Ας με λένε Δημαρχίνα και ας ζω μες την ξεφτίλα ή... μέσα στην χλίδα;

Ενώ οι... παροικούντες στην πολιτική ξέρουν πολύ καλά πως ο Καλλικράτης (που υποτίθεται θα έδινε "υπερεξουσίες" στους ΟΤΑ) "ψαλίδισε" τη δυνατότητα των αιρετών στους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης να παράγουν την πολιτική που θέλουν (κυρίως λόγω έλλειψης ρευστότητας και υψηλής διαφάνειας), είναι απορίας άξιο πως - παρά όλα αυτά τα κακά - είναι τόσοι πολλοί που... λιγουρεύονται την θέση του Δημάρχου!

Από αυτούς που δεν ξέρουν τι γίνεται εκ των έσω, ίσως να το περιμέναμε (βέβαια το ότι δεν ξέρουν τι παίζει, τους καθιστά αυτομάτως ανίκανους), αλλά αυτοί που τα ζουν καθημερινά, πόσο "βίτσιο" έχουν ή πόσο "έρωτα" με την καρέκλα ή πόσο βαθιά έβαλαν το χέρι στο... μέλι πια, που δεν μπορούν να αντισταθούν στον πειρασμό;

"Ας με λένε Δημαρχίνα και ας ζω μες την ξεφτίλα" δηλαδή ή "Θα με λένε Δημαρχίνα και θα ζω και μες την χλίδα";

Πρέπει να έχεις σοβαρούς λόγους για να επιθυμείς διακαώς, να ξοδεύεσαι, να εκτίθεσαι, να φθείρεσαι (ψυχικά, επαγγελματικά, πολιτικά) για να να μπλέκεις με τους ΟΤΑ, έτσι όπως τους κατάντησαν...

Βέβαια, ο αντίλογος είναι "αν δεν πάμε και εμείς (οι ικανοί ντεμέκ) ποιος θα πάει;"

Ένας φαύλος κύκλος και σε... δουλειά να βρισκόμαστε!