Για τις καθαρίστριες του Υπουργείου Οικονομικών (του Δ. Ταρατσίδη)

Για τις καθαρίστριες του Υπουργείου Οικονομικών (του Δ. Ταρατσίδη)...

Εδώ και μήνες παρακολουθώ τον αγώνα που δίνουν οι τετρακόσιες καθαρίστριες του Υπουργείου Οικονομικών, για να υπερασπίσουν το  δικαίωμα τους  στη δουλειά,που δεν είναι αυτονόητο πλέον στη χώρα μας. Είναι γυναίκες σε ηλικία περίπου πενήντα ετών ή και παραπάνω, υποχρεωτικής ή δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, οι οποίες δούλευαν στον καθαρισμό των κτιρίων και γραφείων. Είναι γυναίκες που συντηρούν τις οικογένειες τους πολλές φορές μόνες τους, που σπουδάζουν τα παιδιά τους, που έχουν δάνεια και άλλες υποχρεώσεις.

Απολύοντας αυτές τις γυναίκες ο πολύς κ. Στουρνάρας με την υποστήριξη και συνεπώς συνενοχή των κ.Σαμαρά και Βενιζέλου, αδιαφόρησε τελείως για το γεγονός ότι σε αυτή την ηλικία και με αυτά τα τυπικά προσόντα, οι γυναίκες αυτές εκτελούνται κυριολεκτικά, διότι δεν πρόκειται να βρούν δουλειά στον ιδιωτικό τομέα. Σχεδόν κανείς δεν θα προσλάβει αυτές τις γυναίκες, για τον επιπλέον λόγο ότι ο κ. Στουρνάρας φρόντισε να διαλύσει και τον ιδιωτικό τομέα.

Οι γυναίκες αυτές μπορεί να έχουν λίγα τυπικά προσόντα αλλά δείχνουν σε όλους μας τα ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ΠΡΟΣΟΝΤΑ που διαθέτουν, αυτά που ποτέ δεν είχαν και δεν θα έχουν άτομα σαν τον κ.Στουρνάρα, που παρεμπιπτόντως σχεδόν όλος ο εργασιακός του βίος είναι στο δημόσιο(ειδικός σύμβουλος στο Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας 1986-1989, ειδικός σύμβουλος στην Τράπεζα Ελλάδος 1989-1994, καθηγητής στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών από το 1989, διευθυντής στο ΙΟΒΕ, Πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος στην Εμπορική Τράπεζα, Υπουργός κλπ). Οι γυναίκες αυτές μόνες τους, με λίγες οικονομικές δυνατότητες, προσβαλλόμενες από διάφορους υπηρέτες του συστήματος, παλεύουν ασταμάτητα απέναντι σε ένα ανάλγητο κράτος και τους μηχανισμούς του( δυνάμεις καταστολής κλπ). Δέρνονται από τις λεγόμενες δυνάμεις της τάξης (αλήθεια τι μεγάλη περηφάνεια πρέπει να αισθάνονται οι γονείς του άνδρα των ΜΑΤ που κρυφά, ύπουλα και άνανδρα χτυπάει από πίσω μία καθαρίστρια). Συκοφαντούνται ότι δεν έκαναν καλά την δουλειά τους, λοιδορούνται, ΚΑΙ ΟΜΩΣ ΕΠΙΜΕΝΟΥΝ ΝΑ ΑΓΩΝΙΖΟΝΤΑΙ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΥΠΟΚΥΠΤΟΥΝ. Αυτές οι γυναίκες πρέπει να αποτελέσουν παράδειγμα για όλους εμάς, παράδειγμα αγωνιστικότητας, μαχητικότητας και θάρρους. Κυρίως πρέπει να αποτελέσουν παράδειγμα προς τις συνδικαλιστικές ηγεσίες. Οφείλουμε σε αυτές απεριόριστο σεβασμό.

Τελειώνοντας  θα ήθελα να προσθέσω και κάτι για την ελληνική δικαιοσύνη κυρίως για τα ανώτατα κλιμάκια της. Αφού επιστρέψετε από τις τρίμηνες περίπου διακοπές σας- ενώ οι καθαρίστριες θα μάχονται μέσα στο κατακαλόκαιρο- για να δικάσετε επί της ουσίας την υπόθεση των καθαριστριών βάλτε σε ίση τουλάχιστον μοίρα όπως οφείλετε το ΔΗΜΟΣΙΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ  με το ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ. Σε μια κοινωνία δημοκρατική και αλληλεγγύης κατά τη γνώμη μου αυτά πρέπει να ταυτίζονται. Δεν υπάρχει δημόσιο συμφέρον με ανθρώπινη δυστυχία.

Δημήτριος Κων/νου Ταρατσίδης