίας ὁ Χριστός ἐπιβεβαίωσε τήν ἁγιό­τη­τα τῆς ζωῆς του καί τήν χάρη τήν ὁποία εἶ­χε βρεῖ ὁ ἅγιος Νι­κό­λαος ἐνώπιόν του, κα­θώς δέν ἦταν λίγοι ἐ­κεῖ­νοι οἱ ὁποῖοι τόν ἔ­βλε­παν νά λειτουργεῖ μεταρσιωμένος καί με­τέ­ωρος ἐνώπιον τῆς Ἁγίας Τραπέζης.

Γι᾽ αὐτό, ἀδελφοί μου, καί ἀποτελεῖ μεγάλη εὐ­λογία γιά τήν πόλη καί τήν Ἱερά Μητρό­πολή μας καί ἰδιαι­τέ­ρως γιά τήν ἐνορία σας ἡ ἔλευση σήμερα τῶν ἱερῶν καί θαυματουρ­γῶν λειψάνων τοῦ ἁγίου Νικολάου τοῦ Πλανᾶ, πού μετέφερε ἀν­ταποκρινόμενος στήν παράκλησή μας ὁ πα­νοσιολογιώτατος Ἀρ­­χιμανδρίτης π. Ἱε­ρώ­νυμος, Γραμματεύς τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκ­κλησίας τῆς Ἑλλάδος ἀπό τόν ἱερό ναό τοῦ Ἁγίου Ἐλισσαίου, τόν ναό στόν ὁποῖο γιά πολλά χρόνια ἦταν ἐφη­μέριος καί ὁ ἴδιος ὁ ἅγιος Νικόλαος.

Τόν εὐχαριστῶ θερμά γιά τόν κόπο καί τήν ἀγάπη του καί εὔχομαι διά πρεσβειῶν τοῦ ἁγίου Νικολάου καί διά πρεσβειῶν τῆς ἁγί­ας με­γαλομάρτυρος Παρα­σκευῆς νά μᾶς ἀξιώ­σει ὁ Θεός νά ἀποκτήσουμε καί ἐμεῖς καθαρότητα ψυχῆς καί σώματος, ὅπως οἱ ἅγιοί μας, γιά νά δίνουμε τήν καλή ὁμολογία τοῦ Ἰη­σοῦ Χριστοῦ στό πε­ρι­βάλ­λον πού ζοῦμε καί νά ἀξιωθοῦμε καί τῆς ἐπου­ρανίου βασι­λεί­ας τοῦ Θεοῦ, τήν ὁποία καί ἐκεῖνοι ἀπο­λαμβάνουν περιμένον­τας καί ἐμᾶς, ὅπως γρά­φει ὁ ἀπόστο­λος Παῦλος, «ἵνα μή χω­ρίς ἡμῶν τελειω­θῶ­σι».