Ενθρονίστηκε από τον Μητροπολίτη Βεροίας η Καθηγουμένη της Ιεράς Μονής Αγίων Πάντων Βεργίνας

Πραγματοποιήθηκε την Πέμπτη 19 Ιουλίου η τελετή ενθρόνισης της μοναχής Χριστοδούλης ως καθηγουμένης της Ιεράς Μονής Αγίων Πάντων Βεργίνας Ημαθίας από τον σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμονα, ο οποίος προηγουμένως τέλεσε αρχιερατική θεία λειτουργία με την ευκαιρία της εορτής της αγίας Μακρίνης.

Παρέστησαν Ηγουμένες από διάφορα γυναικεία μοναστήρια της Μητροπόλεως καθώς και από άλλες Μητροπόλεις.

Ο σεβασμιώτατος χάρισε στην καθηγουμένη έναν επιστήθιο σταυρό με διάφορα ιερά λείψανα καθώς και μία ηγουμενική βακτηρία για να στηρίζεται, όπως χαρακτηριστικά τόνισε, κατά τη διάρκεια της άσκησης του ηγουμενικού διακονήματός της.

Η καθηγουμένη μοναχή Χριστοδούλη κατά τον ενθρονιστήριο λόγο της αναφέρθηκε συγκινημένη στις αρχές της μοναχικής της κλήσεως στην ιερά νήσο Πάτμο, στο ησυχαστήριο Αγίου Νεκταρίου Λουκακίων και στη μετέπειτα πορεία της με την υπό συγκρότηση τότε αδελφότητα μέχρι τα αγιασμένα Πιέρια όρη και την μονή Αγίων Πάντων. Εμνήσθη της μακαριστής γερόντισσας Φεβρωνίας, από την Ιερά Μονή Κοιμήσεως Θεοτόκου Πανοράματος, που με πολλή αγάπη τους συμπαραστάθηκε και συμβούλευσε κατά τα πρώτα μοναχικά βήματα. Ευχαρίστησε τους γονείς, τα αδέφια της, την αδελφότητα, τον γέροντα και πνευματικό της πατέρα αρχμ. Παύλο, ο οποίος με θυσιαστική διάθεση φροντίζει για την ανασυγκρότηση και ανακαίνιση της μονής. Τέλος ευχαρίστησε ευγνωμόνως τον σεβασμιώτατο για την πατρική αγάπη και αμέριστη συμπαράστασή του για την ιερά μονή και την κατά Χριστό προκοπή της αδελφότητας.

Νωρίτερα ο σεβασμιώτατος απευθυνόμενος προς την Καθηγουμένη τόνισε στην ομιλία του:

««Στεφάνω των χαρίτων Χριστός εστεφάνωσεν ως καθαράν σε παρθένον και χορού παρθένων καθηγουμένην και θαλάμοις ουρανίοις, θεόφρον, εσκήνωσεν».

Και αυτήν την ημέρα, κατά την οποίαν η επί γης στρατευομένη Εκκλησία πανηγυρίζει την είσοδο της οσίας μητρός ημών Μακρίνης εις τον ουράνιο νυμφώνα και η εν ουρανοίς θριαμβεύουσα αγαλλιώσα τιμά την ομόσκηνη και ομόφρονα των μεγάλων ασκητών της ερήμου, την σεπτήν νυμφαγωγό των παρθένων, το εκλεκτό βλάστημα μιας αγίας οικογενείας, την ομαίμονα των θεοφόρων πατέρων, η ιερά αυτή Αδελφότης των Αγίων Πάντων χαίρει και ευφραίνεται για μια ακόμη ευλογία την οποία απολαμβάνει παρά Θεού, την ενθρόνιση της μητρός και καθηγουμένης της.

Χαίρει και ευφραίνεται όχι κατά τρόπο ανθρώπινο και κοσμικό, αλλά κατά τρόπο πνευματικό και εκκλησιαστικό, διότι με την ενθρόνιση της ηγουμένης μιας Μονής εκπληρούται η κανονική τάξη της Εκκλησίας, η οποία διέπει και οφείλει να διέπει τη λειτουργία της.

Και όπως τα πάντα μέσα στην Εκκλησία πρέπει να γίνονται κατά την αποστολική επιταγή, «ευσχημόνως και κατά τάξιν», έτσι και μέσα σε μια ιερά μονή, η οποία αποτελεί τμήμα αναπόσπαστο του σώματος του Χριστού, δηλαδή της Εκκλησίας, πρέπει τα πάντα να γίνονται «κατά τάξιν», κατά την τάξιν την οποίαν εθέσπισαν οι θεοφόροι Πατέρες μας.

Έτσι, λοιπόν, η σημερινή ενθρόνιση της ηγουμένης δεν γίνεται για κανέναν άλλο λόγο, αλλά αποτελεί μια πράξη κανονικότητος που ενισχύει την πνευματική και νομική υπόσταση της Μονής.

