Περιβαλλοντικά Θέματα: Εθνικό Πάρκο Στροφυλιάς... Ένα απέραντο "φυσικό τοπίο"

Γράφει ο συνεργάτης μας,  

Δασολόγος - Περιβαλλοντολόγος 

Αντώνης Φαναριώτης

Στις 29 Απριλίου 2009, σύμφωνα με υπουργική απόφαση οι χερσαίες υδάτινες και θαλάσσιες περιοχές της λιμνοθάλασσας Κοτυχίου του δάσους Στροφυλιάς και της ευρύτερης περιοχής τους (Ν. Αχαΐας, Ν. Ηλείας), χαρακτηρίστηκαν ως ''Εθνικό πάρκο υγροτόπων Κοτυχίου - Στροφυλιάς''. Ο σκοπός της απόφασης αυτής είναι ότι η περιοχή διακρίνεται για τη μεγάλη βιολογική, αισθητική, παιδαγωγική, επιστημονική, και οικολογική της αξία. 

Το Εθνικό Πάρκο προστατεύεται ως Υγρότοπος Διεθνούς Σημασίας από τη σύμβαση Ραμσάρ και περιλαμβάνει τέσσερις περιοχές του δικτύου «Φύση 2000», με τις δύο πρώτες να έχουν χαρακτηριστεί Ζώνες Ειδικής Προστασίας: Λιμνοθάλασσα Κοτύχι και Αλυκή Λεχαινών (GR 2330009), Λιμνοθάλασσα Καλόγριας, Δάσους Στροφυλιάς και Έλος Λάμιας, Άραξος (GR 2320001), Λιμνοθάλασσα Κοτύχι, Μπρινιά (GR 2330006), Παράκτια θαλάσσια ζώνη από ακρωτήριο Κυλλήνη έως Τούμπι – Καλόγρια (GR 2330007).

Το δάσος Στροφυλιάς καταλαμβάνει έκταση 22.000 στρεμμάτων και καλύπτει μια παραλιακή λωρίδα περίπου 1.250 μέτρων, στη «μύτη» που σχηματίζεται στο βορειoδυτικότερο σημείο της Πελοποννήσου. Αποτελεί ένα σπάνιο οικολογικής σημασίας οικοσύστημα. Αποτελείται από τρία είδη δασοπονικών ειδών. Την κουκουναριά, τη Χαλέπιο Πεύκη και την βελανιδιά. Χαρακτηριστικό του είναι οι αιωνόβιες κουκουναριές που φτάνουν το ύψος των δέκα μέτρων και άνω κάποιες φορές. Η πρώτη σκέψη που μου ήρθε στο μυαλό όταν επισκέφτηκα το δάσος (η οποία αποτέλεσε και τον λόγο για να γράψω το συγκεκριμένο άρθρο), ήταν ότι βρίσκομαι σε κάποιο εξωτικό δάσος όπως αυτά που προβάλλει το BBC στα ντοκυμαντέρ του. Οι αιωνόβιες κουκουναριές του καλύπτουν την περιοχή σαν τεράστιες ομπρέλες στην κυριολεξία, δείχνουν απόλυτα εξωτικές και φυσικά προκαλούν δέος στους επισκέπτες τους. Αποτελεί πόλο έλξης εκατοντάδων επισκεπτών κάθε χρόνο, καθώς και το καλοκαίρι, μιας και υπάρχει στη περιοχή η υπέροχη παραλία της Καλογριάς.

Συνοψίζοντας, πρόκειται για ένα οικοσύστημα το οποίο μπορεί να χαρακτηριστεί ως ''θαύμα της φύσης'' προκαλώντας θαυμασμό, σεβασμό και δέος σε κάθε επισκέπτη του. Χρέος των αρμόδιων υπηρεσιών αποτελεί η προστασία του με κάθε τρόπο. Ένα τέτοιο ''φυσικό μνημείο δεν πρέπει να χαθεί''.