.jpg)
19 Απριλίου...
Σαν σήμερα....(αφιέρωμα)
1987: Η Οικογένεια Σίμσον (The Simpsons) κάνει την πρώτη της τηλεοπτική εμφάνιση.
Τηλεοπτική σειρά κινουμένων σχεδίων για ενήλικες, η πλέον επιτυχημένη και μακροβιότερη στην ιστορία της αμερικάνικης τηλεόρασης. Πρόκειται για ιδιότυπη σάτιρα της μεσοαστικής Αμερικής, με ήρωες τα μέλη μιας απίθανης οικογένειας, των Σίμσον, που την αποτελούν ο πατέρας Χόμερ, η μητέρα Μαρτζ και τα τρία παιδιά τους, Μπαρτ, Λίζα και Μάγκι. Δημιουργός της σειράς είναι ο σπουδαίος σύγχρονος καρτουνίστας Ματ Γκρέινιγκ («Futurama», «Life in Hell»), γεννημένος στο Πόρτλαντ του Όρεγκον το 1954.
Η Oικογένεια Σίμσον (The Simpsons) εμφανίσθηκε για πρώτη φορά στη μικρή οθόνη στις 19 Απριλίου 1987, ως ένθετο στο εβδομαδιαίο βαριετέ The Tracey Ullman Show, που παρουσίαζε στο δίκτυο Fox η γνωστή τραγουδίστρια της ποπ Τρέισι Ούλμαν. Η επιτυχία ήταν άμεση και δύο χρόνια αργότερα τα σκετσάκια των Σίμσον αυτονομήθηκαν και απέκτησαν τη μορφή της ημίωρης εκπομπής στο ίδιο κανάλι, σε ώρα μεγάλης ακροαματικότητας. Το πρώτο επεισόδιο προβλήθηκε στις 17 Δεκεμβρίου 1989.
Οι Σίμσον είναι μια δυσλειτουργική μεσοαστική οικογένεια, που ζει στο Σπρίνγκφιλντ, μία φανταστική πόλη των ΗΠΑ. Μοναδικός εργαζόμενος της οικογένειας είναι ο πατέρας, ο καλοκάγαθος Χόμερ, που είναι επιθεωρητής ασφαλείας σ' ένα πυρηνικό εργοστάσιο. Η γυναίκα του Μαρτζ είναι μητέρα και νοικοκυρά. Ο δεκάχρονος Μπαρτ είναι ένας ταραξίας, που θεωρεί τον εαυτό του επαναστάτη. Η οκτάχρονη Λίζα είναι ακτιβίστρια της αριστεράς και αγαπά να παίζει σαξόφωνο. Η Μάγκι είναι το μωρό της οικογένειας, που βυζαίνει την πιπίλα της, δεν στέκεται καλά στα πόδια του και δεν μιλά ακόμη. Η οικογένεια Σίμσον διαθέτει σκύλο (Santa's Little Helper), γάτα (Snowball II) και περιστασιακά, άλλα κατοικίδια.
Το Σπρίνγκφιλντ, που βρίσκεται σε μία ακαθόριστη πολιτεία των ΗΠΑ, είναι μία μικρογραφία του κόσμου. Με αυτό τον τρόπο, οι δημιουργοί της σειράς μπορούν να θίξουν τα προβλήματα που απασχολούν τις σύγχρονες κοινωνίες και όχι μόνο της αμερικανικής. Τα θέματα του περιβάλλοντος, της ομοφυλοφιλίας, του εθνικισμού, της εκπαίδευσης, αλλά και τα μίντια, βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της κριτικής τους. Έτσι, μπορεί να εξηγηθεί και η μεγάλη επιτυχία της σειράς σε όλο τον κόσμο. Οι «Σίμσον» ιδεολογικά κλείνουν επ' αριστερά, αν και πολλές φορές φθάνουν ως τον μηδενισμό. Κάθε εξουσία και μεγάλη επιχείρηση παρουσιάζεται με απόλυτα αρνητικό τρόπο. Η πολιτική είναι βουτηγμένη στη διαφθορά, η αστυνομία είναι ανίκανη και η εκκλησία αδιάφορη για το ποίμνιό της.
Οι «Σίμσον» βρέθηκαν στο στόχαστρο των συντηρητικών κύκλων σχεδόν από την αρχή της προβολής τους. Ο ταραξίας Μπαρτ, που συχνά ξεφεύγει χωρίς τιμωρία, οδήγησε κάποιους συλλόγους γονέων να κατηγορήσουν τους δημιουργούς της σειράς ότι «εκπέμπουν» αρνητικά πρότυπα για τα παιδιά. Ο ίδιος ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Τζορτζ Μπους, που συχνά διακωμωδείται από τους Σίμσονς, ασχολήθηκε μαζί τους σε μία ομιλία του: «Στόχος της κυβέρνησής μου είναι η ενδυνάμωση της αμερικανικής οικογένειας, με τον τρόπο των «Γουόλτονς» και όχι με των «Σίμσον». Οι «Γουόλτονς» ήταν μια αμερικανική τηλεοπτική σειρά της δεκαετίας του '70, με θέμα τη ζωή μιας αγροτικής οικογένειας με ισχυρούς δεσμούς.