Ενθρονίζεται, λοιπόν, σήμερα, η Γερόντισσα, αφού προηγουμένως έχει ενθρονισθεί στις ψυχές των αδελφών της Μονής, οι οποίες την εμπιστεύθηκαν ως πνευματική τους Μητέρα και ως αυτή που μαζί με τον Πνευματικό της αδελφότητας θα τις οδηγήσει εις απάντηση του Νυμφίου, θα τις οδηγήσει στην πορεία προς τον θεό και τη θέωση.

Διότι αυτός είναι ο πρωταρχικός ρόλος και η αποστολή της ηγουμένης· αυτός είναι ο ρόλος σου ιδιαιτέρως από σήμερα, που τον αναλαμβάνεις επισήμως ενθρονιζόμενη κατά την τάξιν της κατ’ Ανατολάς αγίας του Χριστού Εκκλησίας.

Και δεν είναι ο ρόλος εύκολος, αλλά είναι διπλή αποστολή ευθύνης, γιατί εσύ με τη στάση και την συμπεριφορά σου καθορίζεις την εικόνα της Μονής και της Αδελφότητος προς τον έξω κόσμο και δίνεις προς τους ανθρώπους που ζουν στον κόσμο αλλά προσβλέπουν στους μοναχούς και στις μοναχές ως προς φώτα που φωτίζουν και τη δική τους πορεία, την ασφάλεια που αναζητούν. Με τη στάση και τη συμπεριφορά σου μπαίνεις στις ψυχές των ανθρώπων που ζητούν την ανάπαυση και τους ελκύεις προς τον Θεό.

Ταυτόχρονα όμως το παράδειγμα της ζωής σου είναι αυτό που θα σε κάνει αποδεκτή και σεβαστή σε όλες τις μοναχές της Αδελφότητος που προσβλέπουν σε σένα, που εμπιστεύονται στα χέρια σου την ψυχή τους, που αποζητούν κοντά σου την ανιδιοτελή αγάπη και στοργή, αλλά και την απλανή καθοδήγηση στον δύσκολο δρόμο της μοναχικής πολιτείας.

Στη μέχρι τώρα ζωή σου έχεις δώσει δείγματα συνεπούς και αφοσιωμένης ζωής στον Χριστό, χάριν του οποίου εγκατέλειψες τον κόσμο και τα του κόσμου τερπνά και αφοσιώθηκες ψυχή τε και σώματι στην αγάπη του, πρώτα στο ιερό νησί της Αποκαλύψεως και στη συνέχεια στον μαρτυρικό αυτό τόπο, όπου σε οδήγησε η χάρη του Θεού και οι πρεσβείες των Αγίων Πάντων, για να ανασυστήσεις με την βοήθεια των αδελφών την ιστορική αυτή Μονή που τόσα πολλά προσέφερε στους αγώνες του Έθνους και πότισε με το αίμα των πατέρων της το δένδρο της ελευθερίας της Μακεδονίας μας.

Έχεις δώσει δείγματα υπακοής στον πνευματικό σας, τα οποία και αποτελούν εχέγγυο όχι μόνο της δικής σου πνευματικής προόδου αλλά και όλης της Αδελφότητος.

Μη λησμονείς ποτέ το παράδειγμα της οσίας Μακρίνας, κατά την ημέρα της μνήμης της οποίας ενθρονίζεσαι. Έχε πάντοτε κατά νου την ταπείνωση και την απλότητά της, αλλά και την σύνεση η οποία την διέκρινε και έκανε όχι μόνο τις μοναχές να σέβονται και να υπολογίζουν τη γνώμη και τη συμβουλή της αλλά και τους επισκόπους αδελφούς της, τον Μέγα Βασίλειο και τον Άγιο Γρηγόριο Νύσσης, να προστρέχουν σ’ αυτήν.

Έχε πάντοτε προ οφθαλμών το παράδειγμα της αγίας βιοτής της και της απολύτου υπακοής της στο θέλημα του Θεού, το οποίο εκφράζεται διά του πνευματικού, διότι η τελεία υπακοή και η αφοσίωση στο Θεό ελκύει τη χάρη και την ευλογία του και για την προσωπική σου ζωή και για την ζωή και την προκοπή της Αδελφότητος.

Μη λησμονείς, άλλωστε, ότι το βάρος της ευθύνης που αναλαμβάνεις σήμερα επισήμως γίνεται ελαφρότερο με την άγρυπνη μέριμνα και φροντίδα του πνευματικού σας, αλλά και την αμέριστη συμπαράσταση του επισκόπου σας, που θα είναι πάντοτε αρωγός στις ανάγκες της Μονής και της Αδελφότητος και θα χαίρει με την προκοπή σας, ευχόμενος πάντοτε, όπως και σήμερα, διά των πρεσβειών της οσίας μητρός ημών Μακρίνης, του οσίου πατρός ημών Χριστοδούλου του εν Πάτμω και των αγίων Πάντων, ο Θεός να ευλογεί τον αγώνα και την προσπάθειά σας και να σας αξιώσει του ουρανίου νυμφώνος, εκεί όπου «ήχος καθαρός εορταζόντων» και όπου οι χοροί των αγίων Πάντων αναμένουν και εσάς, «ίνα μη χωρίς υμών τελιωθώσι».