Αγιοκατάταξη του Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου και του Μελετίου εν Υψενή Ρόδου

Ο όσιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης

Αγιοκατάταξη του Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου και του Μελετίου εν Υψενή Ρόδου

Την αγιοκατάταξη του αγιορείτη γέροντα Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτη και του γέροντα Μελέτιου τον εν Ὑψενη Ρόδου, αποφάσισε η Αγία και Ιερά Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου, κατά τη συνεδρίασή της την Τετάρτη (27/11/2013).

Το ανακοινωθέν της Αρχιγραμματείας τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου του Οικουμενικού Πατριαρχείου επί του θέματος ανέφερε:

Συνῆλθεν, ὑπό τήν προεδρίαν τῆς Α. Θ. Παναγιότητος, ἡ Ἁγία καί Ἱερά Σύνοδος εἰς τήν τακτικήν συνεδρίαν αὐτῆς σήμερον, Τετάρτην, 27ην Νοεμβρίου 2013 πρός ἐξέτασιν τῶν ἐν τῇ ἡμερησίᾳ διατάξει ἀναγεγραμμένων θεμάτων.

Κατ' αὐτήν, ἡ Ἁγία καί Ἱερά Σύνοδος ἀποδεχθεῖσα:

α) εἰσήγησιν τῆς Κανονικῆς Ἐπιτροπῆς ἀνέγραψεν εἰς τό Ἁγιολόγιον τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τούς Ἱερομόναχον Πορφύριον, τόν Καυσοκαλυβίτην, καί Ἱερομόναχον Μελέτιον τόν ἐν Ὑψενῇ Ρόδου

Ο Βίος του Οσίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου

Ο Όσιος Πορφύριος γεννήθηκε το 1906 στο χωριό Άγιος Ιωάννης του σημερινού Δήμου Ταμιναίων της Εύβοιας. Το κοσμικό όνομά του ήταν Ευάγγελος Μπαϊρακτάρης και από πολύ νωρίς έδειξε έφεση προς το μοναχισμό. Έτσι, σε ηλικία 13 χρόνων και έχοντας τελειώσει μόνο την Β' Δημοτικού, μετέβη στη Σκήτη της Αγίας Τριάδος, τα γνωστά "Καυσοκαλύβια" του Αγίου Όρους, όπου έζησε τα επόμενα 6 περίπου χρόνια, ως υποτακτικός σε δύο γέροντες μοναχούς, λαμβάνοντας το όνομα Νικήτας. Κατόπιν, λόγω σοβαρής ασθένειας, αναγκάστηκε να επιστρέψει στην Εύβοια, όπου και εγκαταστάθηκε στην Ιερά Μονή Αγίου Χαραλάμπους Λευκών Ευβοίας, στο Αυλωνάρι της Εύβοιας.

Σε ηλικία 20 ετών συναντήθηκε με τον Αρχιεπίσκοπο του Σινά Πορφύριο, ο οποίος αναγνωρίζοντας σε αυτόν πνευματικά χαρίσματα, τον χειροτόνησε πρεσβύτερο, δίνοντάς του και το όνομα με το οποίο έμελλε να γίνει γνωστός. Τα επόμενα χρόνια, επειδή το μοναστήρι του Αγίου Χαραλάμπους Λευκών έγινε γυναικείο, ο πατήρ Πορφύριος εγκαταστάθηκε στο μοναστήρι του Αγίου Νικολάου, στην Άνω Βάθεια του σημερινού Δήμου Αμαρυνθίων, επίσης στην Εύβοια.

Το 1940, σε ηλικία 34 ετών, μετέβη στην Αθήνα, όπου διορίστηκε εφημέριος στην εκκλησία του Αγίου Γερασίμου, στην Πολυκλινική Αθηνών, δίπλα στην Ομόνοια.