Οι «Σίμσον», που δεν διστάζουν να εκφέρουν άποψη επί παντός του επιστητού, αποφάσισαν να «πάρουν θέση» ακόμα και για το Κυπριακό, εξοργίζοντας του Τούρκους. Ο Χόμερ (Όμηρος, δηλαδή), ο πατέρας της οικογένειας, τα βάζει με μια ομάδα Τούρκων, οι οποίοι απήγαγαν τα δύο παιδιά του σ' ένα επεισόδιο της σειράς του 2005. Ο Χόμερ εξοργίζεται και τους αποκαλεί «Cyprus-splitting jerks», κάτι σαν «άθλιοι, που διχοτομήσατε την Κύπρο»! Τα σχόλια σε βάρος των Τούρκων συνεχίζονται και από τη γυναίκα του, τη Μαρτζ: «Και η Κωνσταντινούπολη τώρα λέγεται Ιστανμπούλ!».
Μεγάλος είναι και ο πολιτιστικός αντίκτυπος της εκπομπής. Το ενοχλητικό γρύλισμα του Χόμερ «D' oh!» έχει περάσει ως νεολογισμός στο λεξικό της Οξφόρδης, με την εξήγηση: «Εκφράζω αγανάκτηση όταν τα γεγονότα δεν έχουν πάει όπως αναμενόταν ή όταν κάποιος λέει ή κάνει κάτι ανόητο». Άλλες εκφράσεις έχουν περάσει στο καθημερινό λεξιλόγιο, όπως η τραβηγμένη εκφορά της λέξης excellent (eeexcellent), η κοροϊδευτική κραυγή «Ha-ha!» του Νέλσον Μαντζ και το θριαμβευτικό «Woohoo!» του Χόμερ. Η φράση ενός ήρωα της σειράς για τους Γάλλους «Cheese-eating surrender monkeys» (κάτι σαν «Μαϊμούδες παραδομένες στην τυροφαγία»), χρησιμοποιήθηκε κατά κόρο από σοβαρούς συντηρητικούς αναλυτές και δημοσιογράφους για να λοιδορήσουν τους Γάλλους, όταν αντιτάχθηκαν στον πόλεμο του Ιράκ.
Τηλεοπτική σειρά κινουμένων σχεδίων για ενήλικες, η πλέον επιτυχημένη και μακροβιότερη στην ιστορία της αμερικάνικης τηλεόρασης. Πρόκειται για ιδιότυπη σάτιρα της μεσοαστικής Αμερικής, με ήρωες τα μέλη μιας απίθανης οικογένειας, των Σίμσον, που την αποτελούν ο πατέρας Χόμερ, η μητέρα Μαρτζ και τα τρία παιδιά τους, Μπαρτ, Λίζα και Μάγκι. Δημιουργός της σειράς είναι ο σπουδαίος σύγχρονος καρτουνίστας Ματ Γκρέινιγκ («Futurama», «Life in Hell»), γεννημένος στο Πόρτλαντ του Όρεγκον το 1954.
Η Oικογένεια Σίμσον (The Simpsons) εμφανίσθηκε για πρώτη φορά στη μικρή οθόνη στις 19 Απριλίου 1987, ως ένθετο στο εβδομαδιαίο βαριετέ The Tracey Ullman Show, που παρουσίαζε στο δίκτυο Fox η γνωστή τραγουδίστρια της ποπ Τρέισι Ούλμαν. Η επιτυχία ήταν άμεση και δύο χρόνια αργότερα τα σκετσάκια των Σίμσον αυτονομήθηκαν και απέκτησαν τη μορφή της ημίωρης εκπομπής στο ίδιο κανάλι, σε ώρα μεγάλης ακροαματικότητας. Το πρώτο επεισόδιο προβλήθηκε στις 17 Δεκεμβρίου 1989.
Οι Σίμσον είναι μια δυσλειτουργική μεσοαστική οικογένεια, που ζει στο Σπρίνγκφιλντ, μία φανταστική πόλη των ΗΠΑ. Μοναδικός εργαζόμενος της οικογένειας είναι ο πατέρας, ο καλοκάγαθος Χόμερ, που είναι επιθεωρητής ασφαλείας σ' ένα πυρηνικό εργοστάσιο. Η γυναίκα του Μαρτζ είναι μητέρα και νοικοκυρά. Ο δεκάχρονος Μπαρτ είναι ένας ταραξίας, που θεωρεί τον εαυτό του επαναστάτη. Η οκτάχρονη Λίζα είναι ακτιβίστρια της αριστεράς και αγαπά να παίζει σαξόφωνο. Η Μάγκι είναι το μωρό της οικογένειας, που βυζαίνει την πιπίλα της, δεν στέκεται καλά στα πόδια του και δεν μιλά ακόμη. Η οικογένεια Σίμσον διαθέτει σκύλο (Santa's Little Helper), γάτα (Snowball II) και περιστασιακά, άλλα κατοικίδια.
