"Πόλη χωρίς φανάρια είναι λιμάνι δίχως φάρο"

 της Λένας Μαρκογιαννάκη

Απελπιστική θα έλεγε κανείς οτι είναι η κατάσταση στην πόλη της Βέροιας τις ώρες αιχμής καθώς σε κανένα από τους κεντρικούς δρόμους της δεν λειτουργούν οι φωτεινοί σηματοδότες ώστε να ρυθμίζεται η κυκλοφορία στο κέντρο της πόλης. Είναι γεγονός ότι τα φανάρια τοποθετήθηκαν εδώ και πολλά χρόνια αλλά δεν λειτούργησαν σχεδόν ποτέ για λόγους μάλλον άγνωστους στους περισσότερους ή για το λόγο όπως μερικοί λένε ότι «Είμαστε μια μικρή πόλη, τι τα θέλουμε τα φανάρια;»…και ακριβώς πάνω σε αυτό αναρωτιέμαι και εγώ «Δηλαδή έπρεπε να είμαστε Αθήνα για να ζούμε στον πολιτισμό;».


Δεν ξέρω πως γίνεται αλλά πλέον και χωρίς αυτά η κυκλοφορία είναι ρυθμισμένη σχεδόν όλη την ημέρα εκτός φυσικά από τις ώρες αιχμής όπου υπάρχει πολλή κίνηση με καταστάσεις συνεχούς αναμονής. Για την ακρίβεια, η εύρυθμη κυκλοφορία των οχημάτων στο κέντρο της φαίνεται ότι συμβαίνει είτε εξαιτίας της διακριτικής ευχέρειας αλλά και ευγένειας των οδηγών της πόλης, οι οποίοι κατανοούν το πρόβλημα κυρίως στους κεντρικούς κόμβους και δίνουν τις περισσότερες φορές προτεραιότητα ακόμα και σε αυτούς που δεν έχουν, είτε για να είμαι ειλικρινής εξαιτίας των διαβάσεων, διότι ως γνωστόν είμαστε η πόλη που οι οδηγοί έχουν την σωστή οδηγική συμπεριφορά να σταματούν στις διαβάσεις και όταν αυτές βρίσκονται κοντά στις διασταυρώσεις αναγκαστικά ρυθμίζουν και την προτεραιότητα στους κόμβους.

Αυτό βέβαια δεν είναι πανάκεια και από όσο ξέρω το ζήτημα δεν συζητείται πλέον στις συνεδριάσεις του Δήμου Βέροιας ώστε να βρεθεί μια λύση. Και πάλι αναφέρω πως το πρόβλημα δημιουργείται σε συγκεκριμένες διασταυρώσεις, όπως για παράδειγμα στον κόμβο Μητροπόλεως- Ελιάς- Βενιζέλου, στην πλατειά ωρολογίου, στη διασταύρωση Ανοίξεως με Βενιζέλο αλλά και σε μερικά ακόμη σημεία και σε συγκεκριμένες ώρες. Θεωρώ, λοιπόν, πως θα ήταν σωστό το ζήτημα των φαναριών να τεθεί επί τάπητος και να βρεθεί επιτέλους μια αποτελεσματική λύση, καθώς ούτε η δημοτική αστυνομία είναι λύση, η οποία εκτός του να σφυρίζει και να κόβει κλίσεις για την παράνομη στάθμευση, τον τελευταίο καιρό έχει πάρει και το ρόλο του ρυθμιστή της κυκλοφορίας, δηλαδή του τροχονόμου όπως παλιά που στεκόταν στο κέντρο και έδινε προτεραιότητα στους οδηγούς, με σκοπό να χαλαρώνει την κίνηση τις ώρες αιχμής.

Καταλήγοντας, λοιπόν, θα έλεγε κανείς πως είμαστε μια πόλη φαινόμενο καθώς όλοι όσοι μας επισκέπτονται έχουν να θυμούνται δυο πράγματα που τους έκαναν εντύπωση (έκτος φυσικά των μουσείων και γενικά των αξιοθέατων της πόλης), το ένα είναι η απίστευτη τυπικότητα των οδηγών στις διαβάσεις, το γνωστό «κοκκάλωμα μόλις δω πεζό να περνάει διαβάσεις» και το δεύτερο ότι δεν υπάρχει ένα φανάρι που να λειτουργεί έστω για δείγμα στο κέντρο της πόλης που να ρυθμίζει την κίνηση. Αυτό που εγώ έχω να πω και θα ακουστεί πολύ ποιητικό αλλά κρύβει μια δόση αλήθειας είναι ότι «Πόλη χωρίς φανάρια είναι λιμάνι δίχως φάρο»….