Πανηγυρικές εκδηλώσεις για την μνήμη του Αγίου Νικολάου Καβάσιλα

Για 17η συνεχόμενη χρονιά διοργανώθηκαν στα Καβάσιλα του Δήμου Αλεξάνδρειας πανηγυρικές εκδηλώσεις, στο πλαίσιο των ΙΗ΄Παυλείων, από τον τοπικό πολιτιστικό σύλλογο τα «Καβασίλεια».

Το απόγευμα της 19ης Ιουνίου ο σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε στον πανηγυρικό εσπερινό της εορτής του αγίου Νικολάου Καβάσιλα στον ιερό ναό αγίου Δημητρίου. Το θείο λόγο κήρυξε ο πανοσιολογιώτατος αρχιμανδρίτης Αρσένιος Χαλδαιόπουλος. Ακολούθησε λιτάνευση της ιεράς εικόνας πέριξ του ναού.

Το βράδυ ακολούθησαν πολιτιστικές εκδηλώσεις στο προαύλιο του σχολείου με τη συμμετοχή χορευτικών συγκροτημάτων διαφόρων τοπικών πολιτιστικών σωματείων.

Το πρωί ο σεβασμιώτατος τέλεσε θεία λειτουργία και μίλησε.

Στην ομιλία του τόνισε:

««Γνώμην ουρανόφρονα επιδειξάμενος Όσιο, πολιτείαν κατάλληλον τω πόθω διήνυσας».

Χαίρει και αγάλλεται η εν ουρανοίς θριαμβεύουσα Εκκλησία, εορτάζει και πανηγυρίζει η επί γης στρατευομένη και ιδιαιτέρως η τοπική μας Εκκλησία επί τη μνήμη του αγίου Νικολάου του Καβάσιλα.

Εορτάζουμε και πανηγυρίζουμε ένα μεγάλο άγιο που έζησε στον κόσμο, αλλά δεν ενεπλάκη ποτέ μετά του κόσμου. Έναν άγιο που μελετούσε τον ουρανό και ταυτόχρονα έκλεινε στην ψυχή του όλες τις χάρες του. Έναν άγιο που παρατηρούσε τα άστρα αλλά η ψυχή του καταυγαζόταν από το φως του νοητού ηλίου Χριστού.

Γόνος ευγενούς και αριστοκρατικής οικογενείας ο άγιος Νικόλαος ο Καβάσιλας, αν και απέκτησε σπουδαία μόρφωση, δεν κατέλαβε ποτέ θέσεις διοικήσεως και εξουσίας στη βυζαντινή αυτοκρατορία, αλλά προτίμησε να ασχολείται με την μελέτη και τη συγγραφή, με την καλλιέργεια του πνεύματος και της ψυχής του. Κι όλα αυτά ζώντας και αγωνιζόμενος μέσα στον κόσμο· μέσα σε έναν κόσμο που ελάχιστα διαφέρει από τον σημερινό. Σε έναν κόσμο με προκλήσεις και πειρασμούς και περισπασμούς, ιδιαιτέρως για έναν νέο άνθρωπο που ζούσε σε μία μεγαλούπολη, αρχικά στη Θεσσαλονίκη και στη συνέχεια στην Κωνσταντινούπολη, και συναναστρεφόταν ανθρώπους περιφανείς και διάσημους.

Όμως τίποτα δεν στάθηκε ικανό να παρασύρει τον άγιο Νικόλαο τον Καβάσιλα από την πορεία προς την «εν Χριστώ ζωή», που είχε χαράξει και ακολουθούσε με συνέπεια στη ζωή του. Γι’ αυτό και δικαιολογημένα ψάλλει προς τιμήν του ο ιερός υμνογράφος: «Γνώμην ουρανόφρονα επιδειξάμενος Όσιο, πολιτείαν κατάλληλον τω πόθω διήνυσας».

