Με το άγχος της παραμονής ή όχι στο ευρώ

 της Λένας Μαρκογιαννάκη

Είναι απίστευτη η εικόνα που εισπράττουμε μέσω των ΜΜΕ, καθημερινά εδώ και καιρό, σχετικά με την παραμονή μας ή όχι στο ευρώ, αν θέλουμε να μείνουμε ή όχι, αν θέλουν να μείνουμε ή όχι, τι λένε οι ξένοι οίκοι αξιολόγησης, καθώς μέχρι προχθές μας πετούσαν απ΄ έξω με καταστρεπτικές για την Ελλάδα συνέπειες και ξαφνικά σήμερα συνεχίζουν μεν να μας βλέπουν ότι οδεύουμε εκτός ευρωζώνης αλλά με ηπιότερες και λιγότερο βλαβερές συνέπειες. Και έχουμε και τους Έλληνες πολιτικούς, τους «μεγάλους» δημοσιογράφους και τους ειδήμονες οικονομολόγους, οι οποίοι αντί να καθησυχάζουν τον κόσμο, σπέρνουν στο διπλάσιο τον πανικό.

Για ακόμα μια φορά τα όρια μεταξύ ενημέρωσης και κινδυνολογίας δεν είναι σαφή και για την ακρίβεια δεν μπορούν να τηρηθούν εύκολα, πόσο μάλιστα όταν ο χρόνος πιέζει, όταν υπάρχει μια τεράστια ανασφάλεια, όταν υποβόσκει ένας περίεργος ανταγωνισμός και η υπερβολή έχει πάρει τον ανήφορο. Όπως είχα διαβάσει προσφάτως κάπου, αποτέλεσμα όλων αυτών: το μέτρο να χάνεται τόσο εύκολα όσο γρήγορα μπορεί να ενημερώσει τους ανθρώπους. Είναι ομολογουμένως πολύ δύσκολο ακούγοντας τις απόψεις του καθενός να επεξεργαστείς εύκολα ποια είναι σωστή και ποια όχι, ποια έχει λογική βάση και ποια όχι, διότι στην Ελλάδα γίναμε όλοι ειδικοί και τα ξέρουμε όλα, φτάνοντας σε σημείο να τρομοκρατηθεί τόσο πολύ ο κόσμος και να πιστεύει ότι ζει ήδη με δραχμή. Από τη μια το καταλαβαίνω, γιατί ο κόσμος δεν ξέρει τι να πιστέψει από την άλλη δεν είναι υπερβολή να «χάφτουμε» ότι μας πλασάρετε στη τηλεόραση;

Έχει σταματήσει εδώ και καιρό η νηφάλια ενημέρωση, το έντονο ύφος και η έλλειψη του μέτρου που συχνά παρουσιάζεται στα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων, δημιουργεί στο κοινό φόβο και πανικό. Δεν είναι η πρώτη φορά που στην ελληνική τηλεόραση παρατηρείται αυτό, ο πανικός σχετικά με την παραμονή στο ευρώ, αν θα πτωχεύσουμε ή όχι, τι θα γίνουν οι καταθέσεις μας, πώς θα ζήσουμε αν βγούμε από το ευρώ, ήταν αναμενόμενος και το πιο λυπηρό από όλα είναι το γεγονός ότι τα κανάλια και όχι μόνο, μαζί με τα κόμματα έχουν το γνώθι σε αυτό, ξέρουν ότι τον σπέρνουν και αρέσκονται.

Τους αρέσει να βλέπουν το φόβο και την απόγνωση στα μάτια των πολιτών, να βλέπουν το άγχος να μας κυριεύει και όλα αυτά να σας πω γιατί; Γιατί αυτή είναι η φιλοσοφία και οι όροι του παιχνιδιού των καναλιών και των κομμάτων, θέλουν τον κόσμο εξαρτημένο από πάνω τους, για να μπορούν να παίζουν άνετα το παιχνίδι τους. Δεν δίνουν μια σαφή εικόνα της κατάστασης όχι γιατί δεν ξέρουν αλλά γιατί απλά δεν θέλουν, με άλλα λόγια δεν τους βολεύει.