Το 1973 έλαβε τη σύνταξή του από τη θέση του εφημερίου του Αγίου Γερασίμου, για να εγκατασταθεί αρχικά στον Άγιο Νικόλαο, στα Καλίσσια (σημερινή Καλλιθέα) της Πεντέλης και μετά από μερικά χρόνια στο Μήλεσι της Μαλακάσας, όπου και οικοδόμησε το Ιερό Ησυχαστήριο της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος. Απέκτησε σημαντική φήμη και πολλοί πιστοί τον επισκέπτονταν στον τόπο διαμονής του.

Το Νοέμβριο του 1991 μετέβη στο παλαιό κελί του, στα Καυσοκαλύβια του Αγίου Όρους, όπου και κοιμήθηκε στις 2 Δεκεμβρίου του ίδιου έτους.

Κατατάχθηκε στο Αγιολόγιο της Ορθοδόξου Εκκλησίας, μαζί με τον Ιερομόναχο Μελέτιο τον εν Υψενή Ρόδου, από την Ιερά Σύνοδο του Οικουμενικού Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως, στη συνεδρίασή της που διεξήχθη στις 27 Νοεμβρίου 2013.

Στο Ησυχαστήριο «Ἡ Μεταμόρφωσις τοῦ Σωτῆρος», Μετόχιον εἰς Μήλεσι Ὠρωποῦ, το οποίο ίδρυσε ο Όσιος, θα γίνει ο εορτασμός της Μνήμης Οσίου Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτου (2 Δεκεμβρίου) με πανηγυρικές ακολουθίες.

Βίος Οσίου Μελετίου του εν Υψενή Ρόδου

Ο Όσιος Μελέτιος γεννήθηκε στο χωριό της Λάρδου κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας.  Βαπτίστηκε με το όνομα Εμμανουήλ και αφιέρωσε τη ζωή του στην αγάπη του για το Θεό και την προσευχή. Πορεύθηκε γνωρίζοντας λίγα γράμματα, μα έχοντας οδηγό την καθαρότητα και την αγνότητα της ψυχής του.

Κύρια του ασχολία ήταν η βοσκή των ζώων στις ερημικές περιοχές της Λάρδου, την οποία συνδύαζε με την προσευχή και την μοναχική περισυλλογή. Σε μια από τις καθημερινές του εξορμήσεις, οραματίστηκε το σημείο που βρισκόταν η εικόνα της Παναγίας Υψενής, στη ρίζα ενός δέντρου.

Το όραμα αυτό και η καθοδήγηση της Παναγίας, τον ώθησαν να ακολουθήσει την μοναχική ζωή. Στο μέρος όπου του υποδείχθηκε η εικόνα, έχτισε τον Ιερό Ναό, αφιερωμένο στην Κοίμηση της Θεοτόκου. Έτσι χειροτονήθηκε από τον τότε μητροπολίτη, Ηγούμενος της Μονής.

Έζησε αυστηρά ασκητική ζωή, αποσυρόμενος σε ένα σπήλαιο  και συνάμα, στάθηκε αρωγός των χριστιανών στους δύσκολους τότε καιρούς, ενδυναμώνοντας την πίστη τους. Επίσης, είχε λάβει το Θείο χάρισμα να θεραπεύει ασθενείς και να ξεκουράζει πνευματικά βασανισμένες ψυχές.

Με τη στάση του και την θρησκευτική του δράση, έγινε μισητός από τους Τούρκους και συκοφαντήθηκε. Τελικώς, απέδειξε την αθωότητα του ενώπιον του Μητροπολίτη και εξέπνευσε. Τιμήθηκε ως Άγιος από τους Χριστιανούς και τα λείψανα του, τα οποία ευωδιάζουν συνεχώς, έχουν μοιραστεί σε διάφορους τόπους, όπως και στην Ιερά Μονή Υψενής. 

Η μνήμη του Οσίου τιμάται στις 12 Φεβρουαρίου.  Από εκείνα τα χρόνια, στο μοναστήρι έχει διασωθεί και φυλαχτεί πλούτος κειμηλίων.

(με πληροφορίες από wikipedia.org, romfea.gr, agioritikovima.gr)