Ο νους και η σκέψη του ήταν, δηλαδή, προσηλωμένα στον ουρανό και διήνυσε τη ζωή του σε αντιστοιχία με τον πόθο του για τον ουρανό.

Επέτυχε, δηλαδή, ο άγιος Νικόλαος ο Καβάσιλας να ζήσει τον ουρανό μέσα στις ίδιες συνθήκες που ζούμε όλοι εμείς, δίνοντας έτσι με τη ζωή του απάντηση στην αμφιβολία και στην καχυποψία ορισμένων που διατείνονται ότι η βίωση της χριστιανικής ζωής και η επίτευξη της αγιότητας δεν είναι πράγματα συμβατά με τη ζωή στον κόσμο· είναι πράγματα εφικτά μόνο για εκείνους που εγκαταλείπουν τον κόσμο και ζουν «εν όρεσι και σπηλαίοις και ταις οπαίς της γης».

Αν ίσχυε αυτό, τότε το κήρυγμα του ευαγγελίου δεν θα απευθυνόταν σε όλο τον κόσμο, αλλά σε κάποιους μόνο ανθρώπους. Τότε η σωτηρία δεν θα αφορούσε τους πάντες, αλλά μόνο μερικούς. Τότε ο Θεός δεν θα ήταν δίκαιος, εφόσον θα απέκλειε στην πραγματικότητα τους περισσότερους ανθρώπους από τη σωτηρία.

Το ζητούμενο, λοιπόν, είναι να επιτύχει ο άνθρωπος να ζήσει σύμφωνα με τις εντολές του Θεού μέσα στον κόσμο. Είναι να κατορθώσει να νικήσει τον κόσμο που φέρει μέσα του και να υψωθεί πάνω από τη μικρότητα και την αμαρτία του.

Πώς όμως επιτυγχάνεται αυτό; Επιτυγχάνεται, εάν πιστεύσουμε αυτό που λέει ο απόστολος Παύλος γράφοντας: «το πολίτευμα ημών εν ουρανοίς υπάρχει» και εάν προσπαθήσουμε να το ζήσουμε. Αν προσπαθήσουμε να ζήσουμε με την προοπτική αυτής της αιωνίου ζωής, ακι να ρυθμίζουμε μα αυτή και τη ζωή μας στη γη.

Αν πιστεύσουμε, αδελφοί μου, αυτήν την αλήθεια· αν πιστεύσουμε πως αυτό που έχει αξία δεν είναι τα χρόνια που θα ζήσουμε στη γη, αλλά αυτά που θα ζήσουμε στη συνέχεια αιώνια· αν πιστεύσουμε ότι δεν έχουν αξία όσα επιτυγχάνουμε και κερδίζουμε στη γη σε σύγκριση με τα ουράνια αγαθά, τότε δεν θα μας είναι δύσκολο να αδιαφορούμε για τις μικρότητες και τις αντιζηλίες του κόσμου, δεν θα μας ενδιαφέρουν σε τέτοιο βαθμό, ώστε να απορροφούν την ψυχή μας και τη σκέψη μας, ούτε τα πλούτη, ούτε η δόξα, ούτε η φήμη του κόσμου. Θα μπορούμε να τα ξεπερνούμε, θα μπορούμε να αποδεσμευόμαστε από αυτά που μας δυσκολεύουν να φθάσουμε στον στόχο μας, που είναι η αγιότητα, που είναι ο Θεός. Και τότε θα επιτύχουμε αυτό που επέτυχε και ο άγιος Νικόλαος. Και τότε θα ισχύει αυτό που ψάλλει ο ιερός υμνογ΄ραφος για τον εορταζόμενο σήμερα άγιο. «Γνώμην ουρανόφρονα επιδειξάμενος Όσιο, πολιτείαν κατάλληλον τω πόθω διήνυσας, ... Νικόλαε μακάριε, πάντων των Αγίων ισότιμε, μεθ’ ών πρέσβευε πάντοτε υπέρ των ευφημούντων σε»».