Τέλος δίχως τέλος...

Γράφει η Ιωάννα Δουκίδου*

Τέλος δίχως τέλος... «Χαράτσι». Πρόκειται για τον ατιμωτικό κεφαλικό φόρο, ο οποίος επιβλήθηκε στους υπηκόους της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας από τους πρώτους της χρόνους.

Ήταν η αποζημίωση για την παραχώρηση του δικαιώματος να ζει κανείς και να λατρεύει τον δικό του θεό. 

Κάθε χριστιανός, από το δωδέκατο έτος της ηλικίας του και μέχρι τον θάνατό του, όφειλε να εξαγοράζει κάθε χρόνο αυτήν την άδεια. Πλήρωνε τον φόρο και παραλάμβανε από τον εισπράκτορα την προσωπική του απόδειξη, η οποία λεγότανε χαράτσι. Η απόδειξη ήταν χάρτινη και είχε κάθε χρόνο διαφορετικό χρώμα, μάλιστα έφερε το εξής κείμενο « ο φέρων το παρόν έχει την άδειαν να φέρη επί έν έτος την κεφαλήν επί των ώμων του». Σας θυμίζει τίποτα; 

Δεν νομίζω ότι διαφέρουμε πολύ από τον ‘Ελληνα ‘Ραγιά’ την εποχή της Τουρκοκρατίας, που δουλικά έσκυβε το κεφάλι στον Τούρκο και υπομονετικά πλήρωνε το χαράτσι που του επέβαλλαν.

  Άρθρο 4, παράγραφος 5 του Συντάγματος: «Oι Έλληνες πολίτες συνεισφέρουν χωρίς διακρίσεις στα δημόσια βάρη, ανάλογα με τις δυνάμεις τους». Το άρθρο αυτό καθιερώνει την αρχή της προοδευτικής φορολογίας, της φορολογικής δικαιοσύνης και της ισότητας συμετοχής στα δημόσια βάρη. Σύμφωνα με το Σύνταγμα, οι ‘Ελληνες υποτίθεται ότι συνεισφέρουν στα δημόσια βάρη ανάλογα με την πραγματική τους φοροδοτική ικανότητα (εισόδημα, περιουσία, δαπάνη). 

Ποια είναι η σημερινή πραγματικότητα; Χαράτσια (η λαϊκιστί πλέον έννοια του ειδικού τέλους ακινήτων), εξαντλητικοί και ατελείωτοι φόροι, έκτακτη εισφορά, αύξηση ειδικών φόρων κατανάλωσης, αύξηση συντελεστών ΦΠΑ, επαναφορά των τεκμηρίων διαβίωσης, κατάργηση του αφορολόγητου και των φοροαπαλλαγών, καθιέρωση του τέλος επιτηδεύματος για τους άμοιρους και κακόμοιρους πλέον ελεύθερους επαγγελματίες (είτε έχεις εισόδημα 1000 ευρώ τον χρόνο είτε 20.000 ευρώ, το τέλος επιτηδεύματος είναι ένα και το αυτό για όλους) και όχι μόνο, φόρος πολυτελείας για όσους είχαν το απαράδεκτο όνειρο να αποκτήσουν αμάξια κυβισμού άνω των 1929 κ.ε. Φόροι σε καθετί κινητό ή ακίνητο. 

Το Κράτος θεωρεί τους πολίτες του Ωνάσηδες. Ζούμε και δουλεύουμε για να πληρώνουμε φόρους. Ο εκφοβισμός είναι διάχυτος «εάν δεν πληρώσετε, θα σας κόψουμε το ρεύμα, θα σας κατάσχουμε μισθούς, συντάξεις, σπίτια». Και από την άλλη, χιλιάδες νόμοι που ορίζουν ρητά ότι ο μισθός και η σύνταξη είναι ακατάσχετοι, και που όμως αγνοούνται, βγαίνουν συνεχώς νέα νομοσχέδια που καθιστούν το γράμμα του Νόμου ανεφάρμοστο, ένα γελοίο κείμενο χωρίς ουσία, που κόβεται, ράβεται, ανακατασκευάζεται στα μέτρα μιας τερατόμορφης τρόικας, με τις επιταγές και τις ευλογίες της.

Τέλος εδώ, τέλος εκεί, ουσιαστικά Τέλος χωρίς τέλος...

* Η συνεργάτης του InVeria.gr Ιωάννα Δουκίδου, είναι δικηγόρος στη Βέροια