Το μουσικό... αφιέρωμα του InVeria.gr στην "Συμπολιτεία"

• Παλιά ήταν καζάνι που έβραζε… Τώρα το καπάκι εκτινάχθηκε από τους ατμούς του βρασμού και βγαίνουν από μέσα καπνός, αιχμές, κατηγόριες, ευθύνες!
• Ο λόγος φυσικά για την διοικούσα δημοτική παράταξη του Δήμου Βέροιας, η οποία (σπάζοντας πολλά… ρεκόρ), έδειξε από την πρώτη εβδομάδα πως έχει… ξύλινα πόδια.
• Πρώτο κρούσμα ήταν το 2011 η εκλογή προέδρου της Δημοτικής Κοινότητας Βέροιας… Έκτοτε, χορτάσαμε κρούσματα!
• Με τελευταίο την κόντρα 5 πρώην αντιδημάρχων (της προηγούμενης περιόδου 2007 - 2010) με την Δήμαρχο, για το θέμα της διεκδίκησης των αποζημιώσεων τους (αναλυτικά για το θέμα μπορείτε να δείτε είτε στις επόμενες σελίδες ή στην ιστοσελίδα μας: www.inveria.gr).
• Εμ, Χαρούλα μου, η μουσική μας… κουλτούρα τα λέει όλα, αλλά εσύ μάλλον προτίμησες την… κλασική μουσική!

Ορίστε μερικοί στίχοι του… ποιοτικού ρεπερτορίου που θα ταίριαζαν στην περίσταση!

• «Αν πας με… άλλους, θα σου σπάσω το κεφάλι» θα έλεγαν οι… παλιοί της παράταξης, αλλά η Δήμαρχος δεν άκουγε… (Πέγκυ Ζήνα)
• «Φαινόμενο είμαι εγώ, που ακόμα σ’ αντέχω, π’ ακόμα σ’ αγαπώ και σ’ έχω όπως σ’ έχω», οι πολύ υπομονετικοί (Β. Καρράς)
• «Χειρότερη να είναι η κάθε σου ημέρα. Χειρότερα να ζεις κάθε στιγμή μαζί τους», οι… εκδικητικοί (Ε. Χατζίδου)

Το θέλετε και σε πιο έντεχνο;

• «Εγώ ξεδίπλωσα τα φύλλα της καρδιάς μου και συ υπόγραψες σαν σταρ του Σινεμά» οι… πληγωμένοι (Ν. Ζιώγαλας)
• «Γιατί να σ’ αγαπώ, αφού δεν ξέρεις, για μένα να υποφέρεις, όπως εγώ;», οι… σκεπτικοί (Ν. Πορτοκάλογλου)
• «Φεύγω, κι αφήνω πίσω μου συντρίμμια, αρρωστημένους και αγρίμια», οι… αποφασισμένοι (Χ. Αλεξίου)

Και, για τον αντίλογο των… μουσικών διαλόγων, οι απαντήσεις της Χαρούλας…

• «Μετανιώνω που χαράμισα τόσο χρόνο, που σ 'αγάπησα και πήρα πόνο» (Π. Ζήνα)
• «Κι απορώ αν αισθάνεσαι τύψεις, όταν πας ξένα χέρια ν’ αγγίξεις, κι αν τα βράδια ο ύπνος σε πιάνει, μ’ όλα αυτά που σε μένα έχεις κάνει» (Β. Καρράς)
• Στο τραγούδι «Χειρότερη να είναι η κάθε σου ημέρα», δεν απαντά, καθώς η… κατάρα έπιασε τόπο!

Οι απαντήσεις της στα έντεχνα…

• «Αχ, πώς δεν πρόσεξα, όταν μου μίλαγες, μου είχες πει για πληγές, για δύσκολα χρόνια, πόσα μου φύλαγες» (Ν. Ζιώγαλας)
• «Να με προσέχεις, γιατί έχω πέσει χαμηλά, έχω πέσει χαμηλά, μάτια μου γλυκά να με αντέχεις, να με προσέχεις… Μέχρι να σηκωθώ ξανά, λίγο ακόμα μοναχά, μάτια μου γλυκά να με αντέχεις, να με προσέχεις…» (Ν. Πορτοκάλογλου)
• «Αν πεθάνει μια αγάπη, δεν πεθαίνει κι η ζωή, ό,τι πέρασε περνάει, μα μπορεί ν’ αναστηθεί»  (Χ. Αλεξίου)

Και, ως γενική κατακλείδα, δεν θα μπορούσε παρά να είναι το μότο των προεκλογικών περιόδων της παράταξης Ουσουλτζόγλου:

• «Μόνη ξανά δε θα σ’ αφήσω, να μη μ’ αφήσεις μόνο ποτέ, τίποτα πια στην τύχη, τίποτα… Μόνη ξανά δε θα σ’ αφήσω, να μη μ’ αφήσεις μόνο ποτέ…»
• Αν και, τελικά, η… μπόρα τώρα ξέσπασε για τα καλά, ο χωρισμός είναι οριστικός και η μοναξιά έντονη!
• Βέβαια, για να κλείσουμε με πιο σοβαρή ματιά, καλά θα κάνουν όλοι να αναλογιστούν τις ευθύνες τους, να αφήσουν τα όποια πολιτικά και προεκλογικά παιχνίδια και να έχουν στο μυαλό τους πως, μπορεί να τρώμε κουτόχορτο μερικές φορές, αλλά δεν πλέον δεν το καταπίνουμε τελείως αμάσητο…

(Από την στήλη "In Veria" που επιμελείται το InVeria.gr στην εβδομαδιαία free press εφημερίδα της Ημαθίας "Στη Φάκα" - φύλλο 21, 25/7/2013)