Το Σπρίνγκφιλντ, που βρίσκεται σε μία ακαθόριστη πολιτεία των ΗΠΑ, είναι μία μικρογραφία του κόσμου. Με αυτό τον τρόπο, οι δημιουργοί της σειράς μπορούν να θίξουν τα προβλήματα που απασχολούν τις σύγχρονες κοινωνίες και όχι μόνο της αμερικανικής. Τα θέματα του περιβάλλοντος, της ομοφυλοφιλίας, του εθνικισμού, της εκπαίδευσης, αλλά και τα μίντια, βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της κριτικής τους. Έτσι, μπορεί να εξηγηθεί και η μεγάλη επιτυχία της σειράς σε όλο τον κόσμο. Οι «Σίμσον» ιδεολογικά κλείνουν επ' αριστερά, αν και πολλές φορές φθάνουν ως τον μηδενισμό. Κάθε εξουσία και μεγάλη επιχείρηση παρουσιάζεται με απόλυτα αρνητικό τρόπο. Η πολιτική είναι βουτηγμένη στη διαφθορά, η αστυνομία είναι ανίκανη και η εκκλησία αδιάφορη για το ποίμνιό της.
Οι «Σίμσον» βρέθηκαν στο στόχαστρο των συντηρητικών κύκλων σχεδόν από την αρχή της προβολής τους. Ο ταραξίας Μπαρτ, που συχνά ξεφεύγει χωρίς τιμωρία, οδήγησε κάποιους συλλόγους γονέων να κατηγορήσουν τους δημιουργούς της σειράς ότι «εκπέμπουν» αρνητικά πρότυπα για τα παιδιά. Ο ίδιος ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Τζορτζ Μπους, που συχνά διακωμωδείται από τους Σίμσονς, ασχολήθηκε μαζί τους σε μία ομιλία του: «Στόχος της κυβέρνησής μου είναι η ενδυνάμωση της αμερικανικής οικογένειας, με τον τρόπο των «Γουόλτονς» και όχι με των «Σίμσον». Οι «Γουόλτονς» ήταν μια αμερικανική τηλεοπτική σειρά της δεκαετίας του '70, με θέμα τη ζωή μιας αγροτικής οικογένειας με ισχυρούς δεσμούς.
Οι «Σίμσον», που δεν διστάζουν να εκφέρουν άποψη επί παντός του επιστητού, αποφάσισαν να «πάρουν θέση» ακόμα και για το Κυπριακό, εξοργίζοντας του Τούρκους. Ο Χόμερ (Όμηρος, δηλαδή), ο πατέρας της οικογένειας, τα βάζει με μια ομάδα Τούρκων, οι οποίοι απήγαγαν τα δύο παιδιά του σ' ένα επεισόδιο της σειράς του 2005. Ο Χόμερ εξοργίζεται και τους αποκαλεί «Cyprus-splitting jerks», κάτι σαν «άθλιοι, που διχοτομήσατε την Κύπρο»! Τα σχόλια σε βάρος των Τούρκων συνεχίζονται και από τη γυναίκα του, τη Μαρτζ: «Και η Κωνσταντινούπολη τώρα λέγεται Ιστανμπούλ!».
Μεγάλος είναι και ο πολιτιστικός αντίκτυπος της εκπομπής. Το ενοχλητικό γρύλισμα του Χόμερ «D' oh!» έχει περάσει ως νεολογισμός στο λεξικό της Οξφόρδης, με την εξήγηση: «Εκφράζω αγανάκτηση όταν τα γεγονότα δεν έχουν πάει όπως αναμενόταν ή όταν κάποιος λέει ή κάνει κάτι ανόητο». Άλλες εκφράσεις έχουν περάσει στο καθημερινό λεξιλόγιο, όπως η τραβηγμένη εκφορά της λέξης excellent (eeexcellent), η κοροϊδευτική κραυγή «Ha-ha!» του Νέλσον Μαντζ και το θριαμβευτικό «Woohoo!» του Χόμερ. Η φράση ενός ήρωα της σειράς για τους Γάλλους «Cheese-eating surrender monkeys» (κάτι σαν «Μαϊμούδες παραδομένες στην τυροφαγία»), χρησιμοποιήθηκε κατά κόρο από σοβαρούς συντηρητικούς αναλυτές και δημοσιογράφους για να λοιδορήσουν τους Γάλλους, όταν αντιτάχθηκαν στον πόλεμο του Ιράκ.
Άλλα γεγονότα που συνέβησαν σαν σήμερα...
1839:- Υπογράφεται η Συνθήκη του Λονδίνου, με την οποία αναγνωρίζεται η ανεξαρτησία του Βελγίου και του Λουξεμβούργου από την Ολλανδία.
.jpg)
 κάνει την πρώτη της τηλεοπτική εμφάνιση)){kind=link}
0 Σχόλια
Το σχόλιό σας για την ανάρτηση (παρακαλούμε να τηρούνται οι όροι που αναφέρονται στους Όρους Χρήσης της ιστοσελίδας)