Ο διεφθαρμένος (από τα γεννοφάσκια του) πολιτικός*

Ήταν κάπου, κάποτε, σε χώρα μακρινή, ένας δημόσιος υπάλληλος, που το μόνο του πολιτικό προσόν ήταν η... δουλειά του. Αυτός ο κύριος, εκμεταλλευόμενος την θέση του στο δημόσιο, κέρδιζε ψήφους, απειλούσε τους πολίτες ή τους εκπροσώπους τους πως θα είχαν πρόβλημα αν δεν τον βοηθούσαν στις εκλογές και, γενικά, χρησιμοποιούσε κάθε ανήθικη τακτική για τον σκοπό του.

Αυτός, κάποτε κατάφερε και εκλέχθηκε βουλευτής, σε εκείνη την μακρινή χώρα, και όταν - σπανίως - μιλούσε στη Βουλή, μιλούσε και φώναζε για διαφάνεια και αξιοκρατία.

Όλοι όσοι ήξεραν τα... καμώματά του, μονολογούσαν, αλλά κανείς δεν τολμούσε να μιλήσει. Και αν κάποιος είχε το θάρρος να μιλήσει, έψαχνε στοιχεία και μάρτυρες, για να υποστηρίξουν του λόγου το αληθές, αλλά δεν έβρισκε κανέναν πρόθυμο...

Και έτσι, το παράδειγμα του δημοσίου υπαλλήλου ακολούθησαν και άλλοι δημόσιοι υπάλληλοι, η διαφθορά συνεχώς αυξανόταν και όλοι μιλούσαν, είτε δημόσιοι υπάλληλοι, είτε πολίτες που επωφελούνταν από αυτούς, για την ανάγκη κάθαρσης.

Σε μία χώρα μακρινή, κάπου, κάποιος, κάποτε...

* Τα παραπάνω στοιχεία είναι φανταστικά και οποιαδήποτε ομοιότητα με την πραγματικότητα είναι τυχαία