Πανηγύρισαν οι δύο Ναοί της Υπαπαντής σε Βέροια και Πατρίδα

Πανηγύρισαν οι δύο Ναοί της Υπαπαντής σε Βέροια και Πατρίδα...

Στο πανηγυρίζοντα Ναό της Υπαπαντής του Χριστού, στην Πατρίδα Ημαθίας, χοροστάτησε κατά τον πανηγυρικό Εσπερινό, ο Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων, ενώ την επόμενη ημέρα, ανήμερα της Υπαπαντής, προεξήρχε στον Όρθρο και τη Θ. Λειτουργία, στο Ναό Υπαπαντής Βέροιας.

Μετά το τέλος της θείας Λειτουργίας ο Μητροπολίτης τέλεσε αγιασμό στο νέο πνευματικό κέντρο της ενορίας.

Κατά το κήρυγμά του στη Βέροια, ο Μητροπολίτης τόνισε:

«Καί εὐλόγησεν αὐ­τούς ὁ Συμεών»

Ἑορτή τῆς Ὑπαπαντῆς τοῦ Κυρίου σήμερα καί ἡ Ἐκκλησία μας τιμᾶ τό γεγονός ὡς τό πρῶτο δη­μόσιο γεγονός τῆς ἐπι­γείου ζω­ῆς τοῦ Χρι­στοῦ μετά τή γέννησή του. Ἡ Παναγία καί ὁ Ἰωσήφ πηγαίνουν στόν ναό τοῦ Σολομῶντος γιά νά προσφέρουν τήν ὁρισμένη ἀπό τόν Μω­σαϊκό νόμο θυσία γιά τό τεσσαρακονθήμερο βρέ­φος. Πηγαίνουν ἀπό σε­βασμό πρός τόν νόμο, χωρίς νά σκεφθοῦν καί νά συνειδητοποιή­σουν ὅτι τό βρέφος πού κρα­τοῦν στήν ἀγκάλη του εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Θεός.

Ὁδηγοῦν, λοιπόν, τόν ἐνανθρωπήσαντα Θεό στόν οἶκο τοῦ Πα­τρός του, ὄχι γιά νά εὐλο­γη­θεῖ ἀπό τόν Θεό, ἀλ­λά γιά νά λάβουν οἱ ἴδιοι τήν εὐλογία.

Ὁδη­γοῦν τό βρέφος Ἰη­σοῦ στόν ναό τοῦ Θεοῦ γιά νά ἀκούσουν τόν Συ­με­ών νά εὐλογεῖ τόν Θεό «ὅτι εἶδον οἱ ὀ­φθαλ­μοί» του «τό σω­τή­ριον» τοῦ Θε­οῦ, καί γιά νά ἀντι­λη­φθοῦν πό­­σο μεγάλη εἶ­ναι ἡ εὐ­λογία πού ἔλα­βαν οἱ ἴδιοι ἀπό τόν Θεό νά ἀξι­ωθοῦν νά κρατή­σουν στά χέρια τους τόν Υἱό του καί σω­τῆρα τοῦ κόσμου, ἀλλά καί γιά νά δεχθοῦν τήν εὐ­λο­γία τοῦ δι­καίου Συ­μεών.

Ἀσφαλῶς, ἀδελφοί μου, ἡ Παναγία καί ὁ Ἰωσήφ δέν εἶχαν ἀνάγ­κη ἀπό τήν εὐλογία τοῦ Συμεών, γιατί εἶχαν λά­βει πρίν ἀπό αὐτή τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ ὁ ὁποῖος ἐπέλεξε ἀνάμε­σα ἀπό τά ἑκατομμύρια τῶν γυναικῶν τήν Πα­να­γία ὡς Μητέρα τοῦ Υἱοῦ του καί τόν Ἰω­σήφ ὡς προστάτη της. Ὅμως ἡ Παναγία καί ὁ Ἰωσήφ δέν σκέπτονται μέ αὐ­τόν τόν τρόπο. Δέν σκέ­πτονται ὅτι μπο­­ροῦν νά ἀθετήσουν τήν ἐντολή τοῦ Θεοῦ καί νά παρακάμψουν τόν νόμο του. Καί ἐπι­βε­­βαι­ώνονται ἀπό τόν ἴδιο τόν Χριστό, ὁ ὁποῖ­ος θά διακηρύξει ὅτι «οὐκ ἦλ­θον κατα­λῦ­­σαι τόν νόμον ἀλλά πλη­ρῶ­σαι».

Ἡ τήρηση τῶν ἐντο­λῶν τοῦ Θεοῦ καί ἡ εὐ­λογία τοῦ Θεοῦ πού προ­κύπτει ἀπό αὐτήν, εἶ­ναι δύο ἀπό τά στοι­χεῖα πού μᾶς ὑπενθυ­μί­ζει ἡ Ἐκκλησία μας μέ τή σημερινή μεγάλη ἑορ­τή τῆς Ὑπαπαντῆς τοῦ Κυρίου.

