Ξές ποιος είμαι εγώ;

Γράφει ο Γιάννη Τσιαμήτρος...

Ξές ποιος είμαι εγώ; Ίσως μιλάμε για την απόλυτα ελληνική φράση ανά την υφήλιο, τη μοναδική φράση στον κόσμο που ακούγεται μόνο επί ελληνικών συνόρων και από σκληρούς ελληναράδες που δε μασάνε τίποτα, δεν καταλαβαίνουν τίποτα και φυσικά δε λένε να αλλάξουν νοοτροπία με τίποτα. 

Και φυσικά το ζήτημα δεν είναι αυτή η φράση, αλλά μια ολόκληρη νοοτροπία που φταίει σε μεγάλο βαθμό κατά τη γνώμη μου για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε, και οικονομικά και άλλα, αλλά και για το δυσλειτουργικό κράτος που έχουμε και τη γενικότερη εικόνα της κοινωνίας μας. Καλή είναι η κριτική στο σύστημα, στην κυβέρνηση, στους θεσμούς και μπλα μπλα μπλα αλλά ας κάνουμε και αυτοκριτική που και που.

Καθημερινή πρωί λοιπόν στη Θεσσαλονίκη. Σταματάω με τα αλάρμ στην τσιμισκή ως γνήσιος έλληνας για να πεταχτώ να πληρώσω ένα λογαριασμό. Πολλοί γνήσιοι έλληνες μπροστά από μένα και πολλοί πίσω μου, με τα ίδια αλάρμ να υποδηλώνουν το έλα μωρέ αδερφέ δε θα αργήσω έχω δουλειά με κάνουν να νιώθω λίγο πιο σωστός. Σκέφτομαι, όλοι σταματάνε εγώ τους πείραξα; Πράγματι κατεβαίνω και πάω στη δουλειά μου. Στην αρχή της ουράς βλέπω πως η τροχαία αρχίζει να γράφει τον πρώτο. Οπότε εμφανίζεται ένας οδηγός με το πάσο του και λέει στον αστυνομικό, μα καλά για τι με γράφεις; Ακολουθεί σύντομη συνομιλία ώσπου ο ατάραχος έλληνας γυρνάει και του λέει, ξες ποιος είμαι ρε φίλε και με γράφεις; Εκεί έχω μείνει ακίνητος και απλά κοιτάω. Λέω δε μπορεί να γίνεται αυτό. Κι εγώ σταμάτησα αλλά τουλάχιστον  είμαι ταπεινός ελληναράς, πήγα αμέσως και πήρα το αυτοκίνητο.

Δε θα γίνουμε άνθρωποι ποτέ. Και φταίμε όλοι μας. Αυτό το περιστατικό ήταν αφορμή για να σκεφτώ πιο γενικά τη νοοτροπία μας, ωστόσο αυτή η φράση είναι νομίζω το κλειδί για όλα. Πρέπει να το αλλάξουμε αυτό ως κοινωνία αν θέλουμε να γίνουμε ποτέ κανονικό κράτος. Η αλλαγή θα ξεκινήσει από τον καθένα ξεχωριστά και θα λυθούν πολλά προβλήματα που ταλαιπωρούν την Ελλάδα και δε μιλάω μόνο για οικονομικά προβλήματα, αλλά και άλλα όπως διαφθορά, μη τήρηση των νόμων, κοινωνικές αδικίες, φοροδιαφυγή και πολλά ακόμη που σε μεγάλο βαθμό στηρίζονται σ αυτήν την κακή νοοτροπία, μια νοοτροπία που όπως φαίνεται κληροδοτείται και στις επόμενες γενιές. Τα πράγματα είναι απλά λοιπόν. Εδώ ταιριάζει και μια φράση. Ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε.

Πρέπει να αλλάξουμε, διαφορετικά η ανασφάλεια και αστάθεια της Ελλάδας θα μας συνοδεύει σε κάθε τομέα, στον πολιτικό, τον οικονομικό, τον τομέα της δημόσιας ασφάλειας, της υγείας και της παιδείας. Από εκεί ξεκινάει το κακό. Δεν είναι τυχαία ακόμα μία φράση, ότι στην Ελλάδα δε δουλεύει τίποτα.

* Ο Γιάννης Τσιαμήτρος, είναι φοιτητής Οικονομικών στο Α.Π.Θ.