Ἡ εὐλογία τοῦ Θεοῦ εἶναι, ἀδελφοί μου, αὐ­τό πού ἔχουμε ὅλοι μας ἀ­νάγκη στή ζωή μας. Μπορεῖ νά ἔχουμε τά πάντα, μπορεῖ νά μήν μᾶς λείπει τίποτε, ἀλλά χω­ρίς τήν εὐ­λο­γία τοῦ Θε­οῦ τίποτε δέν ἔχει ση­μα­σία καί ἀξία. Ἡ εὐ­λογία τοῦ Θεοῦ εἶναι αὐ­­τή πού πληροῖ καί ἀναπαύει τήν ψυχή μας· εἶναι αὐτή πού δί­νει νόημα καί περιεχό­με­νο σέ ὅ,τι καί ἄν ἀπο­κτοῦ­με μέ κόπο καί προ­σπά­θεια στή ζωή μας· εἶναι αὐτή πού κατα­ξιώ­νει καί ἁγιάζει τίς προ­σπά­θει­ές μας, τόν ἀγῶ­να μας, τά ἀγαθά μας καί τή ζωή μας.

Ὁ ἄν­θρω­πος τῆς ἐπο­χῆς μας ἔχει δυστυχῶς ὑποβαθμίσει τή σημα­σία τῆς εὐλο­γίας τοῦ Θε­οῦ στή ζωή του. Τήν ἔχει ξε­χάσει, τήν ἔχει δια­γράψει ἀπό τή ζωή του, καί στή συνέχεια ἀπορεῖ για­τί εἶναι ἀνι­κανο­ποί­η­τος ἀπό τά πάν­τα, γιατί αἰσθάνεται δυστυχής, γιατί παρά τή σχετική εὐμάρεια καί τήν ἄνεση μέσα στήν ὁποία ζεῖ, αἰσθάνεται ἕνα κε­νό στήν ψυχή του, αἰ­σθά­νεται μία ἔλ­λειψη πού δέν μπορεῖ νά προσ­­­διορίσει.  Καί παρ᾽ ὅλα αὐτά ἀδυνατεῖ νά συνειδη­τοποιήσει ὅτι αὐ­τό πού τοῦ λείπει εἶ­ναι ἡ εὐ­λογία τοῦ Θε­οῦ. Εἶναι ἡ χάρη τοῦ Θε­οῦ πού ἔρ­χεται στή ζωή μας, ὅταν τηροῦμε τίς ἐν­το­λές τοῦ Θεοῦ, ὅταν προ­σ­παθοῦμε νά ζοῦμε σύμ­­­φωνα μέ αὐ­τές, ὅταν ἀγωνιζό­μα­στε νά τίς ἐφαρμόζουμε. Εἶναι ἡ χάρη καί ἡ εὐ­λογία τοῦ Θεοῦ πού ἔρ­χεται στή ζωή μας, ὅταν τή ζητοῦμε ἀπό τόν Θεό, ὅταν τόν πα­ρακαλοῦμε νά μᾶς τήν δώσει, ὅταν τήν ἐπι­κα­λούμεθα σέ ὅ,τι κά­νου­με στήν κα­θη­­­μερινή μας ζωή. Νο­μίζουμε, ἀ­δελ­φοί μου, ὅτι ἀρκοῦν οἱ δικές μας δυνάμεις καί οἱ δικές μας ἱκανό­τητες καί ξε­χνοῦμε τόν Θεό καί δέν στρεφόμα­στε πρός Αὐ­τόν, ὅταν ἀρχίζουμε τήν ἡμέρα μας, ὅταν ἀρ­­­χίζουμε τήν ἐργασία μας, ὅταν κάνουμε ὁτι­δήποτε στή ζωή μας.

Ξεχνοῦμε ὅτι καί οἱ δυ­­­νάμεις καί οἱ ἱκα­νό­τητές μας ἀπό τόν Θεό προέρχονται καί σ᾽ αὐ­τόν τίς ὀφείλουμε. Ξε­χνοῦ­με ὅτι ὁ Θεός δέν θέλει κάτι ἀπό τή ζωή μας, δέν θέλει νά ἐπεμ­βαίνει σ᾽ αὐτή ἤ νά μᾶς καταδυναστεύει. Θέλει ὡς στοργικός πατέρας νά μᾶς στηρίζει καί νά μᾶς ἐνισχύει μέ τήν εὐ­λογία του πού μᾶς τήν προσφέρει μέ ἀγάπη μέ­σω τῆς Ἐκκλησίας, τῶν ἁγιαστικῶν πρά­ξε­ων καί τῶν μυστη­ρίων της.

Γι᾽ αὐτό, λοιπόν, ἀδελ­φοί μας, ἄς διδαχθοῦμε ἀπό τό παράδειγμα τῆς Παναγίας μας καί τοῦ δικαίου Ἰωσήφ πού προ­σάγουν σήμερα τόν Χριστό στόν ναό τοῦ Θεοῦ καί λαμβάνουν τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ ἀπό τόν πρεσβύτη Συ­μεών, καί ἄς συνειδη­το­ποιή­σουμε τή σημα­σία τῆς εὐλογίας τοῦ Θεοῦ καί στή δική μας ζωή, καί τήν καθημε­ρινή καί τήν πνευματι­κή. Καί ἄς μήν τήν ἀρνούμεθα. Ἄς τήν ζη­τοῦμε καί ἄς τήν ἐπι­διώ­κουμε μέ ταπείνω­ση, ζῶντας σύμφωνα μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ καί παρακα­λῶ­­ντας τον πάν­τοτε νά εὐ­λογεῖ τή ζωή μας καί τίς προ­σπά­θειές μας γιά νά εὐ­ο­δοῦνται καί νά ἐπιτυγ­χάνουν καί γιά νά προ­ο­δεύ­ουμε πρός τό ἀγα­θό μέ τή χάρη καί τή βοή­θειά του.